Geschapen naar Gods beeld (4)

Richtpunt

Dát is de gerichtheid van onze opvoeding. Wij kunnen op alle punten helder zijn als het gaat om onze standpunten ten aanzien van het man/vrouw zijn, in deze wereld; en toch aan deze werkelijkheid voorbij leven. De christelijke opvoeding richt zich niet allereerst op een set leefregels en een bepaalde manier van zelfverstaan in deze wereld. Het is opvoeding voor het aangezicht van God. Onder de slagschaduw van het kruis. Wij dienen onze kinderen als aan de hand tot Christus te leiden. In het hartelijke gebed dat Hij Zich over hen ontfermd, zoals Hij Zich eens ontfermde over de kinderen die door hun moeders bij Hem werden gebracht om hen te laten zegenen. 

 

Het kan dus niet zo zijn dat we helder zijn in onze genderideologische standpunten, maar onduidelijk ten aanzien van de vraag of wij met onze kinderen welkom zijn bij Christus. Tot Wie zouden we anders heengaan, dan tot Hem? In het gebed dat het ook in het leven van onze kinderen komt tot de hartelijke belijdenis: Abba Vader!

 

Gebrokenheid 

Vanuit het Bijbels getuigenis wordt ons duidelijk dat de Heere man en vrouw in hun eigenheid heeft geschapen, waarbij zij beiden het beeld van God weerspiegelen. In onze tijd is dringend behoefte aan een ontspannen spreken over mannelijk en vrouwelijk, naar Gods bedoeling. 

 

Dit betekent niet dat daarmee de gebrokenheid die er als gevolg van de zondenval gekomen is, ontkend wordt. Het is van alle tijden dat een heel klein deel van de mensen te maken heeft met lichamelijke afwijkingen; dan wel anders gerichte gedachten op het punt van geslachtelijkheid. Deze gebrokenheid is niet iets van de 21ste eeuw, maar is er altijd geweest. Mensen hebben in deze pijn en met dit veelal onbegrepen verdriet een weg gezocht in deze wereld. Dat roept een diep erbarmen op. Velen hebben dit kruis in stilte gedragen en gezocht naar hun specifieke roeping in deze wereld, voor het aangezicht van God. Wat mij betreft raakt dit het pastoraat, waar gemeentelid en pastor samen een weg zoeken in de navolging van Christus. Terwijl de schouders zich buigen onder een kruis dat zwaar is om te dragen. 

 

Helder spreken

Met alle erbarmen die er op dit punt in pastorale zin dient te zijn en ook een plaats dient te hebben in het samenleven als gemeente, betekent dit nog niet dat Bijbelse standpunten daarmee vloeibaar worden. Integendeel. De Bijbel is niet onduidelijk, zo is ons gebleken, dat God inzette met het scheppen van man én vrouw naar Zijn beeld. 

 

Er is in onze tijd een beweging gaande, waarbij allerlei standpunten vloeibaar worden onder druk van de tijdgeest. We vallen niet graag uit de toon. Met als gevolg dat we met twee tongen spreken, waarbij de liefde nogal eens de vervanging van de wet lijkt te zijn, dan in Bijbelse zin de vervulling van de wet. We kunnen de norm voor ons ervaringsleven echter niet bepalen los van de Bijbel. Rosaria Butterfield: ‘Christenen zijn gevuld met de Heilige Geest, niet met de geest van de eeuw.’ Niet de acceptatie van werelds denken, maar verlossing in Christus leidt tot behoud. Het kan niet zo zijn dat een christen het christelijk geloof aankleedt met een heidens kleed, om daarmee zijn gewaardeerde positie in deze wereld te behouden. Waar de waarheid aan het licht komt, kan de leugen niet onbedekt blijven. Alleen in Christus is er verlossing en vrede. Ook hiervoor geldt: ‘Want ik schaam mij des Evangelies van Christus niet’ (Rom. 1: 16a)