The Ungraceful Bride
1 Reality realized by Eternal Perfection’s Grace!
O’ Life of life! O’ Breath of breath!
I am an unvirtuous-bride, and have a myriad of flaws.
How can I expect a pleasure-union from Husband1?
I did not sit alongside my Husband.
O’ Life of life! O’ Breath of breath!
Dark cranes have flown away.
White herons are in the sky.
O’ Life of life! O’ Breath of breath!
The bride is leaving for her in-laws3.
What face will she reveal upon reaching there?
O’ Life of life! O’ Breath of breath!
I slept and slept, it turned into late morni...
The Ungraceful Bride
1 Reality realized by Eternal Perfection’s Grace!
O’ Life of life! O’ Breath of breath!
I am an unvirtuous-bride, and have a myriad of flaws.
How can I expect a pleasure-union from Husband1?
I did not sit alongside my Husband.
O’ Life of life! O’ Breath of breath!
Dark cranes have flown away.
White herons are in the sky.
O’ Life of life! O’ Breath of breath!
The bride is leaving for her in-laws3.
What face will she reveal upon reaching there?
O’ Life of life! O’ Breath of breath!
I slept and slept, it turned into late morning,
I forgot The Path.
O’ Life of life! O’ Breath of breath!
Then I was separated from You, my Husband.
I put myself in grief.
O’ Life of life! O’ Breath of breath!
You have all virtues; I all faults.
Nanak’s one prayer:
O’ Life of life! O’ Breath of breath!
Virtuous bride-lovers enjoy all nights.
Spare a night, for this unvirtuous one.
Guru Nanak Sahib in Rag Suhi | Guru Granth Sahib 762
- Divine
- Fellow-travelers. Beings that set an example.
- The life that we are living in this world is considered as temporary (peka - parental home). Eternal (sauhra –husband’s home) is merging with Divine existence, which is often used as an analogy for after death
ਰਾਗੁ ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੧ ਕੁਚਜੀ
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ਮੰਞੁ ਕੁਚਜੀ ਅੰਮਾਵਣਿ ਡੋਸੜੇ ਹਉ ਕਿਉ ਸਹੁ ਰਾਵਣਿ ਜਾਉ ਜੀਉ ॥
ਇਕ ਦੂ ਇਕਿ ਚੜੰਦੀਆ ਕਉਣੁ ਜਾਣੈ ਮੇਰਾ ਨਾਉ ਜੀਉ ॥
ਜਿਨ੍ਹ੍ਹੀ ਸਖੀ ਸਹੁ ਰਾਵਿਆ ਸੇ ਅੰਬੀ ਛਾਵੜੀਏਹਿ ਜੀਉ ॥
ਸੇ ਗੁਣ ਮੰਞੁ ਨ ਆਵਨੀ ਹਉ ਕੈ ਜੀ ਦੋਸ ਧਰੇਉ ਜੀਉ ॥
ਕਿਆ ਗੁਣ ਤੇਰੇ ਵਿਥਰਾ ਹਉ ਕਿਆ ਕਿਆ ਘਿਨਾ ਤੇਰਾ ਨਾਉ ਜੀਉ ॥
ਇਕਤੁ ਟੋਲਿ ਨ ਅੰਬੜਾ ਹਉ ਸਦ ਕੁਰਬਾਣੈ ਤੇਰੈ ਜਾਉ ਜੀਉ ॥
ਸੁਇਨਾ ਰੁਪਾ ਰੰਗੁਲਾ ਮੋਤੀ ਤੈ ਮਾਣਿਕੁ ਜੀਉ ॥
ਸੇ ਵਸਤੂ ਸਹਿ ਦਿਤੀਆ ਮੈ ਤਿਨ੍ਹ੍ਹ ਸਿਉ ਲਾਇਆ ਚਿਤੁ ਜੀਉ ॥
ਮੰਦਰ ਮਿਟੀ ਸੰਦੜੇ ਪਥਰ ਕੀਤੇ ਰਾਸਿ ਜੀਉ ॥
ਹਉ ਏਨੀ ਟੋਲੀ ਭੁਲੀਅਸੁ ਤਿਸੁ ਕੰਤ ਨ ਬੈਠੀ ਪਾਸਿ ਜੀਉ ॥
ਅੰਬਰਿ ਕੂੰਜਾ ਕੁਰਲੀਆ ਬਗ ਬਹਿਠੇ ਆਇ ਜੀਉ ॥
ਸਾ ਧਨ ਚਲੀ ਸਾਹੁਰੈ ਕਿਆ ਮੁਹੁ ਦੇਸੀ ਅਗੈ ਜਾਇ ਜੀਉ ॥
ਸੁਤੀ ਸੁਤੀ ਝਾਲੁ ਥੀਆ ਭੁਲੀ ਵਾਟੜੀਆਸੁ ਜੀਉ ॥
ਤੈ ਸਹ ਨਾਲਹੁ ਮੁਤੀਅਸੁ ਦੁਖਾ ਕੂੰ ਧਰੀਆਸੁ ਜੀਉ ॥
ਤੁਧੁ ਗੁਣ ਮੈ ਸਭਿ ਅਵਗਣਾ ਇਕ ਨਾਨਕ ਕੀ ਅਰਦਾਸਿ ਜੀਉ ॥
ਸਭਿ ਰਾਤੀ ਸੋਹਾਗਣੀ ਮੈ ਡੋਹਾਗਣਿ ਕਾਈ ਰਾਤਿ ਜੀਉ ॥੧॥
Sabad is Infinite; we are very finite. This is our understanding at the moment, which was different yesterday and may evolve tomorrow, as we deepen our relationship with the Sabad. In this trans-creation, we have chosen to keep the repeating words in the Sabad same. We aspire to learn and retain the Divine attribute as used in the original Sabad and avoid terms like God or Lord.
Guest: Inni Kaur (@innikaur)
Host: Manpreet Singh (@mjassal)
