Pabbi var meðalmaður á hæð, með þykkt hrafntinnu svart liðað hár sem fór ekki að grána fyrr en hann stóð á fimmtugu. Hann var kvikur í hreyfingum enda hjólaði hann alla daga í og úr vinnu, jafnt sumar sem vetur.
Pabbi féll frá árið 1991. Aðeins 58 ára gamall. Hann fékk heilablóðfall nokkrum árum áður og var aldrei sami maður. Hann gat sætt sig við hreyfihömlun en aldrei við lömun í tali. Fyrir áfallið var pabbi fljúgandi mælskur – leikari af guðs náð – magnaður ræðumaður – ótrúlegur sögumaður og eftirherma. Hann var maður orðsins. Hann lamaðist á hægri hlið og því varð rithöndin ónýt. Með þrautseigju og meðfæddri þrjósku fór pabbi að skrifa með vinstri hendi, þá 53 ára gamall. En það fór í taugarnar á honum að rithöndin var ekki sú sama fallega sem hann erfði frá afa Jóni og hann náði aldrei sama hraða og áður.
Margt í sögu föður míns er hulið.
Kerfið er alltaf á vaktinni
Múr skammarinnar
Öflugt tæki til jöfnuðar
Ríki barnfóstrunnar
Bakari, leikari og íhaldsmaður
Sjálfstæði sveitarfélaga
Leikreglurnar eru skakkar - það er vitlaust gefið
Fábreytni og höft - frelsi og tækifæri
Heilbrigðiskerfið - við erum öll sjúkratryggð
Byggðastefna framtíðarinnar
Stundum þarf að segja hlutina eins og þeir eru
Hófsemd, málamiðlun og samræðustjórnmál
Séreignastefna er frelsisstefna
Náttúruvernd er arðbær
Kjarabarátta
Stjórnarskrá: Ríkisstjórn laga – ekki manna
Klisjur og merkimiðapólitík
Hvað er ríkið alltaf að vasast?
Create your
podcast in
minutes
It is Free