Á fyrstu árum sjötta áratug tuttugustu aldarinnar voru fá tækifæri fyrir unga menn á Sauðárkróki. Það er því skiljanlegt að tveir æskuvinir - Kári Jónsson og Haukur Stefánsson - freistuðu gæfunnar í öðru landi; Kanada.
Æskuvinirnir voru fullir tilhlökkunar og bjartsýni þegar þeir héldu utan í júní 1954. Kári segir í bréfi til vinar síns að þeir séu loksins komnir „til fyrirheitna landsins og ég get tekið það strax fram að okkur líkar dvölin vel“:
„Fólkið er hér frjálslegt og allir virðast ánægðir. Hirði ég ekki um að lísa því nánar en skal segja þér frá því þegar maður kinnist lífinu nánar. Við lifum hér hinu bezta lífi og V. Íslendingar vilja allt fyrir okkur gera...“
Ekki voru þeir eins hrifnir af New York en þar gistu félagarnir á leið sinni til Kanada og breytti engu þótt þar hafi þeir í „fyrsta sinn séð sjónvarp og fundið bragð af góðum bjór“:
„Ekki geðjast okkur af borginni, hún er ekki annað en steinn og stál og efnishyggjan virðist vera að kæfa þann litla vott sem nefna mætti líf.“
Þetta er II. hluti frásagnar af tveimur æskuvinum sem lögðust í víking til Kanada.
Af bílslysi og gölluðu frumvarpi
Skattheimtuflokkarnir
Hugmyndafræði öfundar og átaka
Þolgæði, úthald, kraftur
Háðsádeilur í þjóðfélögum skortsins
Áskoranir og niðurstaða kosninga
Merkingarlausar heitstrengingar
Með vind í seglum og langan verkefnalista
Ástríðan, sannfæringin og löngunin
Samkeppni, einföldun regluverks og skilvirkt eftirlit
„Stóra-lausnin"
Fábreytileiki eða samvinna í heilbrigðisþjónustu
Baktjaldamakk og hreinsanir
Ólöf Nordal - ástríðustjórnmálamaður
Eldhuginn Eykon
Staðnað stjórnmálalíf
Þegar þjóð er í höftum
Flatur tekjuskattur og saga af tíu vinum
Ríkishyggja og fjárhagslegt sjálfstæði
Að meitla hugsjónir og móta stefnu
Create your
podcast in
minutes
It is Free