ปฐมนิเทศออนไลน์ภาคฝืน 3 พจ.กระสินธุ์ 280663

โครงการรู้ขณิกออนไลน์ หลักสูตรพัฒนาตัวรู้ ภาคฝืน 3 ระหว่างวันที่ 28 มิถุนายน – 30 สิงหาคม 2563 เทศนาธรรมออนไลน์ วันที่ 28 มิถุนายน 2563 เวลา 14:00 น. โดยพระอาจารย์กระสินธุ์ อนุภัทโท

ให้โอวาทเปิดอบรม 3 หลักการฝึกฝืนที่ควรศึกษา

1 ไม่ต้าน ไม่ต้านทุกสภาวะ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมา เราจะไม่ต้านมัน จะเป็นภาวะดีหรือไม่ดีก็ตาม ส่วนใหญ่ภาวะต่าง ๆ ที่ไม่ดี ที่เกิดกับเรา เราชอบต้านบ้าง ชอบปฏิเสธบ้าง ชอบแก้ไขบ้าง ชอบจัดการบ้าง โน่นนี่นั่นสารพัด นี่เขาเรียกอาการของการต้าน เพราะการต้านนี้เป็นตัณหาตัวหนึ่ง ที่คอยดักทำให้เรา รู้ซื่อ ๆ ไม่ได้ นิ่งไม่ได้ สงบไม่ได้ เฉยไม่ได้ แยกตัวออกจากอารมณ์เหล่านั้นไม่ได้ เพราะว่าการต้านแต่ละครั้ง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใดก็ตาม นั่นแหละมันพาให้จิตเรามันเสียศูนย์ เลยสูญเสียความเป็นกลาง ไปด้วยการไหลรวมกับอารมณ์ 00.08.26

2 ไม่ตาม ไม่ไหลตามอารมณ์เหล่านั้น การตามไปทุก ๆ อารมณ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อารมณ์ที่เรารู้สึกดี ๆ ภาวะที่เกิดขึ้น อาจจะรู้เห็นบางสิ่งบางอย่าง หรือเอาชนะบางสิ่งบางอย่าง หรือเป็นความสุขเพลิดเพลินจากการภาวนาแล้ว มีภาวะของความสงบบ้าง ความนิ่งบ้าง ความว่างบ้าง หรืออะไรก็ตามที่เป็นภาวะที่เรามักชอบ จิตมักไหลตาม อันนี้ก็เป็นอีกอันหนึ่ง การตามไปก็เป็นตัณหาชนิดหนึ่ง เขาเรียกว่า ตัณหามี 2 อย่างคือ ต้าน กับ ตาม ความอยากมี 2 อย่าง มักเพลินไปกับการต้าน มักเพลินไปกับการตาม 2 อันนี้เราควรระวัง

3 ฝึกอุเบกขาให้มากขึ้น คือปัญญาให้มากขึ้น คือการยอมรับ ยอมรับความจริงของทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเราให้ได้ ไม่ว่าความจริงเหล่านั้นจะเจ็บปวดแค่ไหน มันก็เป็นความจริง อารมณ์ทั้งหลายทั้งปวง.. ที่จะเกิดขึ้นกับในชีวิตเราทุก ๆ วันนี้ ถ้าเรายอมรับความจริงของโลก ความจริงของอารมณ์แล้ว มันจะไม่มีอะไร

เหมือนบุคคล บุคคลหนึ่งเมื่อทำความผิดแล้ว เมื่อยอมรับว่าผิด ก็ยอมรับโทษที่ตามมา เมื่อยอมรับโทษที่ตามมาด้วยใจที่ยอมรับปุ๊บ จิตจะไม่รู้สึกเกิดอึดอัดขัดเคืองอะไรทั้งสิ้น

การยอมรับอารมณ์ต่าง ๆ ที่จะเกิดขึ้น เราต้องฝืน 2 ด้าน คือฝืนการต้านและตาม เพราะเรามักเพลิน ในภาวะของตัณหา มันจะเกิดขึ้น 2 อย่างนี้ แต่การยอมรับเนี่ย มันจะร้ายแค่ไหนเราก็ยอมมัน เพื่อที่เราจะได้ศึกษาและเรียนรู้มัน

