Podcast voor DGA’s #6 Cor Spronk in gesprek met Henk Slump - over schuurfeesten, AH op Urk, betrokkenheid, synergie tussen bedrijven, deadlines en bedrijfsopvolging

ZORG DAT JE REGELMATIG DE SPIEGEL VOORGEHOUDEN KRIJGT, ANDERS ONTSTAAT DE KANS DAT JE JEZELF FANTASTISCH GAAT VINDEN

Vandaag ga ik in gesprek met Henk Slump, rasondernemer / DGA van 2 AH vestigingen, Slump Catering & Events en sinds kort ook van Pier 16, hét restaurant van Emmeloord, Nagele, Kampen, Lelystad en omgeving.

PAPLEPEL

Als zoon van een melkboer is Henk (58 jaar) het ondernemen met de paplepel ingegeven. Maar op een gegeven moment heb je weer een beetje de rust en als het dan weer loopt dan krijg ik een beetje jeuk. En elke keer een operatie, op een gegeven moment dan moet het ook, als het heel druk is, dan zit je daar middenin, maar goed om aan te geven, met de wijsheid van nu, een uitbreiding, kijk, een Albert Heijn erbij is voor mij makkelijker dan nog een restaurantje erbij.

CEO OF DGA

Je bent directeur grootaandeelhouder of CEO. Ik vind een CEO anders dan een DGA. De CEO bepaalt uiteindelijk zijn eigen oprotpremie, door de transitievergoeding. En dat is mooi, je bent CEO, maar het is niet jouw geld. En als jij als DGA, het is wel jouw geld. Als je de bank moet bellen omdat je eind van de maand toch krap zit en je personeel niet meer kan betalen. Of omdat je door je rekening-courant krediet heen gaat omdat, weet ik veel wat, dan heb jij buikpijn! Dat doet zeer. Dat heeft een CEO niet.

WIE COACH DE DGA?

Sta er open voor, je weet niet alles zelf beter. Je hebt mensen om je heen nodig. Ik betrap mezelf er ook wel op dat ik dat niet altijd gedaan heb, maar in mijn achterhoofd wel weet. Ik heb een adviseur nodig, iemand die mij coacht. Zorg dat je regelmatig de spiegel voorgehouden krijgt, anders ontstaat de kans dat je jezelf fantastisch gaat vinden.

Dit en veel meer kun je horen in de volledige Podcast voor DGA’s #6 op de bekende kanalen.

Meer over Henk Slump en zijn bedrijven kun je vinden op:

https://www.linkedin.com/in/henk-slump-98ba471b/
https://www.pier16.nl/
https://welkombijslump.nl/

VERDER PRATEN?

Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige? Lees dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina of bel mij op 06-53321934. Tot snel.

 

Volledige tekst:

Henk Slump uit Bant. We zijn hier op een mooie locatie van jouw Pier 16 in Bant.

 

Henk

Nee, nee, Nagele.

 

Cor

Nagele. Wij kennen elkaar van de OVDD, ondernemersvereniging de driehoek in Dronten, Swifterbant en Biddinghuizen waar jij al lang bestuurslid was. Jij bent volgens mij eenendertig juli achtenvijftig jaar geworden?

 

Henk

Vier april, achtenvijftig jaar geworden.

 

Cor

Vier april.

 

Henk

Dat maakt niet zoveel uit.

 

Cor

Jij woont in Bant, bent getrouwd, al wel heel lang volgens mij.

 

Henk

Ja, al lang, zes-, zevenentwintig jaar.

 

Cor

Kijk eens aan, je hebt twee dochters. Imke Renée en Anne Marleen?

 

Henk

Ja, je hebt je huiswerk goed gedaan, Cor.

 

Cor

Ja, hobby’s?

 

Henk

Ja, nou.

 

Cor

Heb je daar tijd voor?

 

Henk

Ja, nu wat meer. Sinds dat we iets van een virus hebben, Corona heet dat heb ik iets meer tijd, dus wat doe ik: ik fiets wat meer, ik sport wat meer.

 

Cor

En fietsen, doe je dan wielrennen of gewoon?

 

Henk

Beide. Ik heb altijd wel op de racefiets gezeten, dan mag ik graag alleen, dat is gewoon met de kop in de wind een eind fietsen, voor mijn vrouw is dat niet zo gezellig, die gaat dan met de e-bike er achteraan, maar dat is nooit een feest.

 

Cor

Heeft die ook zo’n mooi pakkie aan dan?

 

Henk

Nee, nou, nee. Dat gaat of te hard of te zacht, meestal gaat dat dan te zacht, dus dan ga ik te hard en dan krijgen we dan weer een beetje frictie over en zo gaat dat dan in een huwelijk.

 

Cor

Zeg je dan niet: aan het einde van de weg wacht ik op je?

 

Henk

Nee, ik zeg altijd: kom op, opschieten. Dus ik heb dit jaar een Gazelle fiets gekocht, gewoon, geen e-bike, maar wel een sportieve fiets, dus we gaan nu, zoals gisterenavond even gewoon een rondje, het is dertig kilometer, het is veertig kilometer, soms eens een keer heel gek zestig, maar dan fietsen we met zijn tweeën en dan, die fiets neem ik overal mee naartoe. Ik heb een bus dus ik donder die fiets achterin die bus en we gaan ergens heen en we gaan even leuk fietsen. Dus en golfen doe ik nog wat. Ik heb sinds kort weer een les genomen, dat heb ik nooit eerder gedaan, maar ik denk: dat is ook niet verkeerd voor mij om weer een beetje meer controle te krijgen over die bal.

 

Cor

En waar golf je dan?

 

Henk

Ik ben lid in Emmeloord, maar hier ook bij de Shortgolf bij Hans. Ja en wat doe ik voor de rest? Een beetje sporten, maar heel veel meer tijd heb ik ook niet over. Zo gaat dat dan. Ik heb natuurlijk nog kinderen, dus ik verdeel mijn tijd een beetje.

 

Cor

Ja, want ik hoor je af en toe op omroep Flevoland voorbij komen dat je wel zo’n zestig tot tachtig uur werkt en dat je dan nu iets meer tijd had om dit soort dingen te doen, je bent ook geen vijfentwintig meer?

 

Henk

Nee, dat klopt. En dat ga je merken. Het wordt allemaal wel wat strammer en je merkt ook, op een gegeven moment moet je ook nadenken, weet je, je bent achtenvijftig, mannen gemiddeld genomen, hoe oud worden we? Vier-, vijf-, achtenzeventig? Rond die leeftijd, dus, op een gegeven moment zie je - en wat ik doe is altijd leuk hoor, ik heb altijd met plezier en veel en hard gewerkt, maar ik betrap mezelf er nu op, misschien ben ik op een leeftijd, misschien ook door die Corona dat je in een keer stilgezet wordt, dus het ritme wat je altijd had, gewoon elke dag en ‘s avonds, ik was altijd op kantoor, ik deed mijn ding, ja, en op een gegeven moment is dat er niet, ja dat geeft misschien ook een, eraan meegewerkt dat ik ga nadenken: wacht even, ik vind het ook wel leuk om eens een keer wat anders te doen. En ik kan ook genieten van zo’n fietstocht. Even gewoon even niks en dus helemaal niet werken kan niet, wil ik ook niet, word ik ook niet blij van, ik moet een doel hebben, ik wil een uitdaging hebben, maar om - ik zei zestig tachtig mag, maak er maar tachtig honderd van, want dat was gewoon minimaal zes dagen in de week, twenty four seven gewoon de kop erbij en zeker in die horeca dat is gewoon echt een pittige job. Ja, dat dat wat minder kan, vind ik om heel eerlijk te zijn ook niet zo erg. Dus ik ga daar wel bewuster over nadenken van: hoe ga ik nu een stapje terug doen om daar wat meer tijd voor vrij te maken.

 

Cor

Even voor de luisteraars: deze podcast is opgenomen op negentien augustus, dus dat is net na de persconferentie waar Rutte, dat we dachten: nou, we gaan weer, we krijgen weer een lockdown, we gaan weer dicht, maar dat viel een klein beetje mee, maar we zitten hier nu op de mooie locatie Pier 16 in Nagelen. Even een paar dingen voor de statistiek, Henk. Favoriete voetbalclub?

 

Henk

Ajax.

 

Cor

Muziek?

 

Henk

U2, de Stones, beetje die rockmuziek, en Pink Floyd, wacht even, met stip op nummer één.

 

Cor

Another Brick in the Wall.

 

Henk

Ja, Comfortably Numb, dat soort nummers, helemaal geweldig.

 

Cor

Auto, wat voor auto rij je?

 

Henk

Ik rij al honderd jaar in een Volkswagen Transporter en dat bevalt me eigenlijk heel goed. Ben één keer vreemd gegaan, toen heb ik een Mercedes Vito gehad, maar dat werkte niet. Ik ben misschien toch een beetje autistisch, maar ik heb gewoon mijn auto, ik weet gewoon waar alles zit, hoe het werkt. Ik heb wel eens gezegd: mijn cateringbedrijf moet je zien als een Volkswagen. Gewoon goed, alles wat erop zit klopt, niet teveel toeters en bellen, geen gebakken lucht, het klopt allemaal. Dus een beetje als een metafoor, het is gewoon een goede auto. Hoog, ik zit hoog, ik heb er goede stoelen in zitten, op maat gemaakt, ik ben twee meter dus dat is wel prettig en voor de rest privé, jaren Volvo gereden en nu een Kia, helemaal honderd procent elektrisch, daar rijdt mijn vrouw in, zo gaat dat. Maar het liefst rij ik gewoon in mijn eigen Transporter. Daar heb ik het altijd prima.

 

Cor

Mooi. Daar zit je mooi hoog in natuurlijk. Als je twee meter bent, ben je al gewend dat je naar ons neerkijkt.

 

Henk

Hou op, jongen, ja, ja.

 

Cor

Lees je wel eens boeken? En wat voor boeken dan?

 

Henk

Ja, verschillend. Ik lees niet veel, het laatste boek, heb ik toevallig vorige week uitgelezen is de titel: ieder mens deugt. Populair boek, gekregen van mijn dochters. Met de kerst geven we elkaar een cadeautje, dus wat geven we dan aan papa? Nou, doe maar een boek. Ik heb er nog wel een paar die in de verpakking zitten, niet omdat ik - gewoon, je komt daar gewoon niet aan toe. Deze heb ik gefaseerd gelezen ook omdat ik wel getriggerd was van: ja, deugen we allemaal wel? En ja, bijzonder om te lezen, helemaal als je ziet wat we soms elkaar allemaal aandoen, dan denk je: oké en toch deugen we allemaal?

 

Cor

Ja, is het alle mensen deugen, of de meeste mensen deugen?

 

Henk

Volgens mij was de titel: iedereen deugt. Dus dan is het alle mensen deugen. Maar zo zijn we ooit begonnen, toen we geboren zijn, deugden we allemaal. Dan gebeuren er dingen in je leven, dat maakt dat je een keer een afslag gemist heb, maar goed, ik vond dat wel een interessant boek en een goede thriller vind ik ook leuk, dus ja, ik hou wel van bijvoorbeeld een waargebeurd verhaal over de oorlog, weet je wel. Mijn jongste dochter, ik ga één keer per jaar met één van mijn dochters ga ik een weekend weg, of een midweek, gewoon: hun bepalen, in Europa, zeg het maar en we gaan met z’n tweeën. Vader, dochter. En dan is de rolverdeling toch anders dan dat we met zijn vieren zijn.

 

Cor

Ja.

 

Henk

En toen zijn we in Praag geweest, ik ben met mijn jongste dochter in Praag geweest, daar is een museum, dat gaat over Himmler, die heeft natuurlijk in de oorlog heel vreselijke dingen gedaan, die is daar vermoord, ik heb dat boek gelezen en als je daar dan in Praag bent en je bent daar en je kan dat met je dochter delen, ja dat is wel heel mooi. Dus ik hou wel van dat soort waargebeurde verhalen.

