Podcast voor DGA’s #1 Cor Spronk in gesprek met Tony Veer - over management buy out, willen winnen, transparantie, adviseurs en onderbuikgevoel

Blijf kritisch naar jezelf kijken

 

Tony heeft mij uitgenodigd in de presentatieruimte van zijn bedrijf in Apeldoorn. Tony Veer, bijna 22 jaar DGA van The Box, die promotionele blikverpakkingen met marketing power levert.

Tony komt uit een ondernemersgezin, maar gaat na zijn opleiding HEAO Commerciële Economie begint hij als trainee in de verpakkingswereld en klimt snel op tot manager stockboxen. Als hij de kans krijgt om middels een management buy-out voor zichzelf te beginnen dan twijfelt hij geen moment.

Hij verteld over de eerste drie loodzware jaren, over lange dagen, over de tijd van de Golfoorlog en valutakoersen en wat dit voor invloed heeft gehad op zijn onderneming. Vol vuur in zijn ogen verteld hij hoe mooi zijn vak is en dat het reizen en het leggen van vele contacten hem veel energie geeft.

We bespreken over hoe Tony focus houd en hoe hij dat geleerd heeft, over hoe hij denkt over de manier van groeien en hoe hij omgaat met zijn plek in het bedrijf. De omgang met zijn personeel is erg persoonlijk en zakelijk en privé lopen dan ook wel eens (teveel) door elkaar al ziet Tony daar de gevaren nog niet van in. We bespreken hoe hij omgaat met zijn personeel, over een coronavaccin, over gevaarlijke beroepen en over transparantie over de cijfers.

Tony verteld over zijn grootste fout als DGA door niet te luisteren naar zijn onderbuikgevoel, maar ook dat het wijs is om goede adviseurs om je heen te verzamelen. En kritisch naar jezelf blijven kijken, altijd.

Winnen zit in het DNA van Tony en zijn bedrijf. Hij roemt een leveranciers die hij in het zonnetje wil zetten en verteld over een mooi project bij Klepper & Klepper.

Als je wilt weten op welke manier Tony wil gaan groeien in de komende jaren dan is deze podcast de aangewezen manier.

 

https://www.linkedin.com/in/the-box-blikken-tony-veer/

 

Volledige tekst:

 

Cor

Tony Veer, DGA, wij kennen elkaar, we hebben elkaar eerst ontmoet bij de sterkte schakel, de pitchavond, hier in Apeldoorn en later de finale. En later kom ik daar nog wel op terug, maar volgens mij is dat onze eerste ontmoeting, tevens waar jullie glansrijk hebben gewonnen. Jullie zijn het meest klantgerichte bedrijf van 2019 en we hebben net geconstateerd in de hal, dan ook van 2020, dus dat is mooi, twee jaar.

 

Tony

Unicum.

 

Cor

Ik heb wat dingen voor je opgezocht, over jou opgezocht. Achttien juli word je tweeënvijftig. Je woont in?

 

Tony

Apeldoorn.

 

Cor

Apeldoorn, ik zag twee hele mooie dochters voorbij komen, volgens mij waar je heel erg trots op mag zijn. Hobby’s: hardlopen en tennis, zag ik. Dekt dat de lading?

 

Tony

Ja, dat dekt de lading inderdaad. Hardlopen komt er iets minder van, inderdaad tennis is belangrijk, beetje fitness, lezen, films, ja en lekker uit eten gaan, mag eigenlijk ook niet ontbreken.

 

Cor

Oké, en muziek, wat is jouw favoriete muziek?

 

Tony

Dat is best wel divers, maar over het algemeen wel muziek waar ik energie van krijg, dus op het moment dat ik met AC/DC en Van Halen aan kom zetten, Metallica, dan wordt hier en daar wel wat verrast gereageerd. Maar Tiësto en Armin van Buuren vind ik ook geweldig, dus. In die hoek kun je het wel een beetje zoeken inderdaad.

 

Cor

Oké, vaak voor de mannen DGA’s belangrijk: voetbalclub?

