25631110pm--สิ่งยึดเหนี่ยวใจให้มั่นคง

10 พ.ย. 63 - สิ่งยึดเหนี่ยวใจให้มั่นคง : สังเกตดู ใจเรามักจะถูกทอดทิ้ง จนกระทั่งความเศร้าโศก ความเครียด ความเกลียด ความโกรธ มันเล่นงาน จนกระทั่งกินไม่ได้ นอนไม่หลับ จนกระทั่งจิตใจรุ่มร้อน อยู่ไม่เป็นสุข กระสับกระส่ายทุรนทุราย อันนี้เรียกว่า ใจถูกทอดทิ้ง สติไม่มาทำหน้าที่เฝ้า ทำหน้าดูแล แต่ถ้าเรามีสติที่ดี มันไม่ลืมกายไม่ลืมใจ กายทำอะไรใจก็รู้ เวลามีอารมณ์ใดเกิดขึ้นก็มีสติช่วยรักษาใจ ไม่ให้อารมณ์นั้นมาทำร้าย หรือมาชักจูงให้ทำ ให้เราต้องมาเสียใจในภายหลัง มีสิ่งล่อเร้าเย้ายวนอย่างไรใจก็ไม่หลงเชื่อตาม จะมีสิ่งยั่วยุอย่างไรใจก็ไม่โกรธหรือว่าไม่หวั่นไหว เรียกว่ามีเครื่องยึดเหนี่ยว เหมือนกับเรือที่มีสมอที่คอยยึดเอาไว้ ไม่ว่าจะพายุอย่างไรเรือก็ไม่อับปางหรือว่าไม่ถูกพายุพลัดพาไปสูญหาย

เพราะฉะนั้นสติจึงเป็นเรื่องสำคัญที่คนมักมองข้าม เพราะเราคิดว่าเรามีสติอยู่แล้ว ไม่เช่นนั้นเราก็เป็นบ้าไปแล้ว แต่เราลืมไปว่าเราอาจจะไม่ใช่วิกลจริตแบบ 24 ชั่วโมง แต่ว่าบางครั้งเราก็บ้า บางครั้งแล้วก็คลั่งบางครั้งเราก็เสียผู้เสียคนในบางขณะเพราะอารมณ์มาเล่นงาน ความโกรธมันสั่งให้เราด่า ความโกรธมันสั่งให้เราทำลายข้าว พูดจาทำร้ายจิตใจเพื่อนหรือว่าผู้มีพระคุณ หรือบางทีความเศร้าโศกก็ทำร้ายจิตใจร่างกายของเรา อันนี้เรียกว่าขาดสติจนเสียผู้เสียคนไปไม่มากก็น้อย

 

การเจริญสติ เมื่อสติหมายถึงการไม่ลืมกายไม่ลืมใจ สิ่งที่เราฝึกก็คือฝึกให้รู้กายรู้ใจอย่างต่อเนื่อง เวลากายทำอะไรใจก็รู้ ใจรู้เพราะอะไรเพราะว่าใจอยู่กับเนื้อกับตัว พอใจอยู่กับเนื้อกับตัว มันก็รู้เนื้อรู้ตัวทำอะไรใจก็รู้ หรือว่าใจเผลอคิดนึกไป หรือมีอารมณ์ใดเข้ามาครอบงำย่ำยี ก็รู้ทัน มีสติช่วยดึงจิตออกจากอารมณ์นั้น หรือว่ามีสติช่วยป้องกันไม่ให้อารมณ์นั้นเข้ามาเล่นงานจิตใจ มันทำได้ เพียงแค่รู้ทันว่ามีอารมณ์เกิดขึ้น รวมทั้งมีความคิดที่เป็นตัวปรุงแต่งอารมณ์เหล่านั้น มารรบกวนจิตใจ