 

Cor

Is het dan ook fijn om even uit het zakelijke te stappen en gewoon even in wat anders te stappen?

 

Henk

Daar verbaas ik me over hoe snel ik dan schakel, ja.

 

Cor

Nog makkelijker met je dochters dan met je vrouw, dan zul je het misschien meer over de zaak hebben dan dat je dat met je dochters?

 

Henk

Dat weet ik niet. Mijn vrouw die zit in de zorg, dus, in de psychische hulpverlening. Dat is op zich prima, maar dat is een heel andere wereld. En ik heb wel eens gezegd: eigenlijk is dat wel goed. Dat je elkaar, toch wat andere dingen hebt. En niet dat ik daar heel veel dingen van haar over hoor, want dat is ook allemaal geheim en dat weet je allemaal niet, en dat hoeft ook helemaal niet, maar het is niet een horecatijger die zeg maar, nee, dat is ook voor de balans thuis heel goed geweest. Dus zeg maar een druk baasje die altijd wel bezig was en de rust thuis ook voor de kinderen dat een kopje thee klaarstaat en dat er gewoon tijd is voor een goed gesprek.

 

Cor

Mooi. Heb je een idool? Heb je iemand waar je echt tegenop kijkt?

 

Henk

Dat is een -

 

Cor

Of waar je als ondernemer veel van geleerd heb, zo van: zoals die dat deed, daar keek ik altijd naar?

 

Henk

Ja, ik weet het niet. Vroeger heb ik bij een Albert Heijn gewerkt, ik was jarenlang thuis aan het werk en toen ben ik op mijn zevenentwintigste als bedrijfsleider in opleiding bij Albert Heijn begonnen. Er ging een wereld voor me open, ik dacht dat ik heel wat wist. Ik had een sportkantine en ik werkte thuis en wij waren al vanaf ons tiende, twaalfde met de SRV wagen aan het rijden en we deden alles wat niet mocht, we deden dat. En dan denk je dat je heel wat kan en dan kom je bij Albert Heijn en dan leer je hele andere dingen. Dan moet je naar een assessment, moet je nog een keer naar een assessment, je krijgt wat leerpunten. Dat je denkt: ben ik dat? Toen heb ik een bedrijfsleider gehad en die was altijd rustig en die stelde de goede vragen en die prikte door mij heen, weet je wel. Dus dan kun je drie dingen doen. Je kunt vechten, vluchten of bevriezen en ik ben achteraf heel blij geweest dat ik in die tijd, ik kende mijn vrouw toen al even een tijdje, dus dan heb je het er thuis ook een keer over van: hoe dan? Je kan maken dat je wegkomt, denkend dat je de beste bent in alles of je gaat vechten. En deze man heeft mij daar, soms heb je geluk dat je de juiste mensen op de juiste momenten tegenkomt. Of geluk, het overkomt je.

 

Cor

Wat zei je? Vechten, vluchten of bevriezen?

 

Henk

Ja, je kan als iets tegenzit, kun je maken dat je wegkomt en ik heb het niet gezien, of je blijft stokstijf staan, dan gebeurt er niks, of je denkt: wacht even, wat kan ik eraan doen? Klopt het wel? En meestal, ergens weet je ook wel, het is ook zo. Dat je leiding geeft en mensen vinden jou een drammer, of je bent gedreven, dat is net hoe je het uitlegt. Maar ja, uiteindelijk krijg je de club niet mee, en je krijgt een beeld terug en dan ga je in de verdediging en dan, nee, wacht even, draai het eens om en misschien heeft diegene wel een beetje gelijk. Dan ga je in plaats van dat je denkt dat je overal heel fantastisch in bent, ga je een stapje terug en word je onzeker, maar uiteindelijk leer je daarvan. Dus als je dan praat over idolen, je leest natuurlijk ook wel eens wat, maar dit vond ik, achteraf denk ik: ik ben blij dat ik jou op dat moment ben tegengekomen en het heeft er niet voor gezorgd dat ik dat ben blijven doen, niet altijd, ik ben uiteindelijk ook weggegaan bij Albert Heijn als bedrijfsleider, maar ik heb er wel veel van geleerd, ja.

 

Cor

Jij zei een paar dingen, uit wat voor nest kom je? Je vader was ook ondernemer?

 

Henk

Ja, mijn vader was ondernemer, die was, noem het maar een calvinistisch nest. Dus zes kinderen, melkboerengezin. Mijn vader is vorig jaar overleden en toen heb ik ook een mooi verhaal gehouden, maar ook van: wij zijn opgevoed met: gij zult hard werken en vooral dienstbaar zijn. Weet je wel? Dat. En die man heeft gewoon heel hard gewerkt, mijn moeder ook trouwens en dan groei je op in een jongensgezin. Dus één meisje en vijf jongens. Dus ja, dat was dan wel eens ruzie om de laatste bal gehakt of, in zo’n wereld kom je dan en op zondag gingen we, moest je naar de kerk, totdat je op een gegeven moment, mocht je je haar laten groeien en omdat wij thuis heel veel aan het werk waren, werd dat gecompenseerd, dus werden ze naar mate de tijd vorderde minder streng, want ze kregen er ook wat voor terug. Dan ga je puberen, en dan weet je hoe dat gaat, dus, uit zo’n nest kom ik.

 

Cor

Ik weet nog wel als wij baden dan waren we altijd met de vork in het stuk vlees, anders waren we bang dat het tijdens het gebed van onze borden af gejat werd.

 

Henk

Zo was dat ook, ja.

 

Cor

En ik zie qua studie, je hebt MDS Sneek gedaan, dus bij jij eigenlijk een Fries van oorsprong, of ben jij al wel een polderman?

 

Henk

Nee, mijn ouders zijn Fries, maar ik ben geboren en getogen in de polder. Maar er zit wel Fries bloed in de aderen, maar omdat ze beiden uit Friesland komen en toen had je - ze zijn niet hier gaan pionieren.

 

Cor

En de polder, dan heb je het over de Noordoostpolder?

 

Henk

Ja, de Noordoostpolder, dus zeg maar familie Fries, dichtbij Friesland, want ze zijn vanuit - Bant ligt tegen Lemmer, dus er zit wel wat Fries bloed in de aderen, maar ik ben geboren en getogen Noordoostpolder, ja. En zodoende, naar de MAVO, ja wat ga je doen, achteraf weet je nooit precies wat je gaat doen, dat is nu nog steeds zo. Op je zeventiende weet je niet wat je later gaat worden. Je hebt een beeld, dus die middelbare detailhandelsschool was meer voor het ondernemen en dat ging me redelijk makkelijk af, veel lol gehad, veel plezier, ik ging altijd met een clubje uit de polder naar de Friezen, dat was altijd de boel een beetje op stang jagen en er gebeurde van alles en toen naar de HEAO in Zwolle.

 

Cor

En dat was een avondschool begreep ik?

 

Henk

Eerste jaar niet, ik ben het eerste jaar, dat was nog, toen zat de HEAO nog in de Diezerpromenade, dat was een oud rechtsgebouw, geloof ik. Dan kom je toch als een beetje een naïef mannetje uit de Noordoostpolder, dan ga je naar een hbo-opleiding, dus, er werd gezegd: het is jouw feestje, dus als je er niks aan doet, helemaal prima en dat was achteraf denk ik wel eens: je had ook naar Groningen gekund, maar goed, dat werd uiteindelijk Zwolle, dus wij konden heen en weer rijden, dat was ook wel makkelijk, dan kon ik toch mooi blijven werken, een beetje geld verdienen, in de weekenden lekker op stap en ik kon blijven volleyballen bij de vereniging. Zo gaat dat dan. Heb ik een jaar gedaan, in dat jaar, dat is een ander verhaal, maar mijn oudste broer is toen overleden plotseling, dat had natuurlijk wel wat impact op, heel veel impact op de familie, mijn ouders. Toen ben ik thuis gaan werken. Dus eigenlijk was dat een soort kink ik de kabel van: oké, ik heb nu het eerste jaar HBO erop zitten, ik heb niet de commerciële richting, want ik was in statistiek, wiskunde, dat was niet mijn ding, dus toen ben ik daar - heb ik besloten, op mijn twintigste was ik denk ik toen om thuis te gaan werken, eerst maar eens en daarna heb ik nog wat cursussen gedaan, dus vakbekwaamheidsdiploma, horeca, cafébedrijf, restaurantbedrijf en uiteindelijk weer de HEAO opgepakt in de avonduren. Zo is het gegaan.

 

Cor

Wat voor soort leerling was je dan?

 

Henk

Geef mij maar een stapel boeken en ik neem dat door, meestal op het laatst, weet je wel. Ik moet dat opzuigen, ik moet, als ik zo’n les volgde op zo’n college maakte ik wat aantekeningen, ik kon aardig de hoofdlijnen eruit pikken en met die aantekeningen ging ik, dan trek je je terug in die tijd en dan ga je, met name voor die tentamen, ja dan moest ik echt wel even eraan trekken.

 

Cor

Vind je deadlines lekker?

 

Henk

Ja, dat is wel een beetje mijn ding. Dat hoort er wel bij.

 

Cor

Dat helpt, zeg maar.

 

Henk

Ja, dat helpt, dat heb je nodig.

 

Cor

En in zo’n groep, bijvoorbeeld met een groep vrienden ben jij dan de kartrekker, of zit je op de kar of hang je aan de kar

 

Henk

Ik ben wel een kartrekker, maar ik kan soms ook, het is niet dat ik alleen maar loop te jagen. Kijk, als we met vrienden zijn, weet je, het is een rol die je hebt. Je vrienden heb je niet om, dat zijn maten. Daar heb je andere gesprekken mee en als je thuis bent, ik zeg: als ik thuis kom, ik moet vanavond ook gewoon het dopje op de tandpasta doen. Het hoeft niet, maar ik zou het moeten doen. En als ik met ze ga volleyballen en ik sla drie keer de bal in het net, dan gaat meneer Slump gewoon op de bank. Dan gaat Henk gewoon op de bank, maar bij mijn bedrijf moet ik de kar trekken. Dat is mijn rol en dat verwacht men ook van mij, ik vind dat ook belangrijk. Niet alleen, ik probeer heel veel mensen mee te krijgen voor die kar om de boel op de rit te houden, maar als je de familieopstelling neemt dan is het ook, ja, dan deel je dingen met elkaar en ben je ook gewoon dezelfde jongen die een keer dronken thuis gekomen is, vroeger, weet je wel. Verhalen van vroeger, hoe ouder je wordt, ga je toch weer terug soms naar die verhalen van vroeger. Van weet je nog? Kun je dan smakelijk om lachen, ondertussen drinken we nog een glaasje droge witte wijn. Dus het is een rol die je hebt, Cor en ik heb altijd wel, dat heb ik ook wel geleerd, ook van die man waar ik het net over had: doe maar gewoon wie je bent. Er zijn ook genoeg anderen, daarbij het is ook een rol. Sommige mensen slaan door.

 

Dus je hebt een bedrijf en ja, daar kun je van alles van vinden, groot of niet groot, maar uiteindelijk als je ’s ochtends wakker wordt, moet je gewoon je broodjes smeren en als jij drie keer de bal in het net slaat, ga je gewoon op de bank en dan ben je niet die meneer Slump of die meneer Jansen, weet je, dat is gewoon dikke onzin. En als je met je dochters op stap gaat ben je gewoon papa. En zo werkt het.

