ساعت ساز نابینا با زیرفرنام چرا شواهد فرگشت، نشان‌دهندهٔ جهان بدون طراح است در سال ۱۹۸۶ به دست ریچارد داوکینز نوشته شد. در این کتاب او توضیحات و استدلال‌هایی برای فرگشت به وسیلهٔ انتخاب طبیعی عنوان نموده‌است. هچنین بر نقدهایی که بر کتاب قبلی‌اش «ژن خودخواه» نوشته شده بود پاسخ داده‌است. هر دو کتاب با هدف عمومی‌ترکردن فرگشت ژن-محور نگاشته شده‌اند.نام کتاب به شکلی متاثر از تشبیهی است که کشیش قرن هجدهمی ویلیام پالی به کار برد. تشبیه پالی به‌طور کلی چنین بود که: حتی اگر شما ندانید ک...
ساعت ساز نابینا با زیرفرنام چرا شواهد فرگشت، نشان‌دهندهٔ جهان بدون طراح است در سال ۱۹۸۶ به دست ریچارد داوکینز نوشته شد. در این کتاب او توضیحات و استدلال‌هایی برای فرگشت به وسیلهٔ انتخاب طبیعی عنوان نموده‌است. هچنین بر نقدهایی که بر کتاب قبلی‌اش «ژن خودخواه» نوشته شده بود پاسخ داده‌است. هر دو کتاب با هدف عمومی‌ترکردن فرگشت ژن-محور نگاشته شده‌اند.
نام کتاب به شکلی متاثر از تشبیهی است که کشیش قرن هجدهمی ویلیام پالی به کار برد. تشبیه پالی به‌طور کلی چنین بود که: حتی اگر شما ندانید که ساعت چیست، طراحی چرخ دنده‌ها و فنرها و طرز چینش آن‌ها در کنار همدیگر برای یک مقصود خاص، شما را وامی‌دارد که نتیجه بگیرید که «این ساعت باید سازنده‌ای داشته باشد، کسی که آن را به منظوری خاص طراحی کرده‌است؛ سازنده‌ای که از سازوکار آن آگاه‌است، و کاربردی برای این طراحی داشته‌است». «اگر این نتیجه‌گیری در مورد یک ساعت ساده درست باشد، پس آیا کاملاً درست نیست که در مورد چشم، گوش، کلیه، مفصل آرنج، و مغز هم گفته شود که طراح هوشمند و هدفمندی دارند؟ این ساختارهای زیبا، پیچیده، ظریف، و آشکارا طراحی‌شده به مقصود خاص هم باید طراحی، ساعت‌سازی، داشته باشند - که همانا خداست.[۱]
پالی به این طریق برهان نظم را بیان کرد که مورد علاقهٔ خداباوران قرار گرفت. داوکینز در تشبیهی تازه، طراحی انسان و توانایی او در برنامه‌ریزی را با انتخاب طبیعی مقایسه می‌کند؛ و به این دلیل فرایند فرگشت را متناظر با ساعت‌ساز نابینا می‌گیرد.
انتخاب طبیعی یعنی فرایند ناآگاه، کور و در پایه غیرشانسی که داروین آن را کشف کرد، هیچ هوشی ندارد. اگر بخواهیم بگوییم فرگشت نقش یک ساعت‌ساز را در طبیعت بازی می‌کند، می‌توان گفت آن یک ساعت‌ساز نابینا است.[۲]
داوکینز در تکمیل استدلال‌های خود، که در واقع انتخاب طبیعی می‌تواند سازگاری‌های پیچیدهٔ ارگانیسمها را توضیح دهد؛ این مسئله را عنوان می‌کند که میان توانایی به وجود آمدن پیچیدگی از «یک فرایند سراسر تصادفی»، در مقابل «تصادفی که با انتخاب فزاینده همراه باشد» تفاوت بسیار هست. او این مسئله را با استفاده از برنامه راسو نشان می‌دهد. سپس انتخاب مصنوعی را در مدل کامپیوتری که با استفاده از برنامهٔ آموزشی پیشرفته‌تر ساختهٔ خودش تهیه کرده بود، بهتر نشان داد.
