Í tengslum við væntanlega sölu á hlutum ríkisins í Íslandsbanka hafa eðlilega orðið umræður um kosti þess og galla að tryggja dreift eignarhald á helstu fjármálafyrirtækjum landsins. Forvitnilegt er að rifja upp baráttu Davíðs Oddssonar, þáverandi forsætisráðherra, fyrir lagasetningu til að tryggja dreift eignarhald og valddreifingu í fjármálakerfinu.
Þegar ræður og viðtöl fyrir og um síðustu aldamót eru skoðuð er greinilegt að Davíð var sannfærður um að rétt væri að setja lög um hámarks eignarhlut einstakra hluthafa í fjármálafyrirtækjum. Ekki sé „æskilegt að menn hafi á tilfinningunni að það séu einhver önnur sjónarmið, sem ráði stefnu banka, en almenn arðsemissjónarmið, eins og einhverjir þröngir hagsmunir ráðandi hóps," sagði Davíð í viðtali. Hann hafði hafði miklar áhyggjur af valdasamþjöppun í viðskiptalífinu en skoðanir hans urðu undir. Pólitískir andstæðingar Davíðs börgðust hart gegn hugmyndum um að lögfesta dreit eignarhald fjármálafyrirtækja.
Af bílslysi og gölluðu frumvarpi
Skattheimtuflokkarnir
Hugmyndafræði öfundar og átaka
Þolgæði, úthald, kraftur
Háðsádeilur í þjóðfélögum skortsins
Áskoranir og niðurstaða kosninga
Merkingarlausar heitstrengingar
Með vind í seglum og langan verkefnalista
Ástríðan, sannfæringin og löngunin
Samkeppni, einföldun regluverks og skilvirkt eftirlit
„Stóra-lausnin"
Fábreytileiki eða samvinna í heilbrigðisþjónustu
Baktjaldamakk og hreinsanir
Ólöf Nordal - ástríðustjórnmálamaður
Eldhuginn Eykon
Staðnað stjórnmálalíf
Þegar þjóð er í höftum
Flatur tekjuskattur og saga af tíu vinum
Ríkishyggja og fjárhagslegt sjálfstæði
Að meitla hugsjónir og móta stefnu
Create your
podcast in
minutes
It is Free