 

Cor

En als je vrienden - zoek je dan vooral ondernemers op, of zeg je misschien juist soms niet, want je kiest je vrienden, het is niet zozeer dat je -

 

Henk

Ik merk dat ik met ondernemende mensen iets meer, ja, iets meer affiniteit hebben en toevallig zijn mijn vrienden ook bijna allemaal ondernemer. En ik heb er niet zoveel, want door de jaren heen raak je, door de drukte die je hebt, raak je wat kwijt, of kwijt, je hebt gewoon minder tijd voor elkaar.

 

Cor

Want je hebt het over tachtig tot honderd uur werken, Henk, dat is dan moeilijk. Dan mag je hopen dat je personeel een beetje vriendelijk is. Dat je het een beetje naar je zin hebt op je werk.

 

Henk

Ik heb wel eens iemand gesproken die had toen mijn bedrijf wat gecoacht hij zegt: ik weet niet hoe je het doet, maar je werkt je helemaal een slag in de rondte en je hebt nooit geen tijd voor functioneringsgesprekken of dat soort dingen, maar iedereen loopt met je weg. Hij zegt: ik weet niet hoe je het gedaan hebt, maar sommige mensen hebben alles gedocumenteerd en om de maand voortgangsgesprekken, dat hebben wij niet zo, dat is gewoon elkaar een keer recht aankijken en als het je niet aanstaat, of als je ergens wat van vindt moet je het zeggen, maar ik denk ook, een wijs spreekwoord wat ik ooit gehoord heb: een vis begint te rotten bij de kop en daarmee bedoel ik: als jij zo’n bedrijf hebt en jij bent als eigenaar, baas, DGA, geef er maar een naam aan, ben jij gewoon menselijk, pro-actief, je trekt aan elkaar, dat is misschien ouderwets, dat komt nog uit die opvoeding natuurlijk, ja, daar krijg je ook wat voor terug. Dat wordt je DNA, dat wordt het DNA van je bedrijf en daar voel je je prettig bij, of niet. We hebben in de coronatijd heel veel mensen kunnen detacheren, die hebben op een wiedbed gelegen bij regen en wind, je moet op een heftruck alleen maar kazen transporteren, dus die hebben van alles gedaan. Dan zeg je: hoe krijg je dat voor elkaar? We hebben het overlegd met elkaar, we hebben het gevraagd en mensen doen dat. Dat zijn type mensen die, ja ik zou het zelf ook gedaan hebben. Snap je? Dus dat is, ja, en dan kun je zeggen: veel werken, ja, jawel, maar ook niet dat ik nog denk van: dat ik het anders had moeten doen, ja, ik had wel eerder misschien wat los moeten laten, dat kan, dat is ook een beetje afhankelijk van het type bedrijf wat je hebt.

 

Cor

We gaan eens even een eindje terug, want we gaan het ook wel wat hebben, maar het is geen bedrijfspodcast, het gaat over jou, Henk, maar je bent als sinds 1988 volgens mij, ben je met wat nu Slump catering en events is, met een man of veertig in dienst en zo’n vijftig oproepkrachten las ik ergens, zeg maar rond die koers. In 2006 ben je de Albert Heijn op Urk gestart en in 2009 Albert Heijn in Swifterbant, dus toen ben je richting de Flevopolder, richting het Drontse gekomen.

 

Henk

Ja, toen ben ik bij jullie gekomen, Cor.

 

Cor

Ja, bij jullie. Omdat ik er nu woon, maar jullie. Kun je eens wat vertellen, hoe is die start gegaan? Wanneer is de catering begonnen?

 

Henk

Catering, noem het maar een uit de hand gelopen hobby. Toen ik twintig was en thuis ging werken heb ik ook, mijn broer deed ook de sportkantine van het dorpje Bant, dus dat ben ik ook gaan doen. In die tijd had je in de polder nog niet zo veel uitgaansmogelijkheden, dus als wij op stap gingen, gingen wij naar Meppel, of naar Heerenveen of naar Zwolle en we gaven zelf een feest in de schuur, dus dan had je de schuurfeesten.

Daar deed ik natuurlijk driftig aan mee, want ik hield wel van een feestje en toen ben ik gevraagd om een bruiloft te verzorgen van iemand, een boer in zijn boerenschuur. Ik zeg, nee zeggen bestond niet, dus: dat gaan we doen, maar ik weet nog niet hoe, dus vanuit mijn sportkantine met wat hulp erbij dat feest verzorgd en zo is eigenlijk mijn cateringbedrijf partyservice een beetje opgekomen. Ondertussen die studie afgemaakt, in mijn achterhoofd wel wetende ik ga dit niet tot mijn honderdste volhouden.

 

Cor

Nog heel even over die studie, ik zag als afstudeeropdracht: paracommercie in de horeca. Kun je dat kort even uitleggen? Wat is dat? Paracommercie dacht ik, wat is dat?

 

Henk

Dat was wel grappig, ik had een sportkantine en vanuit die sportkantine deed ik feesten en partijen in boerenschuren bij een boer die zijn schuur al verbouwd had tot een soort feestlocatie, dan heb je geen vergunning. Dat is zeg maar, qua bestemmingsplan, is dat natuurlijk nooit bedacht om daar een feest in te organiseren, dus de horeca vond daar wat van. In het begin niet, toen dachten ze: laat die gek maar lekker sjouwen met die spullen, die vent is helemaal gek geworden, maar ze zagen dat daar zo langzamerhand behoefte aan was. Mensen wilden wat anders. Ze wilden beleving. Daarbij zat ik in schuurfeest Bant, dat was het clubje dat is in 1979, 1980 opgericht, elk jaar één groot feest. Je betaalde één bedrag en je kon drinken wat je wilde en je kreeg nog een broodje ham mee of kaas en voor de rest geen gezeik, kwamen tweeduizend man. Dik feest, het feest der feesten hier in de polder. En wij hadden daar natuurlijk ook geen vergunning voor. Dus op een gegeven moment, en dat noemen ze paracommercie, dus zeg maar de dorpshuizen waar je feesten gaat geven, de kerkzaaltjes waar feesten worden gegeven, dus ik moest afstuderen op die HEAO, ik had bedrijfs-juridisch gekozen, ik denk: dat past me eigenlijk ook wel, want -

 

Cor

Dat zijn de plekken waar nu de Corona de kop op steekt, zeg maar.

 

Henk

Ho, ho ho.

 

Cor

Je hebt ervoor geleerd? Je bent er in afgestudeerd.

 

Henk

Ik wilde uitleggen dat dat niet paracommercieel was, maar ik voelde wel aan dat ik dat niet helemaal waterdicht kon krijgen. Dus ik zat dat te verdedigen tegenover een advocaat vanuit Horeca Nederland en dat ging niet helemaal lekker, dus ik ging met hakken over de sloot, op zich klopte het allemaal en dan krijg je een vijfenhalf en dat wordt afgerond naar een zes. Paracommercie betekent eigenlijk, ik noem het even de illegale horeca wat men vond, dus onder andere die schuurfeesten. Lange aanloop naar Albert Heijn, uiteindelijk toch gekozen van: ik heb toch mijn HBO en nu dan en ja, die levensmiddelen daar ben je mee grootgebracht en daar heb ik ook wel wat mee, met food, dus zodoende op advies van zo iemand die die dan weer kent zo van: probeer eens bij Albert Heijn.

 

Cor

Ja, want op zich een stap van ondernemer naar een Albert Heijn, voor mij was dat - daar kreeg ik een beetje kortsluiting van.

 

Henk

Ja, snap ik en achteraf, hoe doe je dat? Wat ik net zei ik heb daar ook heel veel geleerd. Ik ben achteraf heel blij geweest dat ik bij dat bedrijf heb gewerkt die het zag zitten met mij, want dat is ook nog iets, vervolgens heb ik in no time heel veel filialen doorlopen, dus veel mensen leren kennen, veel gedaan en die assessments gedaan en ik leerde mezelf beter kennen. En dat had ik natuurlijk daarvoor nooit, want bij mijn ouders was het: gij zult hard werken. Bek op het stuur, gaan.

 

Jongensgezin, dus daar werd niet - ik neem het die mensen ook niet kwalijk, maar zo ging dat, maar dan kom je bij een Albert Heijn en dan krijg je in één keer een ander beeld en ik dacht oké. Dus ik heb daar, uiteindelijk zijn mijn ogen wel geopend, ik heb ervan geleerd door cursussen, technisch gezien, coachingsvaardigheden, situationeel leidinggeven, noem het maar op, Albert Heijn was zijn tijd ver vooruit. Vervolgens word je bedrijfsleider en ik heb altijd - ik deed de catering er al naast. En ik had ook wel eens baas die zei: hoe doe je dat dan? Ik zeg: ik heb het nodig. Het houdt mij in balans. Ik wil dat eigen bedrijf erbij houden om - het werk wat ik hier doe vind ik ook leuk, ik had op het laatst een winkel met tweehonderdvijfentwintig man medewerkers, het was gewoon een hele grote Albert Heijn, ik was gastheer, ik vond het prachtig. Totdat je op een gegeven moment een jaar of veertig bent en nu moet ik wat doen, want ik wil niet zo doorgaan, dan moet ik nog vijfentwintig jaar en daar heb ik geen zin in op deze manier. Toen heb ik me aangemeld bij de franchisevereniging en toen zeiden ze: Slump, je hebt geen geld, je hebt geen pand, maar je hebt wel een goede naam.

 

Cor

Hartelijk welkom.

 

Henk

We gaan voor je kijken. En toen belden ze na drie maanden en ik weet nog, ik was ergens onderweg en toen had je al een mobiele telefoon in die tijd, zo’n grote koelkast, dus ze belden op en: we hebben een Albert Heijn voor je. Urk. Ik zeg: Urk? Ik zeg, zit daar een Albert Heijn, ik woon vijftien kilometer van Urk, hoe vaak kom ik op Urk? Eigenlijk nooit. Ik denk: zit daar een Albert Heijn? Dus ik ben wezen kijken en dat was een soort Spar-winkel, met alle respect, maar met Albert Heijn op de pui en die stond te koop. Dan beginnen de gesprekken en dan ben je een vreemde en uiteindelijk heb ik een beetje geluk gehad in die zin, ik heb die keuze gemaakt, de Albert Heijn stond achter mij, ik kreeg gelukkig een bank mee, want dat kost een paar centen, winkel, ja, daar moest nog veel aan gebeuren en daar heb ik iemand gebeld, een oud-collega van mij, medewerker en die is gewoon van de kerk, zwaar van het geloof en die werkte bij Albert Heijn, maar die liep vast op het beleid van Albert Heijn. Je moet op zondag open en in die tijd begon dat, dus ik heb hem gebeld ik zeg: wat denk jij ervan? Ik ben ondernemer, jij wordt de baas, wij gaan naar Urk, heb je zin om mee te gaan? Want ik denk: we gaan niet met z’n tweeën daar als twee zwaargewichten op zo’n kleine winkel zitten. Maar op die manier kan ik tijd blijven - meer voor de catering, kan ik blijven ondernemen, kan jij gewoon je ding doen, op een plek waar jij je prettig voelt. Zo is het gegaan. Dat ging als een speer. En op Urk, dat was, ik zeg ook: ik voel me als een vis in het water, maar dat klopt, super.

 

Cor

Een beetje in het voorgesprek, toen we de boel technisch aan het opbouwen waren, is dat wel mooi dus, je hebt je wel geaccepteerd gevoeld toen je op Urk kwam?

