Het is een bekende strategie in de politiek: weemoedig terugkijken naar het Nederland van vroeger. Toen we onze buren nog kenden, op elkaars kinderen pasten en je bij de bakker met iedereen een praatje maakte. Kortom: toen individualisme nog niet bestond en de onderlinge verbondenheid groot was. Volgens econoom prof. dr. Paul de Beer (UvA) laten de cijfers iets anders zien. Hij vertelt waarom de toegenomen individualisering vooral tussen de oren zit.