 

Tony

Gematigd, ik ben absoluut een voetballiefhebber, maar als ik dan toch een keuze moet maken dan kies ik voor Feyenoord, daar ben ik al heel lang gematigd fan van, maar op het moment dat het om Europees voetbal gaat, dan support ik natuurlijk alle clubs.

 

Cor

Auto?

 

Tony

Ja, het leuke is, ik kom eigenlijk uit een auto-gezin. Mijn ouders hadden altijd een aantal dealerschappen, garagebedrijven en tot en met mijn dertigste interesseerde ik me niet zo voor auto’s, dat is op een gegeven moment wel veranderd. Ik heb niet echt één merk waar ik heel erg gek van ben, maar ik houd wel erg van terreinauto’s, SUV’s, de auto die wel het meest mijn hart heeft gestolen, maar inmiddels weer de deur uit is gegaan, want de bijtelling was een beetje to much, dat was de Jeep Commander.

 

Cor

Mooie auto!

 

Tony

Dat vind ik helemaal geweldig en de Mercedes G-klasse en Cayenne die bekoren mij ook erg, maar die staan helaas niet op de oprit hier.

 

Cor

En waar rij je op dit moment in?

 

Tony

Ik rij op dit moment in de nieuwste RAV van Toyota. Moet zeggen value for money is daar echt fantastisch, ik had hiervoor een X5, is wel de beste auto die ik heb gereden, om een combinatie van redenen even een stap terug gedaan naar de RAV4, maar kan ik je aanbevelen.

 

Cor

Een X5 is voor de niet autoliefhebber, dat is BMW neem ik aan?

 

Tony

Dat is een BMW.

 

Cor

Dus nu maar dan de Toyota gekozen uit oogpunt van maatschappelijk verantwoord ondernemen, of?

 

Tony

Dat speelt zeker een rol, want de X5 was wat dat betreft iets minder verantwoord. Drieëntwintighonderd kilo en die kon je gewoon met tweehonderd door Duitsland trekken en dan voelde je de tank wel een beetje, zeg maar. Ik heb nu een hybride auto, onwaarschijnlijk zuinig als ik op de kilometers let, volgens mij gaat hij één op zevenentwintig of zo, dat is niet te geloven, dus nee, in dat opzicht een hele verantwoorde auto en we hebben natuurlijk een hele verantwoorde verpakking die we verkopen, dus wij merken in onze wereld wel dat dat langzaam maar zeker wel meer een rol gaat spelen. Dus ja, daar past een hybride RAV perfect bij.

 

Cor

We komen later even terug op je huidige bedrijf, The Box. Lees je boeken en wat voor boeken zijn dat dan? Je zei eerder dat je wel drie boeken in de week verslond? Wat waren dat dan voor boeken en wat zijn dat dan nu tegenwoordig?

 

Tony

In het verleden was ik vooral van de thrillers, dus alles van John Grisham heb ik wel gelezen, Alex Fortin, In een wat verder verleden Ludlum, dus dat waren wel pillen. Op dit moment ben ik met een heel interessant boek bezig, geheel iets anders dat heet: arme pa, rijke pa. Daar ben ik nu ongeveer op een derde, door kennissen werd me dat aanbevolen. Die zeiden van: dat moet je maar eens gaan lezen. Geschreven door een Japanse Amerikaan die is opgevoed door een academische vader met een prima baan, maar de vader van zijn beste vriendje die lagere school had en geloof ik een ongelooflijk goede neus had voor financiën, daar heeft hij eigenlijk zijn succes aan te danken en dat omschrijft hij vanaf zijn negenjarige leeftijd, heel leuk. Maar ook Youp van ’t Hek mag niet ontbreken, ik heb bijna zijn hele verzameling met verhalenbundels, ik heb helemaal in een deuk gelegen om de boeken van Kluun, dus redelijk breed, maar ik ben wel een liefhebber van thrillers.

 

Cor

En lees je ook wel eens van Ben Tiggelaar of zo waarin het gaat over hoe je een betere zakenman of DGA kunt worden?