 

Henk

Ja, in het begin, je moet altijd even aan elkaar wennen, dus dat snuffelt even aan elkaar en ik weet nog in het begin dat ik tegen die medewerkster wel eens zei: heet iedereen hé? Hoe ik dat dan bedoelde? Iedereen zegt hé. En wij zeiden goededag, goedemorgen, goedemiddag. Ik had gisteren op Urk een gesprek ik zeg: handen schudden doen we niet meer, jullie waren jullie tijd ver vooruit, want dat doe ik nu al niet meer, maar het is wat directer en wat nuchterder en ik denk, wat we net zeiden, dat Friese bloed, ja dat zit er ook een beetje in. Dus een Fries en een Urker daar is niks mis mee. En als jij gewoon doet wat je belooft en je werkt hard en je bent er en je komt je afspraken na, dan krijg je respect en dan kun je op Urk prima ondernemen. Dus ik zit daar nu zestien jaar en ik ben lid van de bedrijvenkring, ik ben voorzitter van de winkeliersvereniging, niet dat dat heel veel tijd kost, maar je doet je ding. En ik voel me, ja, ik voel me geen vreemde. Ik moet er niet gaan wonen, mijn vrouw zegt: we gaan niet op Urk wonen, oké, prima, als dat het enige is dan kom je al een heel eind, maar ik voel me er wel prettig. Ja, absoluut.

 

Cor

En toen 2009 denk je, ik ga de Ketelbrug over en ik ga toch eens even de gemeente Dronten ga ik veroveren. Of hebben ze je gevraagd? Hoe ging dat?

 

Henk

Dat gaat binnen Albert Heijn als volgt. Als cateraar deden wij al best wat feestjes over de Ketelbrug. Dus ik had al wat bekende contacten en toen stond de Albert Heijn in Swifterbant te koop en dan wordt dat aangeboden aan de franchisevereniging, daar ben je dan lid van en dat geeft ook wel kansen, geeft synergie, het zit redelijk dicht bij elkaar, het zijn twee totaal verschillende werelden natuurlijk en je kijkt eens naar die winkel en ik was drie jaar verder en dus ook drie jaar wijzer en wat ik in Urk heb gezien, er zijn ook wel dingen die je achteraf, had ik misschien wat anders moeten doen, maar ik ben redelijk opportunistisch dus ik zie kansen en dan ga je en later krijg je van je boekhouder op je donder van: had je niet moeten doen. Oké, maar goed, toen kwam Swifterbant en ik zag ook kansen en dan doe je een bieding en ik was de koper. Oké, in Urk gebeurde het volgende, dat was: Urk is een groei-gemeente, Urk, dat wist ik, dat had ik ook gelezen, is me geadviseerd van let op: Urk gaat groeien, dat winkelcentrum wordt drukker, wat er nu gebeurt is prima, maar hier zit veel meer omzet in. Dat bleek ook. Dus wij gingen heel snel groeien in omzet, sterker nog, ze belden vanuit Zaandam: wat gebeurt daar bij jullie op Urk? Die winkel is niet verbouwd, maar die omzet is veertig procent hoger dan vorig jaar, ja, dat is gigantisch. Gewoon de winkel voor elkaar, dus dat was prima. Swifterbant weet je, dat gaat daar niet gebeuren, maar ik zie wel kansen. Dat heeft even geduurd, dus, maar goed, je maakt de keuze, ik zit daar nu elf jaar, vanaf 2009 en weet je, ook Swifterbant ik vind dat ook een leuk dorp.

 

Cor

Kun je bijvoorbeeld twee verschillen noemen tussen de Noordoostpolder en de Flevopolder zou je kunnen, dat is Flevopolder, samen is het Flevoland.

 

Henk

Ik ben wat subjectief. Ik ben hier geboren en getogen, in de Noordoostpolder, dat zijn allemaal kleine dorpjes, je ziet de ontwikkelingen hier die volgen zich op aan de andere kant van de Ketelbrug zeg maar, de dorpjes vroeger: je hadden een bakker, een kruidenier -

 

Cor

Een dominee, een notaris.

 

Henk

En je had vijf middenstanders en iedereen was aan het werk en de boeren hadden drie, vier man aan het werk en ik heb wel eens gezegd: degene die de polder ontdekt heeft, meneer Lely was dat volgens mij, of bedacht heeft, die had niet het voortschrijdend inzicht dat hij, want honderd jaar later zeg je: wat moet je met zo’n klein dorpje? Die drie scholen dat is nu één geworden en zelfs dat is al lastig. En die voetbalverenigingen die gaan fuseren, want je redt het niet. En dat zie je nu ook wel een beetje gebeuren in de andere kant, Swifterbant, Biddinghuizen, Dronten zijn natuurlijk een stuk groter, Dronten dan vergelijkbaar met Emmeloord, maar zelfs dan zie je al dat het lastig wordt, dus, en als je kijkt naar de mentaliteit, kijk, hier heb je pioniersmentaliteit, dat zie je ook wel een beetje terug, maar ook hier verandert dat natuurlijk door de tijd heen, maar als je nu zegt - kijk, ook in Dronten voel ik me geaccepteerd. Wat mij geholpen heeft is bijvoorbeeld dat ik bestuurslid ben geworden van de OVDD, ja, dan doe je mee, dat lijkt allemaal niet zoveel, maar je krijgt heel veel informatie, je moet ergens wat van vinden, je komt mensen tegen, je bent ook moreel verplicht om naar de bijeenkomsten te gaan, anderen denken: ja, ik heb geen tijd. Kijk, netwerken hebben wij vroeger niet geleerd. Mijn vader die zei: je moet hard werken. Netwerken, hoe dan, weet je wel. Die was dat helemaal niet gewend. Nu kom ik er steeds meer achter, doordat ik een heel groot netwerk heb, waar je mensen leert kennen en gewoon omdat je jezelf bent, dan heeft me dat ook geholpen.

 

Cor

Ik denk wel dat, door de catering kwam je natuurlijk ook al op heel veel plekken. Dus daar was je natuurlijk ook al met je netwerk best wel groot, op die meetings kwamen ook weer allerlei mensen, wellicht ook wel heel veel zakenmensen? Dus dat zal daar ook wel bij helpen. Dus inmiddels heb je een heel imperium opgebouwd, catering, twee Albert Heijns en we zitten hier nu in Pier 16, niet op Pier, in één keer een horecazaak ook nog erbij. Hoezo?

 

Henk

Nou, ik had nog wat tijd over Cor, toen dacht ik van: wat zal ik nu eens doen? En dan ben je een jaar of vijftig, nee hoor, maar gekheid. Maar wat gebeurt er, de catering, dat was eigenlijk voor mij een beetje de keuze, die catering is elke keer op- en afbouwen, dus of het nu een bedrijf is, of het is een schuur, of het zijn tenten of whatever, het is altijd projectmatig. Het is veel energie erin stoppen, het feest, of het nu een bedrijfsfeest is of een bruiloft, het maakt niet uit, of een evenement, dat doen we ook, en je ziet ook dat - vroeger was dat gewoon omdat er gewoon geen alternatief was. Je had een dorpszaaltje en je had dit. Tegenwoordig zie je natuurlijk de meest mooie plekken op mooie locaties, dus dat zijn dan - en dat spul staat er al. Dus je krijgt natuurlijk wat concurrentie van locaties die er al zijn, waar mensen ook makkelijk naartoe kunnen, dus het is een combinatie van: als ik wat wil in die horeca, ik hoef geen dorpshuis of zo, maar dan wil ik een unieke plek, gewoon anders dan anders. Dus dat kan zijn een oude kerk. Ik ben een jaar bezig geweest met het mooiste kerkje van de polder, dat heet nu de Bantser Wiek, maar dat is een soort basiliek, dat leek me prachtig, ik denk dan kun je daar mooie dingen doen, dat is onderscheidend, daar moet je niet meer aankomen, dat is mooi. Toen kwam dit op mijn pad en dan denk ik: ja, goed, ik heb daar ook wel zorgen om gehad, dit is natuurlijk in de middle of nowhere, je moet weten dat het er is, gelukkig hebben we dit jaar de pr mee, we zijn strandpaviljoen van Nederland geworden.

 

Cor

Ik las het, ja.

 

Henk

Helemaal super en daar hebben we prachtig mooi weer gehad en het loopt hier, het loopt vol en we hebben natuurlijk drie maanden dicht - dat was dramatisch, maar goed, we trekken dat nu weer redelijk recht. Ja en dan ben je er weer trots op en dan denk je: dat is leuk en dan kijk je waar je hier zit en ja, mooie plek. Hij is wel helemaal verbouwd, we hebben er van alles aan gedaan, maar als ik nu zeg word je ’s morgens wakker en - als ik ’s morgens wakker word wil ik niet denken van: wie doet er nu de deur open bij Pier 16? Vanmorgen heb ik het zelf gedaan, moest even zoeken naar: o, ja wat is de code ook alweer en hoe zit het? Je hebt goede mensen nodig die, zeg maar, hun verantwoordelijkheid kennen en die als een soort mede-ondernemer met mij ondernemen, anders kan ik het niet doen.

 

Cor

Is dat ook een beetje dan wat je vanuit de Albert Heijn hebt geleerd, of, want je hebt dan de tweede locatie Albert Heijn, je catering wat vanuit Bant wordt gedaan, daar heb je een keuken, koks en dat soort dingen en dan heb je de Pier, dus je hebt vier plekken zou je kunnen zeggen, daar moet ik als eigenaar als baas, zijn eigenlijk, die vier mensen, stuur jij die aan? Of zeg je: ik heb dat gevoel steeds dat ik veertig man aanstuur, en honderd met alle oproepkrachten erbij.

 

Henk

Ja, als je alles bij elkaar optelt zit je misschien wel aan de driehonderd, maar kijk, vier is te weinig, ik merk wel, dat is misschien wel mijn valkuil, ik ben wel betrokken. Ik krijg soms ook gewoon, als mensen hier, ik had er laatst een, dan krijg ik een appje: ik moet wel even lang wachten. Hoe dan? En dan zit ik thuis, dan word ik daar onrustig van. Dat wil ik ook niet weten. Waarom moet ik dat nu weten? Los het op hier, zeg het. Ik kan niet altijd - maar ik merk wel aan mijzelf dat ik daar ook last van heb, als mensen een keer niet tevreden zijn, dan raakt mij dat. Ik wil het gewoon goed doen.

 

Cor

Voel je je bijna persoonlijk aangesproken, zeg maar.

 

Henk

Nou, dat niet meer, want ik kan het ook wel weer relativeren, maar ik merk wel, ik denk dat je dat ook moet hebben in dit vak, dat je gewoon - je wil het ook gewoon goed doen. Als je de arrogantie gaat krijgen dat je denkt: ach, zoek het uit, weet je wel en er zitten teveel filters tussen, ja dan moet je niet in de hospitality, dan moet je niet in de dienstverlening, want dat raakt je dan.

 

 

Dus ik zou daar - ik ben ook wel blij dat ik - maar ik kan er wel mee dealen hoor, het is niet dat ik daar helemaal wakker van lig, maar ik vind - ik onthoud het wel, weet je wel, ik kom er later nog een keer op terug bij die man of vrouw die dan, kijk en wat voor mij dan belangrijk is, ik zeg wel: als ik ’s morgens wakker word, dan wil ik niet denken wie doet nu de Albert Heijn open, of, maar ik volg het op proces. Dus ik stem af met mijn bedrijfsleider, dus de man waarmee ik begonnen ben op Urk, dat is mijn rechter- en mijn linkerhand zeg ik wel eens. Ik ben van de front office, Harold is van de back office, als persoonlijkheden zijn wij heel verschillend, dat weten we, we hebben er geen cursus voor gehad, maar wij weten allebei: wij hebben een verschillend DNA, Harold is beheersmatig, is heel precies, als wij overleg hebben heeft Harold zijn papiertjes allemaal klaarliggen met allemaal punten die hij wil bespreken en ik zeg: waar gaan we het over hebben?

 

Cor

Ja.

 

Henk

Dus ik ben zo geel als een kanarie en rood, weet je wel, een beetje dat kleurenpalet en Harold is - en dat heb je ook nodig. Wij vullen elkaar helemaal goed aan. Dat geeft mij rust. Dus als ik daar een paar dagen niet ben, of ook prima, dan hobbelt dat door.

