Á fyrstu árum sjötta áratug tuttugustu aldarinnar voru fá tækifæri fyrir unga menn á Sauðárkróki. Það er því skiljanlegt að tveir æskuvinir - Kári Jónsson og Haukur Stefánsson - freistuðu gæfunnar í öðru landi; Kanada.
Æskuvinirnir voru fullir tilhlökkunar og bjartsýni þegar þeir héldu utan í júní 1954. Kári segir í bréfi til vinar síns að þeir séu loksins komnir „til fyrirheitna landsins og ég get tekið það strax fram að okkur líkar dvölin vel“:
„Fólkið er hér frjálslegt og allir virðast ánægðir. Hirði ég ekki um að lísa því nánar en skal segja þér frá því þegar maður kinnist lífinu nánar. Við lifum hér hinu bezta lífi og V. Íslendingar vilja allt fyrir okkur gera...“
Ekki voru þeir eins hrifnir af New York en þar gistu félagarnir á leið sinni til Kanada og breytti engu þótt þar hafi þeir í „fyrsta sinn séð sjónvarp og fundið bragð af góðum bjór“:
„Ekki geðjast okkur af borginni, hún er ekki annað en steinn og stál og efnishyggjan virðist vera að kæfa þann litla vott sem nefna mætti líf.“
Þetta er II. hluti frásagnar af tveimur æskuvinum sem lögðust í víking til Kanada.
Ný ríkisstjórn - áskoranir og tækifæri
Sundrung og skautun ógna frelsinu
Eldar í húsi Samfylkingarinnar
Púkinn í fjósinu fitnar og fitnar
Lægri skattar - aukin velferð
Með eina tösku ... Pabbi
Með eina tösku og poka ... IV. hluti
Með eina tösku og poka ... III. hluti
Með eina tösku og poka með tveimur teppum - I. hluti
Brotið kerfi
Stutt uppgjör 2023
Fjölbreytileika fórnað og valkostum ungs fólks fækkað
„Kerfið er ófreskja“
Ég skal láta ykkur í friði
Þegar lögin verða úrelt
Rætur samfélags
Sjálfstæðisstefnan, málamiðlanir og áhrifaleysi
Upphlaup og stóryrði
Erum við öll dauðadæmd?
Create your
podcast in
minutes
It is Free