 

Tony

Nou, toeval bestaat niet, ik heb dat boek toevallig vorige maand, heb ik een boek van Tiggelaar gelezen en dat heette wie succesvol wil zijn, moet ook een beetje geluk hebben, die heb ik van een goede vriend gekregen en waarin ook allerlei korte hoofdstukjes zijn waar dingen worden beschreven die jouw leven beïnvloeden, zakelijk en privé en of je daar wel of niet wat mee doet, zeg maar. Dus ja, daar heb ik inderdaad ook wat van gelezen.

 

Cor

En welke podcast, dat is een grapje, moet een echte DGA luisteren, maar dat komt later natuurlijk, als deze podcast viraal gaat. Tegen wie kijk jij op?

 

Tony

Eigenlijk is dat iets wat ik niet zo sterk heb. Het is niet zo dat er mensen zijn waar ik heel erg tegenop kijk, een uitzondering die ik hierin zou kunnen maken is Roger Federer, want dat vind ik toch eigenlijk wel, a de mooiste tennisser om naar te kijken, maar b hoe hij daarmee omgaat, echt een model, zeg maar. De rivaliteit tussen hem en Nadal, echt respect, wat ze wederzijds hebben vind ik geweldig. Dus dat is misschien een man waar ik tegenop kijk, op jongere leeftijd kon ik nog opkijken tegen de gitarist van Van Halen, maar dat is alweer jaren achter mij. Er zijn wel mensen die me misschien een beetje kunnen inspireren, zeg maar, misschien zal ik niet eens de namen weten, maar dat kunnen leraren zijn, klanten, gebeurtenissen in je leven, dus ik denk dat ik het zo het beste kan omschrijven.

 

Cor

Misschien komen we in dit gesprek nog wel dingen tegen waarvan je denkt: o ja, dat inderdaad is mij eigenlijk bijgebleven, of dat soort dingen.

 

Tony

Ja.

 

Cor

Dan ga ik weer iets dieper naar Tony Veer, ik begin een interview ook wel vaak en dan zeg ik: uit wat voor nest kom je? Waar liggen je roots?

 

Tony

Waar liggen mijn roots? Ik ben ooit in het pittoreske Drachten geboren, maar mijn ouders waren geen Friezen, die kwamen uit Almelo en Borculo en ik heb mijn eerste verjaardag in Apeldoorn gevierd, dus ik ben eigenlijk gewoon in Apeldoorn getogen, niet geboren dan. De oudste van drie zoons, dus mijn moeder moest het doen met vier kerels, allemaal boven de één negentig, dus die viel niet zo op. En dat was een heel goed nest, ouders hadden een goed huwelijk, waren ondernemer, hadden een aantal dealerschappen in Apeldoorn, dan moet je denken aan Saab, Nissan, Rover, Daihatsu.

 

Cor

De niet-Duitse merken, zeg maar.

 

Tony

Een beetje wel inderdaad, ja. Dus ook echt wel een ondernemersgezin, waar sport heel belangrijk was, we deden allemaal twee sporten, ik heb tot mijn twintigste op atletiek gezeten, tienkamp, de hele familie tenniste dus was gewoon een solide nest en waar je als oudste in een ondernemersgezin natuurlijk wel wat meekrijgt, je ouders zijn toch misschien wat vaker aan het werk en dat je dan - een bepaalde rol krijg je dan wel een beetje mee. Maar ik moet zeggen dat dat nooit belastend is geweest, een heel prettig gevoel, ouders waren heel betrokken bij het bedrijf, mijn moeder heeft toen ze op een gegeven moment gestopt was met werken, een jaar of tien voor mij gewerkt. Deed de administratie, ondersteunde de binnendienst. Het pand waar we nu in zitten heb ik samen met mijn vader gebouwd.

 

Cor

Daar komen we zo nog even op terug. Even terug - ondernemersgezin, oudste van drie. Wat maakte dat jouw schoolkeuze, ik zag net in je profiel staan HEAO, commerciële economie, je was blijkbaar niet de monteur die in je vaders bedrijf als monteur door zou groeien naar directeur, wat maakte dat je juist die keuze maakte?