 

Cor

Heb je dan ook dat bepaalde personeelsleden voor dingen naar jou toekomen en voor andere dingen dan naar Harold komen in dit geval?

 

Henk

Ja, je.

 

Cor

Spelen ze dat ook wel eens uit?

 

Henk

Nou, weet ik niet. Ze weten allemaal wel dat wij, niet dagelijks, maar, Harold is nu met vakantie, maar goed, hij is thuis, dus ik heb gisteren twee gesprekjes gehad met medewerkers, dat weet hij en daar moet hij wat voor regelen, dus we hebben regelmatig contact, maar ik stem alles met hem af in die zin, ze weten wel dat wij een eenheid zijn. En dat is belangrijk, anders gaan mensen je inderdaad uitspelen. En hier is het, anders. Dit is horeca, het is - Albert Heijn is procesgestuurd, je hoeft niet na te denken over de prijs van een potje pindakaas, over de marketing over de nieuwe bedrijfskleding, hoef ik niet over na te denken, daar betaal ik serieus fee voor.

 

Cor

Maar dan is het wel in orde, tenminste zoals Albert Heijn dat wil.

 

Henk

Ja en dat moet je je ook aan de spelregels houden en houd je tijd over, dan houd je tijd over om te ondernemen, om andere dingen te doen. Ik hoef gelukkig niet elke dag op zoek naar een boer die mij witlof levert en alles int en alle factuurtjes int, dat is allemaal centraal geregeld, dus, en horeca is elke keer: wat voor weer wordt het, wat gaan we doen, hoe gaat de menukaart eruit zien, wat gaan we nu doen? Daar heb ik in dit geval Carl voor en in de catering zit ik er nog iets teveel zelf bovenop, dat moet ik eerlijk toegeven en daar ben ik natuurlijk wel eens over aan het nadenken, maar ik ben ook nog maar achtenvijftig, Cor.

 

Cor

Je bent nog jong.

 

Henk

Ben nog hartstikke jong.

 

Cor

Daar gaan we het straks nog even over hebben, niet dat ik je oud vind, daar gaat het niet om. Welke synergie is er nu bijvoorbeeld tussen de Albert Heijn en jouw catering of jouw Albert Heijn en Pier? Is daar nog, ik kan me even zo voorstellen, ik ben ook maar gewoon een domme boer, van: alles wat bij Albert Heijn niet verkocht wordt, dat kun je dan mooi in de catering stoppen of zo. Is er synergie, zijn er synergie-voordelen te behalen?

 

Henk

Ja, kijk, het zijn natuurlijk twee totaal verschillende bedrijven, dus het proces van Albert Heijn moet je niet teveel verstoren, maar bijvoorbeeld hadden we de Hertog Jan in de aanbieding, dan gaan er gewoon honderd kratten Hertog Jan, die worden gekocht door Slump catering en die gaan naar, vanuit Albert Heijn, en die gaan naar de catering. Ik heb ook personeel kunnen detacheren, dus dat is dan het geluk dat je meerdere poten hebt, dat je mensen kunt uitbesteden, ik heb een technische dienst, dus als er een klus is, er is wat kapot en je zag de jongens hier net rijden, het kan best zijn dat ze nu bij Albert Heijn staan omdat er iets kapot is. Dus ongemerkt, zit daar wel synergie in. Omdat je veel mensen hebt, kun je makkelijk schakelen. Het inkoop - niet echt, het is niet dat ik alles van de catering bij Albert Heijn inkoop, tuurlijk, als jij zegt, stel, ze hebben, ik noem maar wat, varkenshaas in de aanbieding en ja, je moet dat van tevoren bestellen en dat kan tegenvallen. Dan houd je er veertig of vijftig over. Als ik dat op tijd weet en je weet nu al dat je dat morgen ook niet meer allemaal gaat verkopen, al zijn het er honderd, dan haal ik dat op, ik koop dat en wij verwerken dat in overwerkmaaltijden, of prima. En dan doe ik volgens mij niemand tekort.

 

Cor

Dat is zelfs nog maatschappelijk verantwoord, want dingen weggooien uiteindelijk na dagen, weken, weet ik veel hoe het werkt, dat is natuurlijk helemaal niet goed.

 

Henk

En dan kom je op dat kruidenier, melkboerachtige uit van vroeger, als wij vroeger bloemkool aten wisten we één ding: die heeft mijn moeder niet kunnen verkopen. Voordat mijn ouders iets niet konden verkopen dan was het al - dan was er wat aan de hand, zeg maar. En dan aten wij dat op. Dus dat blijft er toch een beetje inzitten en kijk, een Albert Heijn denkt anders, maar, dat doen wij ook, wij moeten spullen weggooien, dat zie je, zie je ook hier, maar wel gepast, dus ik vind het doodzonde als het ten gronde gaat.

 

Cor

Ik ben de eerste twee jaar van mijn carrière snackboertje geweest. En ik weet dan ook wel dat ik wel eens dingen in de vriezer had, dat ik dacht: dat kunnen we maar beter zelf opeten dan weggooien, of als iets een beetje een kleurtje kreeg en nog steeds goed was, maar dan kon je er maar beter zelf van genieten, dan de prullenbak ervan laten genieten, zeg maar. Nog even over mensen aannemen, je zit hier in een wat landelijk gebied, het is hier niet met een stad, selecteer je daar ook op? Of selecteer je echt op kennis, of selecteer je meer op kunde?

 

Henk

Ja.

 

Cor

Zijn er in de catering inmiddels natuurlijk, vanaf de paracommercie tot nu tot zijn er natuurlijk steeds meer regels, waarschijnlijk ook HACCP of weet ik veel wat voor keurmerken je allemaal hebt, dat heb je natuurlijk in de loop der jaren allemaal zien, misschien heb je eraan meegewerkt, zien opkomen? Waar selecteer je nu op, op blauwe ogen? Van horen zeggen?

 

Henk

Echt wel op, de valkuil - dat heb ik dus ook geleerd bij zo’n bedrijf, bij een Albert Heijn bij al die cursussen die ik daar ook wel gevolgd heb, als je niet uitkijkt ga je inderdaad op de kleur van het behang aannemen, of op de blauwe ogen, terwijl je heel goed moet kijken: wat is mijn functie? En wat hoort bij die functie, welke competenties horen bij die functie en dan heb je wat gesprekstechnieken en dan betrap ik me daarop dat ik daar me niet altijd aan hou, want halverwege het gesprek dan sla ik alles over.

Dus mijn valkuil is ook dat ik de halve vraag niet stel, of ze zeggen wel eens: een goed verstaander heeft een half woord nodig, maar dat is natuurlijk helemaal niet goed, want dat is niet, want dan denk ik al dat ik weet wat jij bedoelt, maar dat is niet waar, je moet doorvragen. Dat is altijd mijn leerpunt, doorvragen Slump, anders ga je het verhaal al inkleuren en ik maak het verhaal af.

 

Cor

Zoals je het graag wilt zien.

 

Henk

Precies en later kom je erachter: dat had ik toch even anders moeten doen en dus, ik doe het nog wel veel zelf, dus dat ik mensen uitnodig, of Harold in dit geval en dan heel goed: wat is de vacature en wat heb ik nodig. En die horeca, catering, dat is een vak apart. Je moet tenten bouwen, je moet schuren inrichten, je moet verlichting ophangen, je haalt niet zomaar iemand van de straat die het doet. Dat is ook een beetje mijn zorg van nu, van hoe kan ik de goede mensen die nu gedetacheerd zijn, vier maanden op een heftruck zetten, hoe haal ik die, als het weer wat drukker wordt, moet ik die terughalen. Want anders moet ik helemaal opnieuw beginnen en het is wel verrekte makkelijk als jij een man of twintig heb die gewoon weten hoe ze tenten moeten bouwen, hoe ze als iets kapot is, hoe ze het moeten repareren, die aan een half woord genoeg hebben.

 

Cor

Je hebt natuurlijk de technische mannen die een tent opbouwen, maar dat is wat anders dan degene, de kok zal ik maar zeggen die het gerecht klaarmaakt. En dat is misschien weer iemand anders die decoreert en zorgt dat het er mooi uitziet dat je zegt: ja, dat wil ik hebben.

 

Henk

Koks en slagers zijn vaak introverte mensen, die staan achter de schermen en communicatief soms lastig. Maar goed, als cateraar sta je aan het front, sta je als kok sta je voor honderd man te barbecueën. Ja, hoe leuk is het als daar ook nog een beetje geluid uit komt? En daar moet je dan wel goed naar kijken: wat verwacht ik van die man.

 

Cor

Een kok die ook een beetje entertainer is, zeg maar.

 

Henk

Precies, maar dat is natuurlijk niet voor iedereen weggelegd om dat te kunnen. Maar een gastvrouw, kijk, je hebt mensen nodig voor de bediening, dan kijk je naar andere en dan kun je zeggen: kijk, een dienblad vasthouden, dat is wel grappig, denk ik, ’s ochtends spreek je met een potentiële gastvrouw, vaardigheden kun je leren. Ik kan jou leren, ik bedoel, zoals jij Cor, jij kan ook leren echt, je kan leren hoe je technisch bier moet tappen, hoe je met een dienblad moet lopen, hoe jij, weet je wel? Maar gedrag, houding, dat zit gewoon in jou. Je moet gewoon dienstbaar zijn. Je moet het leuk vinden om voor iemand iets te doen. Je moet doorzettingsvermogen hebben, het is niet altijd leuk. Het kost veel energie. En dat toets ik af. En die vaardigheden, zeker als ze nog jong zijn, dat is wel te leren en als je wat ouder bent en je bent eigenwijs, dan houdt het ook op, hoe ouder we worden, op een gegeven moment is dat ook voorbij en dan, die mensen moet je ook niet meer hebben, maar dat is per functie verschillend. Dus heb je iemand nodig voor de sales, dan heb je een ander type mens nodig dan iemand voor de administratie en dat is wel iets wat ik door de jaren heen geleerd heb om daar anders naar te kijken.

 

Cor

Is dat iets, je bent nu achtenvijftig, je doet die gesprekken allemaal nog wel zelf, is het zo dat je, je doet een eerste gesprek, tweede gesprek, heb je daar een soort P&O afdeling voor die dat dan uiteindelijk voor jou afrondt?

 

Henk

Of de afdeling zelf, ik heb bij de sales wel eens, dan hebben we een eerste gesprek gehad en gewoon een soort kennismaking en dan mag hij of zij met de afdeling zelf eens in gesprek, er is een vacature en hoe mooi kan het zijn dat er een klik is en dan is het niet - ik heb ook wel gehad dat de afdeling zei: dat gaan we niet doen, nou, dan gaan we het niet doen, terwijl ik had zoiets van: volgens mij is dat wel een goede kandidaat. Maar goed, door de jaren heen leer je dat, ik kan wel iemand daar neerzetten, maar als dat niet werkt, als daar geen synergie is in die club dan heeft dat geen zin. Ik probeer wel tussen de bedrijven door, ik heb nu iemand vanuit de catering die gaat vanuit de catering naar Albert Heijn Urk, er is er al één heen, die persoon ken ik, dan sla je wel een bruggetje en dan moet het wel heel gek zijn als dat niet lukt. Andersom kan het ook, ik heb iemand uit Urk leren kennen, vanuit de winkeliersvereniging en die had een functie bij een bedrijf in het winkelcentrum die, om wat voor reden dan ook werd zij daar ontslagen en ik had al tegen Harold gezegd: dat is een goede meid. Dus ik heb haar gelijk gebeld, ik zeg: ik heb werk voor je. Die is al vijf maanden hoofdkassière bij Albert Heijn Swifterbant en Harold deed daar wel het gesprek. Maar als Harold had gezegd: dat gaan we niet doen, dan hadden we het niet gedaan. Zo zit ik in elkaar.