در اواخر کتاب، پس از بحث دربارهٔ توانایی فرگشت برای توضیح دلیل پیچیدگی حیات، داوکینز آن را به عنوان دلیلی بر ضد وجود خدا به کار می‌برد. «یک آفریدگار که توانایی نظم بخشیدن به پیچیدگی‌های جهان را دارد، و به طور لحظه به لحظه یا با هدایت فرگشت را اداره می‌کند،... باید خودش در وهلهٔ نخست به شدت پیچیده باشد...» او این اعتقاد را بدیهی پنداشتن پیچیدگی منظم بدون ارائهٔ توضیح و دلیل دانسته‌است.
در مقدمهٔ کتاب، داوکینز عنوان کرده که کتاب را «نه تنها به جهت متقاعدکردن خواننده از اینکه جهان‌بینی داروینی درست است، بلکه از این جهت که تنها نظریهٔ شناخته شده‌ای است که در اصل قادر به حل مشکل وجود داشتن ماست» نوشته‌است.[۳]
ویرایشی جدید از این کتاب در سال ۲۰۰۶ منتشر گشت.
ساختار کتاب
فصل۱:توضیح بسیار نامحتمل ها
فصل۲:طرح خوب
فصل۳:انباشته شدن تغییر کوچک
فصل۴:ردیابی فواصل حیوانی
فصل۵:قدرت و سوابق
فصل۶:منشاها و معجزه ها
فصل۷:تکامل سازنده
فصل۸:انفجارها و مارپیچ ها
فصل۹:نگاهی دیگر به نقطه باوری
فصل۱۰:یگانه درخت واقعی حیات
فصل۱۱:رقیبان محکوم
ترجمه فارسی
محمود بهزاد و شهلا باقری مترجمان این اثر به فارسی هستند و انتشارات مازیار آن را چاپ نموده است.
The Blind Watchmaker
The Blind Watchmaker: Why the Evidence of Evolution Reveals a Universe without Design is a 1986 book by Richard Dawkins, in which the author presents an explanation of, and argument for, the theory of evolution by means of natural selection. He also presents arguments to refute certain criticisms made on his first book, The Selfish Gene. (Both books espouse the gene-centric view of evolution.) An unabridged audiobook edition was released in 2011, narrated by Richard Dawkins and Lalla Ward.
Contents
- 1Overview
- 2Reception
- 3Influence
- 4Notes
- 5References
- 6External links
Overview[edit]
In his choice of the title for this book, Dawkins refers to the watchmaker analogy made famous by William Paley in his 1802 book Natural Theology.[1] Paley, writing long before Charles Darwin published On the Origin of Species in 1859, held that the complexity of living organisms was evidence of the existence of a divine creator by drawing a parallel with the way in which the existence of a watch compels belief in an intelligent watchmaker. Dawkins, in contrasting the differences between human design and its potential for planning with the workings of natural selection, therefore dubbed evolutionary processes as analogous to a blind watchmaker.
To dispel the idea that complexity cannot arise without the intervention of a "creator", Dawkins uses the example of the eye. Beginning with a simple organism, capable only of distinguishing between light and dark, in only the crudest fashion, he takes the reader through a series of minor modifications, which build in sophistication until we arrive at the elegant and complex mammalian eye. In making this journey, he points to several creatures whose various seeing apparatus are, whilst still useful, living examples of intermediate levels of complexity.
In developing his argument that natural selection can explain the complex adaptations of organisms, Dawkins' first concern is to illustrate the difference between the potential for the development of complexity as a result of pure randomness, as opposed to that of randomness coupled with cumulative selection. He demonstrates this by the example of the weasel program. Dawkins then describes his experiences with a more sophisticated computer model of artificial selection implemented in a program also called The Blind Watchmaker, which was sold separately as a teaching aid.