 

Tony

Op zich is dat wel grappig, natuurlijk stond ik wel op de zondag en in de vakantie achter de pomp, geld bij te verdienen, want dat hebben mijn ouders vroeg geleerd. Je moet je eigen centen verdienen. Ik wilde eigenlijk altijd iets in de sport doen. Een combinatie tussen sport en marketing, maar vroeger had je nog niet de opleiding sportmarketing bijvoorbeeld, ik heb nog gedacht aan de CALO, en mijn ouders hebben volgens mij de school dusdanig bewerkt dat die mij hebben geadviseerd om naar de HEAO te gaan, want dat stond niet op mijn lijstje en mijn ouders zelf ook, ik ben met een kennis van mijn ouders gaan praten en ik ben gewoon gaan proberen. Omdat ik op zich wel van verkopen hield, het is nu niet meer strafbaar maar ik heb vroeger vuurwerk op de middelbare school verkocht, dus ik hield wel van dat soort dingen, het commerciële zat er op jonge leeftijd in en daarom paste de opleiding uiteindelijk heel goed bij mij, maar daar moest ik nog een beetje achter komen.

 

Cor

Als je bijvoorbeeld in een vriendengroep vroeger, als dan vrienden bij elkaar kwamen, welke rol had jij dan daarin? Was jij vaak de leider die voorop liep, of was je iemand die het een beetje aankeek, maar wel de boel in de gaten hield, of was je gewoon alleen met je handel bezig?

Tony

Wat mijn rol was? Ja, dat is wel grappig, want de rol die je denkt te hebben is in de praktijk nog wel eens anders, dus dat is één van de dingen die je later, in de loop van de jaren leert, ik heb nooit het gevoel gehad dat ik dominant in mijn groep was, maar achteraf heb ik wel te horen gekregen dat ik wel wist wat ik wilde en misschien nooit vooraan stond om mijn mening of mijn verhaal te verkondigen, maar die kwam altijd wel, zeg maar. Dus ik denk dat ik mijn hele leven, heeft mijn moeder ook wel bevestigd, ik wist eigenlijk wel heel goed wat ik wilde en hoe ik dat wilde doen, of wilde bereiken, en ik had dat in de groep ook wel, ik denk het verschil van de Tony nu, vergeleken met bijvoorbeeld twintig of dertig jaar geleden is dat die wat leidende rol, die neem ik wel wat meer, zeg maar. Maar nog steeds niet heel opvallend, denk ik.

 

Cor

Dus als die nodig is, dan pak je hem en als die niet nodig is, dan laat je het?

 

Tony

Precies. Goed omschreven.

 

Cor

Toen kwam je van school, toen zei je vader: nou, Tony dan kun je nu het bedrijf overnemen.

 

Tony

Nee, dat werd niet gezegd. Overigens ben ik -

 

Cor

Was je wel de gedoodverfde man die het over zou nemen? Of heb je die rol als oudste -

 

Tony

Nee.

 

Cor

Dat is nooit een issue geweest in het bedrijf?

 

Tony

Nooit issue geweest.

 

Cor

Of in het gezin?

 

Tony

Nee, mijn ouders hadden natuurlijk een aantal garagebedrijven waar mijn moeder en mijn oom en ook anderen in stonden, dat is nooit aan de orde geweest, nee. Mijn ouders zeiden altijd: je moet gewoon doen wat je zelf wil, als er maar een boterham in zit. Het is ook wel fijn als je er een beetje goed in bent, wat ik trouwens een belangrijke les vind, dat heb ik mijn dochters ook weer verteld. Dus nee, dat stond helemaal open en ik kwam eigenlijk in mijn studie erachter dat ik gewoon ja, hoe zal ik het noemen, de industrie wel in wilde. Dus, dat was helemaal geen issue, dus de garagebedrijven stonden helemaal niet op de planning, toen zaten mijn ouders daar nog veel te veel in ook, dus nee, ik ben gewoon gaan solliciteren.