 

Cor

Heb je wel eens, als je een eigen personeelsfeest houdt, doe je dan de hele pluk, alles bij elkaar? Of past dat toch niet helemaal bij elkaar?

 

Henk

Nee, weet je, dat past niet. Als wij een keer in Bant een feest hadden, we hebben wel eens bedrijfsevents gehad dat mensen uitgenodigd werden en dan, omdat het er toch staat, gaat Urk er gelijk achteraan. Dan hebben we Urk, maar die winkel moet dan eerder dicht soms, of je moet hulp hebben vanuit een andere winkel om die winkel te laten draaien. Dat is nu makkelijker, in het eerste jaar niet en dan heeft Urk feest in Bant. Dan komt er een grote bus aanrijden, is het dik feest, half twaalf is het klaar. Half twaalf moet iedereen wegwezen, dan moeten ze terug naar Urk, voordat het twaalf uur is, er zijn er een paar die zich daar niet aanhouden, maar zo’n feest begint dan om zeven uur, maar alles bij elkaar, het is toch anders. Het is een andere cultuur. Dat is echt, we hebben Urk dit jaar verbouwd, we hebben veel vanuit Bant aan hulp aangeboden, dus dat was, wanneer was het, half februari is het in de catering een stuk rustiger en die scholieren van Urk moesten naar school, dus er liepen ik denk wel twintig man vanuit de catering vakken te vullen en van alles te doen en dat zijn twee totaal verschillende werelden. Ik zou soms wel eens willen dat daar iets meer van die synergie, want uiteindelijk, we hebben het in de winkel over klanten en in de horeca hebben we het over gasten. What’s the difference? Probeer nu eens, een stukje perceptie van die hospitality, hoe kijk je nu naar de klant, hoe praat je met een klant en in de horeca merk je, dat zit er meer in, dat leer je wel, dus degene die nu al vanuit de horeca naar de Albert Heijn gegaan is, je merkt dat die toch anders naar die klant kijkt. Ik heb het zelf ook altijd zo gedaan. Ik was bedrijfsleider, nee, ik was gastheer, snap je? En natuurlijk moest er geld verdiend worden, maar ik ging anders met klanten om. Ik heb een klant gehad, die man was directeur van een vleeswarenfabriek in Loosdrecht, daar woonde hij. Tien jaar nadat ik al weg was uit Hilversum, dat is toch grappig, werd ik gevraagd door een leverancier om slagerijen te jureren voor de beste slagerij van Nederland. En ik was klant van hun. Ik zeg: maar hoe dan? Hij zegt: Simon, die was klant van mij bij de Albert Heijn in Hilversum en die was gevraagd voor die jurering en hij zegt: ik wil het wel doen, zegt hij, maar dan wil ik iemand erbij hebben, hij zegt zo en zo. Die vent, die vroeger toen hielp in deze winkel. Ik weet niet hoe hij dat deed, maar die staat nog steeds bij mij in de harde schijf. Dat was ik. Dus we hadden daar twee fantastische dagen en we hebben nog steeds een beetje contact met elkaar en de anekdote is: hij staat een keer, ik was nog bedrijfsleider, staat hij in Drachten voor zijn fabriek vleeswaren te promoten en ik sta daar met een paar dames van de catering in Drachten en hij ziet mij en hij zegt: meneer mag ik u wat vragen? Heeft u een tweelingbroer, of, hij zegt ik ken een bedrijfsleider in Hilversum, hij zegt, sprekend. Dus ik zeg met droge ogen: nee hoor, ik zou het niet weten. Dus hij zegt: er loopt iemand rond zoals u. Twee, drie weken later loopt hij bij mij in de winkel, er komen twee-, drie-, vierentwintigduizend klanten per week, dus, ik ken ze niet allemaal. Spreekt hij mij aan. Zegt hij: ik heb nu wat meegemaakt, zegt hij, ik was laatst in Drachten, loopt een vent, werkelijk waar. En zo hebben we elkaar leren kennen. Maar ja, in die tijd had ik een dubbelleven, ja.

 

Cor

Je hebt nu vier zaken, zou je kunnen zeggen, achtenvijftig, je bent nog jong, zeg je, maar je hebt nu met de Corona ook een beetje geproefd aan dat fietsen ook leuk is en dat er misschien ook nog wel wat andere dingen zijn. Wil je nog verder groeien?

 

Henk

Ik heb een -

 

Cor

Heb je nog iets op je verlanglijstje staan?

 

Henk

Ja, weet je, dat zit wel een beetje in het - op een gegeven moment heb je weer een beetje de rust en als het dan weer loopt dan krijg ik een beetje jeuk. En elke keer een operatie, op een gegeven moment dan moet het ook, als het heel druk is, dan zit je daar middenin, maar goed om aan te geven, met de wijsheid van nu, een uitbreiding, kijk, een Albert Heijn erbij is voor mij makkelijker dan nog een restaurantje erbij.

 

Cor

Dat vraagt meer van jouw aandacht als eigenaar?

 

Henk

Ja, maar goed, je hebt natuurlijk een leeftijd dat je gaat nadenken van: ja, maar voor wie doe ik dat dan? En waar haal ik dan mijn energie uit.

 

Cor

Laten we het eens even over je dochters hebben, want wij hadden het toen bij de OVDD erover, zitten er bedrijfsopvolgers bij? Willen je dochters het overnemen, toen zei je: één van de dochters zit bij Heineken volgens mij?

 

Henk

Ja, klopt, de oudste zit bij Heineken en die was vroeger, toen ze nog jong waren, beginnen ze als ze twaalf, dertien zijn in de spoelkeuken en als ze heel goed hun best doen dan mogen ze een keer hapjes maken en zo zijn die meiden natuurlijk een beetje door het bedrijf heen gerold en Hogere Hotelschool, in Maastricht een jaar of twee gewerkt, stage gelopen, bij Heineken aangenomen en voor een salaris dat je denkt hoe dan? Dus, die zie ik niet meer terug.

 

Cor

Waar zit ze, in Amsterdam?

 

Henk

In Utrecht. En ze zit nu bij Vrumona, dat is een onderdeel van, dat maakt verder niet uit, zij is nu vijfentwintig is wel ambitieus, zeker ambitieus, is ook goed dat je ergens anders werkt, ik heb ook altijd vroeger, je kan wel roepen op je achttiende moet je het bedrijf van je vader overnemen, maar nee. Leer maar eens met andere mensen samen te werken in andere organisaties. Dus dat is wat ze nu doet. Bij de Albert Heijn moet je wel door de keuring heen, laat ik het zo zeggen, hoef je niet te weten hoe duur een potje pindakaas is, maar je moet wel ondernemerskwaliteiten hebben. Ze heeft al een gesprek gehad, ik zeg: blijf voorlopig nog even doen wat je doet, ze wil nog een master doen, dat is allemaal prima te combineren met de baan die ze nu heeft. Ik zeg: maar, over een jaar of twee, drie moeten we een keer, en nee is ook een antwoord. En ze heeft ook een moeder die daar ook wat anders naar kijkt, dus die weet ook wat het kost, dat is natuurlijk altijd zo, de buitenkant denkt altijd: dat lijkt mij ook leuk, ondernemer worden, moet je eens kijken, die vent rijdt in een Transporter, maakt allemaal niet uit, maar, je doet je ding en die paar keer dat je een keer uit eten gaat of een keer op vakantie, prima, mag het ook iets kosten, maar dan: ik heb niet veel tijd om te eten, maar als ik ga eten wil ik ook wel een beetje extra beleg, vind ik ook wel lekker. En wil je dat je dochter aandoen om ook tachtig uur in de week te werken, of negentig uur en concessies te doen. Want dat is ook wat je doet. Uren kan denken van: als ik ondernemer ben, dan ben ik onafhankelijk, dus jij -

 

Cor

Maar laatst zei je ook tegen mij: ik ben nog getrouwd, omdat ik ondernemer ben. Dan heb je niet zoveel tijd om ruzie te maken.

 

Henk

Ja, mijn vrouw had laatst twee weken vrij, dus ik zeg na twee weken: nou, je mag van mij wel weer aan het werk. Maar op een gegeven moment ga je in die rolverdeling dingen doen en stem je dingen af en ik moet er toch niet aan denken dat je, ik heb ooit eens een cursus gedaan bij Albert Heijn en toen was er ook iemand en dat was ook echt een controller en die man die, ja, die had met zijn vrouw een discussie van: eten we vanavond sperziebonen of peultjes. Ja, maar schat we hebben toch vorige week ook al sperzieboontjes gegeten? Dan denk ik: dat kan toch niet? Zo wil ik niet worden en zo zijn we ook nooit met elkaar, samen zo lang zouden we het ook niet zo lang met elkaar vol kunnen houden. Maar goed, even terug naar mijn dochter, die weet nu wat het is, die weet het verschil, die heeft wel wat met food en met ondernemen, dus tussen nu en een paar jaar, en dat is voor mij belangrijk: als dat niet zo is, kijk, bij Albert Heijn gaat ze wel door die keuring komen, dat is helemaal niet zo’n punt. Catering is natuurlijk een andere tak van sport en zoals ik het altijd gedaan heb, ik heb door de jaren heen, ik heb de kennis ontwikkeld, ik kan heel snel schakelen, heel snel observeren, dat heb ik mezelf ook aangeleerd, maar als mijn dochter in die catering verder zou willen, zou ik het haar gunnen dat ze er wat maatjes bij heeft, mede-eigenaren, compagnons, want dat klinkt misschien gek, maar je kan niet alles zelf. Dus je moet delen.

 

Cor

Jij kunt wel alles zelf, maar -

 

Henk

Ja, maar weet je, ik heb ook goede mensen om me heen, hoor. Door de jaren heen is dat zo gegaan, dus dan heb je gewoon je piketpalen in je bedrijf en het is je chefkok en het is je broer die de administratie doet en het is de man van de planning en zo heb je - en jij hebt door de jaren heen ook die positie wel verdiend, en kom je daar als vijfentwintig jarige in, dan gaat alles door elkaar trillen, zeg maar en moet je nog meer ballen in de lucht houden, want je bent ook nog voorzitter van de ondernemersvereniging, je zit in het bestuur van OVDD, ik zit nog in een BV’tje met wijnen, ik zit nog in een BV’tje wat evenementen organiseert, ik heb nog een sportcafé in Emmeloord, dus het rommelt aan alle kanten en is het allemaal goed doordacht? Nee, sommige dingen komen op je pad en je doet het en wil je dat allemaal aan je dochter, als een soort kruiwagen aan je dochter doorgeven? Ik denk, nee, ik gun haar ook een iets ander leven, dus Albert Heijn eerste focus, catering als het - we hebben al een keer een zakelijk gesprek gehad. Ik zeg: Anne, we gaan even bij mij op de zaak zitten, gewoon met zijn tweeën, face to face, niet thuis aan de keukentafel, want daar heb je ook een andere rol en mag je me ook aanspreken dat ik een smerige plek op mijn broek heb, whatever, alleen nu even van: wat is jouw ambitie en hoe zie jij jouw wereld over vijf jaar en voor hetzelfde geldt komt ze iemand tegen die daar totaal niks mee heeft, ja, dan moet je dat haar toch niet aandoen? Ze is nu nog vrijgezel, dus wat dat betreft is het

 

Cor

De man met de kameel is nog niet voorbij gekomen.

