25640929pm--ข้อคิดจากน้ำท่วม

29 ก.ย. 64 - ข้อคิดจากน้ำท่วม : สองวันมานี้ วัดป่าสุคะโตก็ได้ส่งอาหารข้าวของเครื่องใช้ไปช่วยผู้ที่เดือดร้อนจากน้ำท่วมที่ตัวเมืองชัยภูมิ ไปช่วยวัดดาวเรืองจัดทำโรงทานส่งอาหารไปให้กับผู้ที่เดือดร้อน วัดดาวเรืองอยู่ห่างประมาณ 5 กิโลเมตรจากเมืองชัยภูมิ ก็ถือว่าเป็นจุดที่ดีสำหรับการทำอาหาร ส่งไปช่วยผู้ที่เดือดร้อนจากน้ำท่วม ก็มีพระ มีแม่ชี มีญาติโยมช่วยกันคนละไม้คนละมือ รวมทั้งญาติโยมจากที่อื่นส่งเงินส่งของส่งอาหารมาสมทบ

เมื่อเช้า อาตมาก็ติดรถของวัดไปชัยภูมิด้วย ถือโอกาสไปเยี่ยมญาติโยมที่เดือดร้อน เราก็ได้ไปช่วยในเรื่องการส่งข้าวของส่งสะเบียงไปให้กับผู้ที่กำลังประสบภัย ชาวบ้านที่อยู่มา 60 กว่าปีบอกว่า ไม่เคยเจอน้ำท่วมหนักขนาดนี้ น้ำท่วมสูงมาก โดยเฉพาะเมื่อวานหรือเมื่อวันซืน น้ำท่วมในตลาดสูงถึงอกเลยก็ว่าได้ แม้ว่าตอนนี้น้ำจะลดลงไปพอสมควรแล้ว แต่ว่าตัวตลาดสูงท่วมถึงเอวหรือเกินกว่านั้นเลยด้วยซ้ำ ไม่เฉพาะที่ตลาดหรือจุดที่อยู่ใจกลางเมืองเท่านั้น บริเวณรอบๆหรือชานเมืองนี้ก็โดนน้ำท่วมหนักมากเพราะว่าตรงอนุสาวรีย์เจ้าพ่อพญาแลน้ำลึกถึง 2 เมตรท่วมหัวไปเลย

 

ถนนที่เคยมีรถสัญจรไปมากลายคลองไปแล้ว ถนนหลายสายก็ก็ใช้ไม่ได้แล้วต้องใช้เรือ หรือมิเช่นนั้นก็ต้องเป็นรถที่สูงคันใหญ่ ชาวบ้านหลายคนเก็บของไม่ทัน ข้าวของก็เสียหายไปมากมายโดยเฉพาะร้านค้าในตลาดนี้ก็เสียหายไปเยอะ ตามถนนก็เห็นรถจอดอยู่กลางน้ำ เมื่อวานนี้เขาว่าน้ำท่วมถึงหลังคารถเลย วันนี้ก็ท่วมแค่ครึ่งคันรถ บางคนบอกว่าไม่ได้อาบน้ำมา 4 วันแล้ว ไปไหนไม่ได้เลย อยู่แต่ชั้น 2 ชั้นล่างน้ำท่วม 100% แต่ก็เห็นมีรถ เรือของผู้ที่มีจิตศรัทธานำเอาน้ำเอาอาหารไปแจก แต่ก็ไม่รู้ว่าตรงชานเมืองหรือตัวเมืองรอบนอก การช่วยเหลือไปถึงมากน้อยแค่ไหน

 

