2 เม.ย. 64 - นำพาชีวิตให้ร่อนลงอย่างนุ่มนวล : เห็น ไม่เข้าไปเป็น มันก็คือวิธีการที่ลดความยึดมั่นในตัวกู เพราะว่าถ้าเป็นเมื่อไหร่ มันก็มีกูผู้เป็น เป็นผู้คิด เป็นผู้โกรธ เป็นผู้เครียด แต่ถ้าเห็นมัน มันก็ไม่มีกู มันมีแต่ความคิด ความโกรธ ความปวด ความเครียด ไม่มีผู้คิด ไม่มีผู้ปวด ไม่มีผู้โกรธ ไม่มีผู้เครียด มันเป็นอุบายเพื่อช่วยสลายตัวตน ความยึดติดถือมั่นในตัวตนได้ ถ้าเราทำอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ความจางคลายแห่งตัวกู หรือความยึดมั่นในตัวกู ก็จะค่อยๆบรรเทาลง ควบคู่กับไปกับการรู้จักปล่อยวางสิ่งที่เป็นของกูด้วย ให้เราตระหนักว่าสิ่งที่มีอยู่ไม่ใช่ของกูเลย ไม่ว่าจะเป็นลูก ไม่ว่าจะเป็นคนรัก ไม่ว่าจะเป็นทรัพย์สมบัติ แม้กระทั่งร่างกาย ก็ไม่ใช่ของกู ถ้าพิจารณาอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ตัวกูก็จะค่อยๆเล็กลงๆ หรือความยึดมั่นถือมั่นในตัวกูก็จะเบาบางลง ถึงแม้ว่าตัวกูไม่ถึงกับว่าตายสนิท แต่ว่าก็มีเล็กน้อย ถึงเวลาจะตายก็ไม่กลัวตาย แต่ถ้าตัวกูยังใหญ่โต ยังยึดอย่างเหนียวแน่นมันจะกลัวตายมาก