 

Henk

Nee, nog niet, op het witte paard, nee. Maar goed, in ieder geval over mijn ambitie, kijk, als er weer wat op mijn pad komt, met die horeca heb ik wel mijn leermomenten gehad, zeg maar hoor, dat ik denk: oké, we zitten hier in een prachtige tent, maar ik heb ook mijn buikpijn-momenten gehad hoor, dat ik dacht: jeetje nog aan toe jongens, waar ben ik aan begonnen. Dit is een bijzondere tak van sport. Je krijgt opmerkingen soms dat je denkt, iemand die een keer, die had geklaagd, die had hier een uitsmijter gegeten en er was iets en hij kwam hier nooit meer. Ik denk: heb ik nu je leven bedorven? Waar gaat dit over, weet je? Misschien ligt het aan de leeftijd dat ik wat ouder word, dus ik zei tegen die man: als jij op je sterfbed ligt en je mag de vijf slechtste momenten van je leven benoemen en één ervan is die uitsmijter bij Pier 16, dan heb jij een fantastisch leven gehad. Toen was het even stil en dat had ik niet moeten zeggen en hij zegt: Henk, weet je, het is ook eigenlijk ook zo, we zijn toch ook een stelletje azijnpissers geworden met elkaar.

 

Cor

Ja.

 

Henk

We willen altijd de mooiste beleving van, en als je ergens heen gaat, en tuurlijk moet het kloppen, moet het ook netjes, goed geholpen, maar in deze tak van sport en in de horeca word je wel knijterhard afgerekend hoor, als het even niet goed is. En dat is de druk die op de horeca zit en in de catering. Gisterenavond, de persconferentie was nog niet eens afgelopen, werd ik al gebeld, door twee, die wilde precies weten, het ging over een bruiloft, dat was de schoonvader van de bruid en dat is allemaal prima, maar die drukt er zo op en wij kunnen niet zeggen: het zat even tegen vandaag, want die kok was wat te laat en de brug stond open, maar volgende week gaan we het beter doen. Nee, vandaag heb jij feest en om zes uur had jij voor tachtig man eten moeten hebben en dat moet allemaal goed en dat moet allemaal warm en het is je werk, dat snap ik wel, maar die druk zit er knijterhard op. Lever jij hier tachtig stoelen en er zijn er twee kapot, dan zeg je: je moet ze even omwisselen. Is ook niet goed, maar het is uit te leggen, het werkt anders. En die stress, aan de ene kant kun je zeggen ik heb het nodig, gisteren sprak ik ook nog een ondernemer die zegt: ik heb altijd gezegd, ik heb stress nodig. Ik heb altijd een beetje druk nodig, die deadline waar we het net over hadden. Ik heb die deadline nodig en anders maak ik er zelf wel eentje en ik moet gewoon, het volgende doel is voor mij de elfstedentocht fietsen, die ga ik gewoon fietsen. Ik weet niet wanneer, ik word een keer op een ochtend wakker, dat ik denk: oké, zes uur -

 

Cor

Tweehonderdveertig kilometer is dat?

 

Henk

Tweehonderdveertig kilometer.

 

Cor

Tweede Pinksterdag?

 

Henk

Ja, maar dan ga ik het niet doen, dat ga ik gewoon doen als het mij uitkomt, als de wind niet te hard waait en ik heb de hulplijn, dan zeg ik mijn vrouw of mijn broer: als ik een lekke band krijg, dan kom je me ophalen. En dan ga ik. Maar dat soort deadlines heb ik nodig, en dan heb ik wat gedaan weet je wel. Maar goed. Een uitdaging -

 

Cor

En een Albert Heijn erbij misschien, zeg je? Je bent achtenvijftig, waarom dan nog dan? Of leef je dan niet meer? Er moet wat -

 

Henk

Dat is wel een beetje de uitdaging.

 

Cor

Maar ga je dan ook op zoek, of wacht je dat het voorbij komt?

 

Henk

Nee, ik ben me al een beetje aan het oriënteren, maar er komt niet zomaar een Albert Heijn-positie vrij. Dus, ik ben ooit een keer met Lemmer bezig geweest, dat lukte niet, dat was al vergeven, dus ja, het is ook niet dat dat morgen klaar is hoor en weet je, en andersom en zo nuchter moet ik ook zijn, als er geen opvolging is, ja, dan moet je misschien nog een paar jaar door en moet je zeggen: jongens, een strik er omheen en dan kan dat ook, alleen ik kan niet niks doen. Ik moet en ik kan het lang volhouden, zeg maar, fysiek, dus even los, als je achtenvijftig bent ga je wel wat merken aan je lijf en lichaam, maar ik hou het langer vol als ondernemer met Albert Heijn, want dan heb ik een hogere span of control, tuurlijk, ik vind het niet erg om een keer te spiegelen en vakken te vullen, vind ik hartstikke leuk, dat deed ik vroeger en dat is nog steeds goed te doen. Maar die horeca is gewoon veel intensiever. Dus om hier rond te lopen met dienbladen en zo, dus, dat is anders.

 

Cor

Horeca, catering daar zit misschien wel meer jouw DNA en natuurlijk, de manier waarop jij in de Albert Heijn rondloopt zal misschien anders zijn dan anderen, dat maakt ook niet uit, iedereen is anders, daar zit ook natuurlijk wel een stukje DNA in, maar hier is natuurlijk, Pier, dat is Henk Slump, zeg maar.

 

Henk

Dat is ook het lastige. Zo heb ik het ook de laatste vijftien jaar kunnen doen. Eigenlijk helemaal goed, dus de Albert Heijnen die liepen, ik heb wel eens gedacht: Urk loopt gewoon goed en heb ik ook goed kunnen verbouwen, maar ik kom daar, eigenlijk is het de twintig tachtig regel, maar dan andersom. Dus de bedrijven die ik heb die goed gaan, daar kom ik niet en de bedrijven die, terwijl je daar best wat aandacht zou moeten geven, gewoon en die catering is gewoon knijterhard werken en we hebben ook een crisis gehad en dan weet je wel wat er hier gebeurt, en er komt weer een crisis, ja, dan ga je bezuinigen op de luxe dingen. Dus de party catering, dat grote bedrijfsfeest met tweehonderd man, wat honderd tot honderdvijftig euro per persoon mag kosten, dat gaat even niet door. En wij zitten in die hoek waar de klappen vallen. En dan is het knijterhard werken en het is heel arbeidsintensief en als je dan ziet wat het oplevert en dan gaat het niet alleen om de laatste euro, maar even dat stukje, er moet ergens iets terugkomen, ja, dat valt dan nog niet mee.

 

Cor

Even nog als DGA, want hoe lang ben je nu ondernemer? Dertig, tweeëndertig jaar?

 

Henk

Ja, met die catering doe ik al vanaf de jaren tachtig.

 

Cor

Ik mag hopen dat je een heel hoop fouten hebt gemaakt waar je van geleerd hebt, maar heb je er eentje waarvan je zegt: ja, daar kan wel een zwart strikje omheen, dat was niet mijn beste beslissing, of zo?

 

Henk

Wat ik in het gesprek al aangaf, soms ben ik te snel. Dan ben je opportunistisch en dan ben je ook eigenwijs en dan heb je voor ogen wat het gaat worden en dan maak je een keuze en achteraf blijkt dus toch, ik bedoel een keer een catering, een evenement aannemen, of de ijsbaan in Zwolle bijvoorbeeld die denkt: daar gaan we geld aan verdienen, nou dat heeft alleen maar geld gekost en dan heb je nog een broer die zegt: dat kan niet, nee, dat kan wel, dat gaan we zo doen, dat en dat.

 

Cor

Is het ook bij jou als iemand anders zegt het kan niet, dat jij dan net iets harder nog -

 

Henk

Ik vind zelf van niet, maar men zegt van wel. Dus dat moet ik leren, dan moet ik ook even tot tien tellen. Eerst denken, dan doen, dat is ook wel een beetje mijn ding natuurlijk. Wat ik zelf, wat ik lastig vind, ik ben ooit in een wijnclub, dus ik importeer, ik ben ook nog wijnimporteur.

 

Cor

Wijnimporteur. Henk Slump, wijnimporteur.

 

Henk

En het houdt niet zoveel in.

 

Cor

Vanuit België, of waar komt het vandaan?

 

Henk

Frankrijk. En door mijn wijncontact ben ik in contact gekomen met een projectgroep, die jongens maken een product wat sulfiet kan vervangen. En sulfiet zit in zilveruitjes, in aardappels, in wijn, in zuidvruchten, wij eten met zijn allen heel veel sulfiet. Sulfiet is een allergeen, dus het is eigenlijk niet gezond. Dus de uitvinding is fantastisch. Dat moet ook getest worden, dus dat moet getest worden in wijn. Dus daar moet geld in gestopt worden, dus ik doe mee. Want ja, als dat in één keer loopt, wij kunnen meneer Beijer en meneer Segento vervangen door een sulfietvrij, natuurlijk product wat hetzelfde doet, raak. Maar goed en dan kom je in een innovatief stuk, dus er moet geïnnoveerd worden, er moet een wetenschapper bij, er is vanuit verschillende kanten geld in gestopt er komt frustratie, ruzie, uiteindelijk na drie, vier, vijf jaar nog steeds, er is nog steeds niks van de grond gekomen, behalve dat wij met een ander clubje weer wijn hebben gemaakt, waar geen sulfiet in zit. Ik zal je zo een fles meegeven, ik heb er hier eentje staan. De Alba Pura, zonder sulfiet alleen je krijgt het moeilijk over de toonbank, omdat het dan toch wat duurder is en als je achteraf kijkt wat heeft het allemaal gekost aan energie, aan geld en hoe leg ik het thuis nog uit? Want op een gegeven moment doe je dingen en dat leg je thuis niet allemaal uit. Ik weet niet hoe dat bij jou gaat, maar mijn vrouw weet niet altijd zeg maar, dit soort zakelijke keuzes, op een gegeven moment is het een boek en op een gegeven moment, mijn vrouw Hilde wil dan weten hoe zit dat dan? Wacht even, ik zit nu in hoofdstuk vijftien, bladzijde vijfhonderddrieëntwintig, ik moet terug naar hoofdstuk twee want er zit een heel stuk aan vast, want dat is een heel proces. Heel lastig uitleggen en uiteindelijk het loopt nog steeds en nog steeds, frustratie en nog steeds, dat ik denk: dat had ik niet moeten doen. Ja, zeg het maar, als je alles van tevoren weet.

 

Cor

Ja, heb je adviseurs om je heen, je zegt: je broer doet de financiën, heb je daar je spar-momenten of heb je andere mensen, want, thuis is toch een soort van eenzaamheid als ondernemer die je -

 

Henk

Ik heb vorig jaar heb ik me aangesloten bij een club CEO’s, dat was een - iemand organiseerde dat en dan had je met een tien, vijftien CEO’s had je dan één keer in de maand een bijeenkomst met soms een spreker erbij, creëerde wat interactie en ik denk: ja, wie coacht de coach? Dat is natuurlijk het verhaal. Je bent directeur grootaandeelhouder of CEO, ik vind een CEO anders dan een directeur grootaandeelhouder, de CEO bepaalt uiteindelijk zijn eigen oprotpremie, door de transitievergoeding en dat is mooi, je bent CEO, maar het is niet jouw geld. En als jij, het is wel jouw geld, als je - je moet de bank bellen omdat je eind van de maand toch krap zit en je personeel niet meer kan betalen omdat je door je rekening-courant krediet heen gaat omdat, weet ik veel wat, dan heb jij buikpijn, dat doet zeer. Dat heeft een CEO niet.

 

Cor

Een CEO die belt een aandeelhouder en de aandeelhouder dat ben jij, die moet het zelf bepalen.

