میرزا مهدی، نماد عشق، وفاداری و ایثاری عظیم برای وحدت عالم انسانی

صد و پنجاه و پنج سال پیش در چنین روزی، یعنی در تاریخ ۲۳ ژوئن ۱۸۷۰ میلادی، جوانی بیست و دو ساله  در شهر عکا که آن زمان،  زندانی محصور و مخوف، درنقطه‌ای دورافتاده در سرزمین امپراطوری عثمانی بود، در اثر جراحات شدید خود درگذشت. نام او میرزا مهدی،  ملقب به غصن اطهر - یا «پاک‌ترین شاخه» کوچک‌ترین فرزند حضرت بهاءالله، پیامبر ایرانی و بنیان‌گزار آیین بهائی بود که زندگی کوتاه و درخشان خویش را در نهایت وفاداری، استقامت و خلوص سپری کرد. درگذشت او به عنوان ایثاری معنوی و فدیه‌ای عظیم و گران‌بها در تاریخ آیین بهائی جایگاهی بسیار خاص دارد.