The program displayed a two-dimensional shape (a "biomorph") made up of straight black lines, the length, position, and angle of which were defined by a simple set of rules and instructions (analogous to a genome). Adding new lines (or removing them) based on these rules offered a discrete set of possible new shapes (mutations), which were displayed on screen so that the user could choose between them. The chosen mutation would then be the basis for another generation of biomorph mutants to be chosen from, and so on. Thus, the user, by selection, could steer the evolution of biomorphs. This process often produced images which were reminiscent of real organisms for instance beetles, bats, or trees. Dawkins speculated that the unnatural selection role played by the user in this program could be replaced by a more natural agent if, for example, colourful biomorphs could be selected by butterflies or other insects, via a touch-sensitive display set up in a garden.
"Biomorph" that randomly evolves following changes of several numeric "genes", determining its shape. The gene values are given as bars on the top.
In an appendix to a later edition of the book (1996), Dawkins explains how his experiences with computer models led him to a greater appreciation of the role of embryological constraints on natural selection. In particular, he recognised that certain patterns of embryological development could lead to the success of a related group of species in filling varied ecological niches, though he emphasised that this should not be confused with group selection. He dubbed this insight the evolution of evolvability.
After arguing that evolution is capable of explaining the origin of complexity, near the end of the book Dawkins uses this to argue against the existence of God: "a deity capable of engineering all the organized complexity in the world, either instantaneously or by guiding evolution ... must already have been vastly complex in the first place ..." He calls this "postulating organized complexity without offering an explanation."
In the preface, Dawkins states that he wrote the book "to persuade the reader, not just that the Darwinian world-view happens to be true, but that it is the only known theory that could, in principle, solve the mystery of our existence."
Reception[edit]
Tim Radford, writing in The Guardian, noted that despite Dawkins's "combative secular humanism", he had written "a patient, often beautiful book from 1986 that begins in a generous mood and sustains its generosity to the end." 30 years on, people still read the book, Radford argues, because it is "one of the best books ever to address, patiently and persuasively, the question that has baffled bishops and disconcerted dissenters alike: how did nature achieve its astonishing complexity and variety?"[1]
The philosopher and historian of biology, Michael T. Ghiselin, writing in The New York Times, comments that Dawkins "succeeds admirably in showing how natural selection allows biologists to dispense with such notions as purpose and design". He notes that analogies with computer programs have their limitations, but are still useful. Ghiselin observes that Dawkins is "not content with rebutting creationists" but goes on to press home his arguments against alternative theories to neo-Darwinism. He thinks the book fills the need to know more about evolution "that others [creationists] would conceal from them." He concludes that "Readers who are not outraged will be delighted."[2]
The American philosopher of religion Dallas Willard, reflecting on the book, denies the connection of evolution to the validity of arguments from design to God: whereas, he asserts, Dawkins seems to consider the arguments to rest entirely on that basis. Willard argues that Chapter 6, "Origins and Miracles", attempts the "hard task" of making not just a blind watchmaker but "a blind watchmaker watchmaker", which he comments would have made an "honest" title for the book. He notes that Dawkins demolishes several "weak" arguments, such as the argument from personal incredulity. He denies that Dawkins's computer "exercises" and arguments from gradual change show that complex forms of life could have evolved. Willard concludes by arguing that in writing this book, Dawkins is not functioning as a scientist "in the line of Darwin", but as "just a naturalist metaphysician".[3]
Influence[edit]
The engineer Theo Jansen read the book in 1986 and became fascinated by evolution and natural selection. Since 1990 he has been building kinetic sculptures, the Strandbeest, capable of walking when impelled by the wind.[4]
The journalist Dick Pountain described Sean B. Carroll's 2005 account of evolutionary developmental biology, Endless Forms Most Beautiful, as the most important popular science book since The Blind Watchmaker, "and in effect a sequel [to it]."[5]