00.10.36 อารมณ์ทั้งหลายทั้งปวงบนโลกนี้ มันเหมือนกับขาวกับดำ กุศลและอกุศลทั้งหลายทั้งปวง มันเหมือนกับความมืดและความสว่าง มันต้องมีอยู่คู่โลกใบนี้อยู่เสมอ ๆ ไม่ได้ไปไหน แต่บุคคลที่อยู่เป็น เขาอยู่แบบมืด แต่ตัวเองไม่มืด อยู่แบบสว่างแต่ตัวเองก็ไม่ได้หลงกับความสว่างนั้น อยู่แบบรู้แจ้ง อยู่แบบเข้าใจ อยู่มืดก็อยู่ได้ สว่างก็อยู่ได้ ไม่ได้ไปรักสว่าง แล้วก็เกลียดความมืด... ก็ไม่ใช่ เหมือนเรารักกุศล เกลียดอกุศล... ก็ไม่ใช่ หรือรักอกุศลรักความชั่ว เกลียดความดี... ก็ไม่ใช่ แต่เป็นการที่จะอยู่ท่ามกลาง เห็นทั้งความดีและความชั่ว โดยที่จิตเราน่ะ มาเป็นรู้ ผู้ดู และผู้เห็น ไม่ได้เป็นผู้เป็นไปกับมัน

ฉะนั้นเราต้องหัดฝึก วิธีการฝึกของเราคืออะไร ก็ฝึกตัวรู้ที่เราพัฒนามานั่นแหละ ตัวรู้เดิม ๆ ตัวรู้เดิม ๆ ที่เราได้เพาะบ่มมา มาฝึกต่อ โดยให้เราหัดไปตามกระบวนการต่าง ๆ ที่จะต้องฝึกฝืนมัน การฝืนนี้ จำให้ดี ๆ ว่า การฝืนนี้ไม่ใช่การต่อสู้ แต่ไม่ต้านสิ่งนั้นและก็ไม่ตามสิ่งนั้น และเปิดใจยอมรับมัน ให้มันเกิดของมันเอง โดยเราจะมีเนื้อที่ของเราอยู่เอง เขาจะเกิดอย่างไรก็ตาม แต่เรามีเนื้อที่อยู่ เนื้อที่หรือที่อยู่ ที่อยู่ของเราคือเรียนรู้มัน ได้รู้มัน ได้เห็นมัน ได้เข้าใจมัน นี่คือที่อยู่ของเรา ไม่ใช่อารมณ์เหล่านั้นเป็นที่อยู่ของเรานะ ที่อยู่ของเราคือได้รู้มัน ได้เห็นมัน ได้เข้าใจมัน ได้เฉย ๆ กับมัน นี่คือที่อยู่ ที่อยู่ที่เราจะอยู่ เพราะว่าถ้าเราอยู่ตรงนี้ได้บ่อย ๆ อยู่ตรงนี้ได้มาก ๆ เราจะเริ่มเห็นจิต ที่มันเห็นชัดต่อการเป็นอิสระจากอารมณ์ แต่มีอารมณ์ ไม่ได้เข้าไปร่วม ก็อยากให้พวกเราขวนขวาย แล้วก็ตั้งใจ มีความกล้าหาญ มีความเด็ดเดี่ยว มีความมุ่งมั่น มีความเข้มแข็ง ไม่ใช่เพื่อใคร ทั้งหมดนี้ การทำมาทั้งหมดนี้ ไม่ใช่เพื่อใคร ........."เพื่อตัวเอง".....

การช่วยเหลือตัวเอง คือช่วยเหลือจิตใจของตนเองให้มีความเข้มแข็ง ให้มีความอิสระจากอารมณ์ ไม่ต้องตกเป็นทาสของอารมณ์มากขึ้น และก็ให้มีสติปัญญาในการที่จะพาใจเข้าไปรู้จัก พาใจเข้าไปรู้ เข้าไปเห็น แต่ไม่เข้าไปเป็น เข้าไปศึกษาตัวของตัวเองนี่แหละ ศึกษาอะไร ศึกษาสิ่งที่เกิดขึ้นเฉพาะหน้านี่แหละ ศึกษาให้มันชัดเจนขึ้น ฉะนั้นให้รักษาที่อยู่ของเราให้ดีคือ การรู้สึกตัวที่รู้สั้น ๆ อยู่ในปัจจุบัน รู้แบบไม่ต้องคิด

 

ช่องทางอื่นๆในการรับสื่อธรรมะ

YouTube, FaceBook พระอาจารย์กระสินธุ์

Podcast : รู้ขณะเดียว

ขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านที่ติดตามรับฟัง..สาธุ