 

Cor

En toen ben je terecht gekomen bij de - market manager, gelijk al manager geworden toen je van school kwam, bij Crown Cork and Seal. Was je gelijk al -

 

Tony

Nee, nu ga ik je corrigeren hoor, want nee, ik ben ooit begonnen als trainee bij het oude Thomas en Drijver, in Deventer, Thomas en Drijver-Verblifa. Dus daar werd ik trainee in de drankendivisie, dus daar maakten we blikjes voor bier, fris en zuivel. Bavaria, Heineken, Coca Cola. En daar heb ik het eigenlijk, ja, het commerciële vak geleerd eigenlijk en toen was ik echt geen manager, want toen ik die eerste weken, ik kan me altijd nog herinneren dat ze vroegen van: heb je verstand van automatisering? Dat ik voelde dat het een strikvraag was en ik: ik denk wel, hoezo? Nou, ga dan maar even koffie halen. Dus, die grappen heb ik allemaal meegemaakt, dus ik ben zeker niet als manager begonnen, maar wel heel erg veel geleerd, ja. En toen ben ik van Thomas en Drijver naar Crown gegaan, dat heette toen nog Crown gegaan, dat heette toen nog Carnaud Metal Box en daar via tussenfase inderdaad market manager geworden. Maar, toen was ik wel een paar jaar verder.

 

Cor

En iets in de sport gaan doen was toen eigenlijk wel helemaal passé? Of is dat altijd nog wel blijven zeuren in die tijd?

 

Tony

Nee hoor, dat is niet blijven zeuren, even kijken, competitie spelen in de winter en zomer, dat is gewoon altijd zo geweest, ik heb een aantal jaren in Noord-Holland gewoond, toen ik van Deventer naar Crown ging, daar lekker een balletje geslagen.

 

Cor

Nee, maar ik bedoel in je werk, dat je werk met sport wilde verenigen, of iets in de sport wilde doen als marketing, waar je destijds de opleiding toen voor begon, dat je dacht -

 

Tony

Nee, dat was wel verdwenen. Dat was wel verdwenen. Ik ben later nog wel, tot een jaar of twee geleden, drie jaar voorzitter geweest van de ATF, Apeldoornse Tennis Federatie, een soort overkoepelend orgaan boven de tennisverenigingen en waar we vooral de verenigingen op een rijtje moeten krijgen, ongelooflijk leuk om te doen, maar dat was, ja, hoe moet je het noemen, voor het goede doel. Maar betaald is die drang nooit meer teruggekomen.

Cor

Nee, oké, dat besturen daar wil ik straks nog even op terugkomen. Nu doen DGA’s dat wel vaker, en wat er dan gebeurt, waarom ze daarvoor gekozen worden. Had je, als je, toen je bij Crown terechtkwam, had je net zo goed bij een ander bedrijf terecht kunnen komen en was dan daar wellicht je passie in gekomen, of was dat, dat blik, is dat wel iets wat je trok?

 

Tony

Nee hoor. Ik moet zeggen dat het product, het blik vond ik niet zo spannend, niet zo belangrijk, wat voor mij heel erg belangrijk was, was internationaal. Internationaal bedrijf, dus ik heb bij twee multinationals gewerkt, dat vond ik geweldig, collega’s in binnen- en buitenland, klanten in binnen- en buitenland hebben, de dynamiek van het internationale zakendoen vind ik een van de leukste dingen die er is. Dus dat was voor mij heel erg belangrijk en -

 

Cor

Wat is dat dan, die dynamiek? Wat versta jij daaronder? Is dat het reizen, is dat andere culturen, is dat?

 

Tony

Nee precies, Cor. Reizen, andere culturen, constant zeg maar een soort van prikkel krijgen dat je in een andere omgeving bent, kijk, we worden allemaal van andere dingen gelukkig, ik heb boekhouders als collega’s gehad die elke dag op de fiets in hetzelfde trommeltje, dezelfde job deden en daar helemaal happy bij waren, daar zou ik doodongelukkig van worden. Ik moet afwisseling hebben, ik wil anderen ontmoeten, andere klanten, internationale uitdagingen, iets wat in Nederland verkoopt, misschien in Polen helemaal niet te verkopen en op het moment dat je naar Duitsland en Spanje gaat, heb je weer met andere dingen te maken, dus die uitdagingen, dat vind ik ongelooflijk leuk. Ik vind andere culturen inderdaad prachtig.

