In deze aflevering praat ik met Ellen Kok die haar verhaal over de maskers in haar leven deelt. In haar jonge jaren was Ellen als jongste in het gezin ook de belhamel, die stiekem langs de regenpijp naar buiten glipte, maar ook de eenzame tiener op een internaat met haar ouders aan de andere kant van de wereld. Die eenzaamheid voelde ze opnieuw toen ze later voor het werk van haar man naar Rotterdam verhuisde en daar ontdekte ze dat dit niet de eerste keer was dat zij een masker op had. Voor de buitenwereld leek het alsof ze het goed naar haar zin had, maar van binnen was zij eenzaam. Dat een masker je belemmert om echt jezelf te kunnen zijn, voel je direct als Ellen hierover vertelt, maar ook de heling die ze kreeg toen zij aantikte bij een coach. Het is een prachtig gesprek geworden over eenzaamheid, boosheid en verdriet, maar ook over hoe dit kan veranderen als je jezelf er voor openstelt.