سخن زن/۲۲: سه سال محرومیت از آموزش؛ هنوز امید چراغ راه ماست

سه سال محرومیت از آموزش؛ هنوز امید چراغ راه ماست

طالبان با آمدن‌شان تمام شیطنت‌ها و بازی‌های کودکانه را از ما گرفتند، دروازه‌های مکاتب و دانشگاه‌ها را به روی همه ما دختران بستند و ما را مجبور به پوشیدن لباس‌های سیاه و درازی کردند که آن را حجاب اسلامی می‌خوانند. سه سال از آمدن‌شان گذشت. همه‌چیز شکست، حتا تصویر آینده زیبای ما، اما من نشکستم. وقتی امروز رو به روی آیینه ایستاد بودم و به تصویر خودم نگاه می‌کردم، خوشحال بودم و در جلو خود دختری شجاع و قوی را می‌دیدم؛ دختری که ایستاده‌گی کرد و ناامید نشد و هرگز سرش را به خواسته‌های پوچ طالبان خم نکرد. وقتی به تمام مشکلاتی که پشت سرشان گذاشتیم فکر می‌کنم، اشک خوشی در چشمانم حلقه می‌زند. خوشحالم از این‌که هرگز ناامید نشده‌ام و همیشه امید و انگیزه را به دلم نگه داشته‌ام تا روشنگر مسیر من برای ادامه زنده‌گی باشد.