 

Cor

Ik vroeg even hoe dat zit in het kader van de Corona, jij was in november 2019 was je nog in China, ik zie jou badmintonnen, ik zie jou zen, ik zie jou met een enorme tafel vol met eten, zie ik je daar genieten, maar dit is echt een deel van jouw passie.

 

Tony

Ja, ik moet zeggen wat je daar inderdaad hebt.

 

Cor

Ik laat nu een foto zien die ik op Facebook zag van Tony.

 

Tony

Ik denk dat dat een hele passende foto is als het om mij gaat, onze blikken worden natuurlijk in China geproduceerd, dat doe ik al eenentwintig jaar, ik kom van die eenentwintig jaar, achttien jaar kom ik daar, ik geloof zowel zakelijk als privé in langetermijnrelaties met onze leveranciers, met onze klanten. De banden die ik met ‘mijn’ Chinezen heb, laat ik ze maar even zo noemen, die zijn zo sterk geworden dat ik inderdaad privé daar ook met ze omga. En dat betekent dat ik inderdaad gewoon met mijn leverancier meega naar zijn badmintonavond. Ik neem sportspullen mee naar China en dan ga ik gewoon mee badmintonnen. En dat vind ik geweldig om te doen en dan gaat het inderdaad niet alleen om het zakelijke, we zijn daar ook naar een pandareservaat geweest en ik ben gek van lekker eten, de Aziatische keuken staat hoog op mijn lijstje, dus ja, als ik naar die foto’s op tafel kijk, dan past dat heel goed bij mij.

 

Cor

Daarmee komen we nu toch even over je bedrijf, je mag niet heel veel reclame maken over je bedrijf, maar we gaan er natuurlijk wel even over praten, ik wil vooral weten hoe jij als DGA daarmee omgaat. Je zegt van jezelf: ik ben een gepassioneerde en ambitieuze ondernemer en toen ik je bij de sterkste schakel leerde kennen, ja, kon ik ook enorm genieten van hoe jij, ook hoe je met je team, dat team even zag, die bokaal, zeg maar. Maar wat is The Box en hoe ben je - ik zag een management buy out, kun je daar eens wat over vertellen, hoe is het ontstaan? Misschien zijn er mensen die niet weten wat een management buy out precies is, en wat er dan gebeurt?

 

Tony

Is goed. Op een gegeven moment werkte ik dus bij Crown, waar we het al even over hadden gehad en werd ik daar commercieel eindverantwoordelijk voor stock boxes, zoals dat heette. Dat was een assortiment promotionele, dus luxe blikverpakkingen, waar je koffie, koekjes, thee, in verpakt, die we uit voorraad verkochten, dus we hadden een brochure, we hadden allemaal standaard series, die stonden op voorraad en vervolgens gingen wij dat verkopen. De winkelketen, ze waren toen een heel belangrijk speerpunt van ons, de Blokker, HEMA, Marskramer, in Duitsland Karlstad, in Finland Stockmann, de speciaalzaken en ook wel een stuk food. Op een gegeven moment wilde in 1998 mijn werkgever, Crown, dat afstoten, ja ik zat natuurlijk bovenop dat vuur, ik kreeg daar lucht van en toen zei ik: ik denk dat ik wel interesse heb om dat over te nemen. Ik rapporteerde toen aan een directeur in Mansfield, Engeland, dus ik vloog elke maand naar Mansfield voor een stuk rapportage en overleg, waar ik heel erg tegenaan liep was toch een beetje het conservatieve van de Engelse directie en ik vond dat wij een andere kant op moesten en dat kon maar gedeeltelijk.

Cor

Kun je een voorbeeld geven van dat conservatieve?

 