 

Henk

Juist, dus het werkt anders, dus ik dacht: dat is misschien wel wat voor mij, want ik ben toch wat eigenwijs en wie is mijn, ik heb geen commissaris of zo, maar ik heb daar twee keer bij gezeten, ik vond het best leuk, maar niet alles. Te veel, toch te veel CEO en te weinig DGA en misschien dat ik - en het was ook druk, dus, maar goed, als ik het had gewild, had ik het gedaan. Zo simpel moet je het zien en ik zou dan begeleid worden door iemand, dan krijg je wat gesprekken, dus dan krijg je gewoon, zeg maar, coaching. Voel je je soms wel aangekeken, bij sommige zit ik op het puntje van mijn stoel, denk ik: die moet ik hebben, die stelt jou precies de goede vragen. Kijk en anders maak ik het verhaal wel rond, ik ken mezelf lang genoeg en nu dacht ik: nee - dus ik zat daar met tegenzin, na twee, drie keer. Ik zeg: we gaan stoppen, want, ik vind je een aardige man, maar ik zit niet op het puntje van mijn stoel. En doordat jij goede vragen stelt, moet ik soms even stil vallen van: hoe was het ook alweer. Waarom, ja, wachten even, dat. En dat is belangrijk en als je nu vraagt heb je die: niet helemaal, ik heb ooit bedacht ik moet iemand hebben die me daarbij helpt, ik heb wel een kameraad die heeft een bedrijf verkocht en die helpt me nu een beetje op de achterkant met alles weer eens even netjes archiveren en eens even naar de cash flow kijken en allemaal andere zaken, die stelt de goede vragen. Dat vraag ik hem ook en denk ik: doe maar. Ja, dat dus.

 

Cor

Hoe stuur je dan nu? Stuur jij op cijfers, of stuur je nog steeds op onderbuikgevoel? Albert Heijn zal wel heel erg cijfergestuurd zijn?

 

Henk

Ja, cijfers hier een combinatie van. Dus niet alleen onderbuik, maar er zit toch wel een onderbuikgevoel in hoor, ja. Maar goed, cijfers liegen niet, en die cijfers krijg ik van mijn broer en dan zeg ik: ik heb dat ook nodig, het mooie voorbeeld, bij Albert Heijn kun je zeg maar een omzet per gewerkt uur, kun jij prima doorrekenen. Daar moest ik vroeger erg aan wennen, want dat waren wij thuis niet gewend, ga je zo aan het werken? Kreeg ik bij mevrouw Pietersma koffie met een stuk taart erbij omdat ik jarig was, kwam ik gewoon een kwartier later thuis, so what? Maar bij Albert Heijn met honderd man personeel werkt dat niet zo. Dus ik moest erg wennen aan dat systeem, toen dacht ik toen ik voor mezelf begon: ik ga dat ook eens doen bij de catering. Dat is misschien wel interessant dan gaan we van de omzet een prognose maken en dan hebben we een bepaalde productiviteit en dat heb je dan toch: meten is weten, dus dan heb je daar wat gegevens van. Maar dat is natuurlijk in de horeca, catering haast niet te doen. Hier lukt dat wel, bij Pier 16 heb ik gisteren met Carl even een gesprek gehad en dan weet ik: dit is de omzet, vorige week weer met wat minder, omzet zakt wat terug, vakanties lopen wat terug, dus let op, je gaat de bietenbrug op. Dus dat is hier wel, dus het heeft me wel wat geholpen, maar het is niet altijd één op één zeg maar te projecteren van een Albert Heijn op een dienstverlenend bedrijf, zo werkt dat niet, nee.

 

Cor

Nog een paar vragen aan jou. Als je de boel zou verkopen trouwens, zou je het waarschijnlijk dan in stukjes moeten verkopen. De Pier, daar heb je misschien nu niemand voor, terwijl jij misschien wel die synergie ziet als paraplu erboven, maar er is misschien niemand die er zo ingroeit als jij, die dat misschien in één keer zo kunnen overnemen. Je hebt niemand binnen je bedrijf van: dat zou een potentiële zijn die dat wel zou kunnen?

 

Henk

Nee, dan is het te versnipperd. Maar goed, wat ik al zei: mijn dochter zou daar, ik denk dat ze de capaciteiten heeft, maar de vraag is of ze het wil en of ik het haar aan wil doen, want het vergt nogal wat, dus als je vrouw bent en als er kinderen komen dan heb je toch een ander leven dan dat je man bent en je hebt nog een vrouw die accepteert dat jij veel werkt. Dus het wordt inderdaad waarschijnlijk versnipperen en dan kun je op bepaalde manieren kijken naar Albert Heijn is, die moet je op bepaalde manieren aanbieden, daar hangt een Albert Heijn formule boven, dus dat is het minst, dat lukt, ik ga het nog niet doen, want het kost me niet zoveel energie dat ik denk: ik moet ervan af. Deze kun je zeggen als ik hier een bedrijfsopvolger heb die zegt, dat vastgoed is van mij, wij maken afspraken en ik hoop dat je heel veel geld verdient en dat je het hartstikke goed doet, maar je betaalt me gewoon elke maand of elk jaar deze huur voor het pand, het vastgoed en dan wens ik je heel veel succes. Dat is ook een optie. Dan ga ik me nog wel een beetje bemoeien, maar dan ga ik me niet meer bemoeien met de prijskaart of zo, als hij dan gewoon elke keer netjes de huur betaalt, dan is het aan hem. Catering zou een soort twee, dat zijn mensen uit mijn eigen bedrijf waarvan ik denk: er zijn er een paar die de potentie wel hebben, maar niet één alles. Dus zeg maar, de ene persoon die dat helemaal - die heb ik nog niet gezien. Dus of ik moet hem te koop aanbieden, anno 2020 het leukste bedrijf van Flevoland te koop aanbieden, daar zitten ?. Ik ga nu een cateringbedrijf aanbieden, dat is niet handig. Dus het is nu ook niet de juiste tijd.

 

Cor

Worden de ondernemers zoals jij nu bent, worden die nu niet meer gemaakt dan? Er is eigenlijk geen school voor, er is geen opleiding voor? Ben je gewoon ondernemer bij geboorte, dus ben je het, of ben je het niet? Hoe kijk jij daar tegenaan?

 

Henk

Kijk, ik denk dat je wel ondernemerschapskwaliteiten moet hebben, dat hoeft niet te zijn dat je gelijk je eigen - wat is ondernemen, dat is gewoon kansen zien, op het randje, er net overheen, soms eens iets doen waarvan je van tevoren nog niet weet hoe je uitkomt, dus het is zeg maar, dat geel, rode gedrag, dat moet in je zitten. Dat kan ook iemand zijn die misschien niet een eigen bedrijf heeft, maar wel: living on the edge. Dat is ook ondernemen. Dus ik denk dat ze er wel zijn, kijk, wij komen nog uit, mijn ouders zullen vroeger hetzelfde gezegd hebben: wij hadden vroeger lang haar, dus mijn ouders zullen vast wel eens gedacht hebben: dat komt nooit goed met die jongens, want die luisteren naar muziek, jeetje nog aan toe en dat. Nu denk ik hetzelfde. Komt het wel goed? Wij zijn het gewend, wij hebben een product, wij voegen wat toe en wij gaan dat met winst verkopen. Het kopje koffie wat je net hebt gehad, dan kost misschien een kop veertig cent, maar ik verkoop het voor meer. Waarom? Omdat het toegevoegde waarde heeft. Ik snap dat. Ik ben daarmee groot gebracht, zo werkt dat. Tegenwoordig is de wereld anders. Hele bedrijven die maar vijfhonderd miljoen euro verlies draaien en nog steeds bestaan, dus het is een heel ander verdienmodel, mensen hebben niet meer het ouderwetse van: je hebt iets, je voegt wat toe, dat is nu anders. Het is anders geld verdienen, de mentaliteit is anders. Ik had dat met dezelfde dochter van mij, dochters, allebei wel over van: let op, wat jullie willen, jullie generatie is niet normaal. Je kan niet op je drieëntwintigste, vijfentwintigste drie keer op vakantie, naar het buitenland, één, twee keer per week uit eten, een terrasje meepikken, je huis inrichten volgens de laatste televisieprogramma’s die je adviseren. Dat is niet normaal. Dus en als je wel denkt dat dat normaal is en je leest op Facebook alleen maar de hele leuke dingen van iedereen, dan ga je daar - je creëert een andere mentaliteit en ik denk dat daar wel, ze zijn er wel hoor, ik geloof vast wel dat er opvolgers zijn en dat er mensen zijn die dat ondernemerschap hebben, maar die ook bereid zijn om gewoon knijterhard te werken. Dat moet je willen. En als je dat niet wilt, dan kun je nog zo slim zijn en nog zo ondernemend, maar je moet ook gewoon met de bek op het stuur, bereid zijn om hard te werken. Om concessies te doen, want het is niet altijd feest. Ik heb niet altijd, nu kun je zeggen die Slump doet het leuk. Moet je eens kijken. Maar Slump heeft ook zwarte sneeuw gezien en heeft niet altijd zin, het heeft niet altijd meegezeten en ik heb concessies gedaan. De vraag is: ben je bereid om dat te doen? Hoe sterk ben je daarin?

 

Cor

Dus ook bij Slump feesten en partijen is het niet altijd feest geweest.

 

Henk

Het is niet altijd feest geweest.

 

Cor

Ik zou graag aan jou willen vragen, Henk, je bent een zeer ervaren DGA, heb jij, ultieme tips zijn er niet, maar als je één tip zou mogen geven aan andere DGA’s, wat zou die tip dan zijn? Wat is kenmerkend voor jou, dat is kenmerkend aan Henk, dan moet je dit en dit doen?

 

Henk

Wie coacht de coach? Sta open voor, je weet niet alles zelf beter. Je hebt mensen om je heen nodig en ik betrap mezelf er ook wel op dat ik dat niet altijd gedaan heb, maar in mijn achterhoofd wel weet: ik heb een adviseur nodig, iemand die mij - anders ga je, hoe zeg je dat: in het land der blinden is één oog koning. Dan denk je dat jij in alles de beste bent en alles kan en hoe beter het ook nog gaat, stel het gaat ook nog heel goed en financieel ook heel goed, dan word je daar niet leuker van als mens en dat zie je dan wel vaker. Dus ik heb mezelf voorgenomen: wees daar maar gewoon open en transparant in: doe maar gewoon. Dat is ook zo’n containerbegrip, maar in de rol die jij hebt, realiseer je, de rol die je hebt als DGA, dat komt, dat heb je zelf gecreëerd, dat overkomt je soms ook, er komt iets op je pad, je kan linksom, rechtsom, je kan door, maar voor je het weet word je wakker en heb je driehonderd man aan het werk. Dan kun je heel ander gedrag gaan vertonen, je kunt baasjesgedrag kun je gaan vertonen, je bent ook gewoon Henk Slump en ik werd ook niet als eerste gekozen bij voetbal op de lagere school en ik heb vroeger ook gewoon een skelter gehad, dat soort dingen, dat je denkt: doe gewoon even normaal. Realiseer je wel de rol die je hebt en dat is ook een stuk verantwoordelijkheid die je, ja, moet je serieus nemen. Dus je kan wel van alles willen en dat doe ik ook wel, maar motorrijden vind ik ook heel leuk, ik doe het niet heel veel, maar ik ga niet meer met tweehonderd over de snelweg. Dat zou ik vroeger wel een keer gedaan hebben, maar ik heb een gezin, ik heb kinderen, dus je hebt ook verantwoordelijkheid naar je mensen toe. En je moet zorgen dat je, je wil elke dag wil je leren. Dus, en als je denkt dat je alles al weet, dan kom je geen stap verder en dan heb je soms mensen om je heen nodig, dat kan zijn een adviseur of een commissaris of iemand die gewoon even zegt: we gaan een uurtje sparren, en vergeet even al die buitenkant, we hebben het even over jou.

 

Cor

Dus de ultieme tip: realiseer de rol die je hebt en doe wat spiegelen met iemand die -

 

Henk

Ja, zorg dat je regelmatig de spiegel voorgehouden krijgt, anders word je, ontstaat de kans dat je jezelf fantastisch gaat vinden. Daar is een liedje over gemaakt: het is moeilijk bescheiden te blijven, dat heb je ook wel eens meegekregen, nou, dat. Moet je niet willen.