Í tengslum við væntanlega sölu á hlutum ríkisins í Íslandsbanka hafa eðlilega orðið umræður um kosti þess og galla að tryggja dreift eignarhald á helstu fjármálafyrirtækjum landsins. Forvitnilegt er að rifja upp baráttu Davíðs Oddssonar, þáverandi forsætisráðherra, fyrir lagasetningu til að tryggja dreift eignarhald og valddreifingu í fjármálakerfinu.
Þegar ræður og viðtöl fyrir og um síðustu aldamót eru skoðuð er greinilegt að Davíð var sannfærður um að rétt væri að setja lög um hámarks eignarhlut einstakra hluthafa í fjármálafyrirtækjum. Ekki sé „æskilegt að menn hafi á tilfinningunni að það séu einhver önnur sjónarmið, sem ráði stefnu banka, en almenn arðsemissjónarmið, eins og einhverjir þröngir hagsmunir ráðandi hóps," sagði Davíð í viðtali. Hann hafði hafði miklar áhyggjur af valdasamþjöppun í viðskiptalífinu en skoðanir hans urðu undir. Pólitískir andstæðingar Davíðs börgðust hart gegn hugmyndum um að lögfesta dreit eignarhald fjármálafyrirtækja.
Útgjaldaregla er beittasta verkfæri fjármálaráðherra
Bölvun þverpólitískrar samstöðu
Leitin heldur áfram
Ríkið gerir flóruna fátækari
Sótt að frelsinu
Uppreisn frjálshyggjunnar
Varðmenn kerfisins og hagkvæmni ríkisrekstrar
Innræting eða menntun?
Kom blessuð, ljóssins hátíð
Að láta sig dreyma og gefast ekki upp
Gríma alræðisstjórnar fellur
1. desember
Sáttmáli um heilbrigðisþjónustu
Sósíalisminn sem hugsjón og veruleiki
Frelsi á landsfundi
Styrkur frelsisins
Vítahringur Evrópusambandsins
Eiginleikar stjórnmálamanna
Reynt að spinna nýjan ESB-þráð
Gengið gegn félagafrelsi
Create your
podcast in
minutes
It is Free