Pabbi var meðalmaður á hæð, með þykkt hrafntinnu svart liðað hár sem fór ekki að grána fyrr en hann stóð á fimmtugu. Hann var kvikur í hreyfingum enda hjólaði hann alla daga í og úr vinnu, jafnt sumar sem vetur.
Pabbi féll frá árið 1991. Aðeins 58 ára gamall. Hann fékk heilablóðfall nokkrum árum áður og var aldrei sami maður. Hann gat sætt sig við hreyfihömlun en aldrei við lömun í tali. Fyrir áfallið var pabbi fljúgandi mælskur – leikari af guðs náð – magnaður ræðumaður – ótrúlegur sögumaður og eftirherma. Hann var maður orðsins. Hann lamaðist á hægri hlið og því varð rithöndin ónýt. Með þrautseigju og meðfæddri þrjósku fór pabbi að skrifa með vinstri hendi, þá 53 ára gamall. En það fór í taugarnar á honum að rithöndin var ekki sú sama fallega sem hann erfði frá afa Jóni og hann náði aldrei sama hraða og áður.
Margt í sögu föður míns er hulið.
Útgjaldaregla er beittasta verkfæri fjármálaráðherra
Bölvun þverpólitískrar samstöðu
Leitin heldur áfram
Ríkið gerir flóruna fátækari
Sótt að frelsinu
Uppreisn frjálshyggjunnar
Varðmenn kerfisins og hagkvæmni ríkisrekstrar
Innræting eða menntun?
Kom blessuð, ljóssins hátíð
Að láta sig dreyma og gefast ekki upp
Gríma alræðisstjórnar fellur
1. desember
Sáttmáli um heilbrigðisþjónustu
Sósíalisminn sem hugsjón og veruleiki
Frelsi á landsfundi
Styrkur frelsisins
Vítahringur Evrópusambandsins
Eiginleikar stjórnmálamanna
Reynt að spinna nýjan ESB-þráð
Gengið gegn félagafrelsi
Create your
podcast in
minutes
It is Free