25630805pm--ใจเป็นกลางและอยู่กลางๆ

5 ส.ค. 63 - ใจเป็นกลางและอยู่กลาง ๆ : หลวงพ่อคำเขียน สุวณฺโณ ออกบวชเมื่ออายุ ๓๐ ปี จุดเปลี่ยนสำคัญเกิดขึ้นหลังจากได้ไปปฏิบัติธรรมกับหลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ ที่วัดป่าพุทธยาน จังหวัดเลย ก่อนหน้านั้นท่านชอบภาวนาแนวสมถะ คือมุ่งความสงบ อยากนั่งนิ่ง ๆ จนบ่อยครั้งรู้สึกเพลิดเพลินในนิมิตที่เกิดขึ้น

ครั้นมาภาวนากับหลวงพ่อเทียน ท่านสอนให้หมั่นรู้สึกตัวอยู่เสมอ โดยกำหนดรู้อยู่กับการยกมือเป็นจังหวะ ไม่ให้เข้าไปอยู่ในความสงบ ซึ่งสวนทางกับวิธีการที่ท่านฝึกมา ทีแรกก็ไม่อยากทำ นึกคัดค้านในใจ แต่หลังจากได้รับการยืนยันจากหลวงพ่อเทียนว่า หากทำจริง ๆ จิตใจจะเปลี่ยนไปจากเดิม ท่านจึงปลงใจปฏิบัติตามคำสอนของหลวงพ่อเทียนอย่างจริงจัง

วันหนึ่งขณะที่ท่านกำลังปฏิบัติอยู่ในกุฏิ หลวงพ่อเทียนได้เดินมาที่หน้าประตูซึ่งปิดอยู่ แล้วถามว่า

 

“อยู่นี่หรือ?”

“อยู่ครับหลวงพ่อ”

“ทำอะไร?”

“สร้างจังหวะครับ”

“เห็นทั้งข้างนอกทั้งข้างในไหม”

“ไม่เห็นข้างนอกครับ เห็นแต่ข้างใน”

“ถ้าอยากเห็นข้างนอกทำอย่างไร?”

“เปิดประตูออกครับ”

“เอ้า ลองเปิดประตูออกมาดู”

 

พอโยมคำเขียนลุกไปเปิดประตู หลวงพ่อเทียนก็ถามว่า “เห็นข้างนอกไหม” ท่านตอบว่า “เห็นครับ”

“เห็นข้างในไหม” ท่านตอบว่า “เห็นครับ” แล้วหลวงพ่อเทียนก็ย้ำว่า “ให้เห็นทั้งข้างนอกข้างในนะ อย่าให้เห็นแต่ข้างนอกและอย่าให้เห็นแต่ข้างในนะ ดูตรงกลาง ๆ นี้นะ”

 

โยมคำเขียนคิดอยู่สักพัก ก็นึกไม่ออก ว่าหลวงพ่อเทียนต้องการบอกอะไรท่าน ครั้นลองปฏิบัติดูก็ได้คำตอบ หลวงพ่อเทียนแนะท่านว่า อย่าคิดออกไปข้างนอกและอย่าเพ่งเข้าข้างใน นี้เป็นบทเรียนที่สำคัญสำหรับโยมคำเขียน ทำให้ท่านคลายการเพ่งหรือบังคับจิตให้สงบ แต่ให้กลับมารู้สึกตัว รู้ทันความคิดที่เกิดขึ้นภายใน โดยไม่พลัดเข้าไปในความคิดนั้น ครั้นมีอะไรภายนอกมากระทบ ก็รู้แต่ไม่ปล่อยจิตออกไปหรือปรุงแต่งต่อ