ยังดีที่ส่วนใหญ่ไฟฟ้าไม่ได้ตัด การใช้โทรศัพท์มือถือ หรือว่าการใช้ชีวิตจึงไม่ถึงกับลำบากทีเดียว ถ้าหากว่าฝนไม่ตกในวันสองวันนี้ สถานการณ์ก็คงจะดีขึ้น แต่ว่าความเสียหายก็คงจะมากมายทีเดียว ตอนที่ไป ตัวตลาดปิดเกือบหมดค้าขายอะไรไม่ได้เลย แต่ยังมีร้านเซเว่นที่ยังเปิดอยู่ เขาป้องกันน้ำท่วมไม่ให้เข้าร้านเต็มที่เลย แต่แม้จะน่าจะเสียหายมากมายอย่างนี้ หลายคนเขาก็ทำใจได้ ไม่บ่นไม่โวยวายไม่ตีโพยตีพาย ถือว่าที่เสียก็เสียไป ่ทรัพย์แต่ใจไม่เสีย ก็รักษาใจให้เป็นปกติได้รวมทั้งปรับตัวให้เข้ากับชีวิตที่มีแต่น้ำท่วม หลายบ้านเรียกว่าตัดขาดจากสังคมเลยก็ว่าได้ เพราะน้ำท่วมสูงมาก ไม่มีเรือที่จะสัญจรไปไหนมาไหนได้ สภาพอย่างนี้หลายคนคงจะได้ตระหนักว่า มีเงินเท่าไหร่มันก็ไม่มีประโยชน์แล้ว เพราะว่าไปซื้ออะไรไม่ได้เลย สิ่งสำคัญตอนนี้ไม่ใช่เงิน แต่ว่าคือข้าวคือน้ำ ซึ่งก็ดีมีเพื่อนบ้านหรือว่าผู้ที่เขามีน้ำใจ เขาก็รู้ว่าบ้านไหนมีคนติดอยู่ ออกไปไหนไม่ได้ ก็เอาข้าวเอาน้ำมาแขวนไว้ที่ประตูบ้าน อันนี้เรียกว่าน้ำใจของผู้คนนี้แหล่ะในยามนี้สำคัญที่สุดเลย ไม่ใช่เงินทองแล้วก็ไม่ใช่รถยนต์ด้วย

 

รถยนต์ใช้อะไรไม่ได้เลย จอดอยู่กลางน้ำหมดสภาพเลย ถ้าไม่มีเรือ ก็ตัดขาดจากโลกภายนอกเลยก็ว่าได้ เว้นแต่ว่ามีโทรศัพท์ติดต่อพูดคุยหรือว่ามีเพื่อนบ้านหรือว่าหน่วยบรรเทาสาธารณภัย นำอาหารน้ำมาให้ ในยามคนจะได้ตระหนักเลยว่าเงินไม่ใช่สิ่งสำคัญหรือว่าช่วยอะไรไม่ได้ มีแต่น้ำใจของผู้คน และอีกอย่างหนึ่งที่สำคัญคือการรักษาใจ เพราะว่าแม้จะมีข้าวมีน้ำ แต่ถ้าหากว่าใจนี้รักษาไม่ได้ รักษาไม่เป็น นี้ก็นี่ก็แย่ ข้าวหรือน้ำช่วยแค่ดูแลร่างกาย ไม่ให้หิวโหย ไม่ให้เจ็บป่วย แต่ว่าใจต้องใช้สติรวมทั้งความมั่นใจในน้ำใจของเพื่อนบ้านหรือน้ำใจของคนที่รู้จัก ก็จะได้มีความหวังว่า ทนมันไปอีกสักหน่อยเดี๋ยวก็จะดีขึ้น และยิ่งมีสติด้วยแล้วก็ทำให้ใจไม่ทุกข์ทรมานมาก ยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้

 

อันนี้สำคัญมากเลย การยอมรับกับความทุกข์ที่เกิดขึ้น หรือยอมรับเหตุการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้น เพราะถ้ายอมรับไม่ได้ บ่นโวยวายตีโพยตีพายก็จะทำให้ไม่ใช่แค่เสียทรัพย์ใจก็เสียด้วย บางทีถึงกับนอนไม่หลับ แต่ถ้ายอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นได้คือเห็นว่ามันเกิดขึ้นแล้ว บ่นไปก็ไม่มีประโยชน์ โวยวายไปก็มีแต่จะซ้ำเติมตัวเอง อย่างนี้ก็ช่วยทำให้ใจเป็นปกติ