Tony

We hadden allemaal series met designs, met bedrukkingen, dus koffieplaatjes, theeplaatjes, nostalgische plaatjes, kerst, je kan het zo gek niet verzinnen en ik wilde dat moderniseren, maar ja, we bleven met veel designs toch een beetje in de Engelse traditie hangen. Maar ja, wat de Engelse consument wil, was heel wat anders dan wat de Scandinaviërs of de Duitsers willen, dus daar liep ik bijvoorbeeld een beetje tegenaan. Of de wijze waarop ik marteling wilde uitvoeren, ik was natuurlijk onderdeel van een gigantisch bedrijf, want Crown is de wereldleider op het gebied van kunststof en metaalverpakking, dus bepaalde dingen mochten wel, en andere niet en dat kon ook budgetredenen hebben. Zij wilde dat afstoten, ik met ABN en de Rabobank gesproken die mij beide wilden financieren, mijn ouders zaten er een klein stukje achtergesteld in en toen heb ik het bedrijf overgenomen en van Mansfield Engeland naar Apeldoorn gebracht, dan hebben we het over standaard blikken die we uit voorraad verkopen. Ze wisten dat ze een concurrent zouden creëren voor custom made blik, want ik zou meteen achter Bolletje, Milka, weet ik veel wat aan gaan. Dat hebben mijn sales collega’s ook tegen de directie verteld. Zo van: realiseer je wel dat hij daar achteraan gaat. Maar ja, het bedrijf is beursgenoteerd in onder meer Parijs en de VS, ja die maken zich daar niet zo druk om, die zeiden: laat hem maar lekker gaan. En ja, op die manier is het ooit begonnen. En we zijn met name in custom made heel erg gegroeid inderdaad, dus ik heb inderdaad voor mijn oud-werkgever hier en daar wel eens een klant afgepakt, maar dat valt erg te overzien, want bij hun gaan de lijnen pas aan bij dertig of vijftigduizend stuks, terwijl, wij hebben de meeste blikken kunnen produceren vanaf drieduizend. Dus die markt die daartussen zit, die hebben ze ons zelfs een beetje gegund, want met name in het begin kreeg ik van mijn voormalig collega’s gewoon prospects en suspects door.

 

Cor

Je zit hier in een enorm mooi pand aan de Laan van de Kreeft, volgens mij, in Apeldoorn. Ben je hier ook begonnen, of waar zijn jullie in Apeldoorn gestart?

 

Tony

Eenentwintig jaar geleden zijn we begonnen aan de Watermanstraat, toen zaten wij in een verzamelgebouw met honderdvijftig meter kantoor en opslag order picking, logistiek, was allemaal ondergebracht bij een voormalig collega van mij, in het westen, daar hebben we een jaar of drie gezeten. Toen zijn we naar de Tweelingenlaan gegaan, daar heb ik samen met mijn vader het eerste pand gebouwd, hebben we een jaar of tien in gezeten, toen groeiden we eruit, want blik is ook vooral veel lucht. We zitten zeg maar nu alweer elf jaar in dit pand, heel voorzichtig worden we ook nu alweer een keer de grenzen van de capaciteit getest, maar voorlopig kunnen we hier wel mee door.

 

Cor

Nog even terug, wat was dan zal ik maar zeggen, wat jij dacht: dit ga ik met The Box nu anders doen, ik ga het anders aanpakken dan dat Crown dat deed. Dus waar je het van hebt overgenomen.

 

Tony

Ik denk dat één van de allerbelangrijkste verschillen van inzicht, of keuze van strategie is dat ik dat ik me niet op de ketens wilde richten, maar ik wilde mij op de levensmiddelenindustrie richten. En dat was al een onderdeel van onze omzet hoor, dus ik kan niet zeggen dat het niet zo was, maar zij waren vooral gericht op, wat ik al zei: de warenhuizen en ik had zoiets van: ik wil veel meer de food in, want laten we wel wezen, of het nu goed of slecht gaat, met de conjunctuur, de economie, eten en drinken gaat altijd door. Dus dat was een hele sterke overtuiging voor mij, dus het kost ook een paar jaar tijd om die kant op te buigen, maar dat hebben wij gedaan en ik zag natuurlijk in custom made de kans, dus dat is één van de allerbelangrijkste beslissingen geweest, om gewoon echt de koffie, thee, en daarna ook de kruiden op te zoeken. We zijn in zoetwarenland heel lang nog onbekend geweest, dus de afgelopen tien jaar probeer ik daar echt aan onze naamsbekendheid te werken en dat begint ook te werken. Cosmetica was nooit een issue, we zijn sinds vier jaar geleden zijn we ook die markt in gegaan met aluminiumverpakkingen, dat had zeg maar onder de oude Crown-vlag nooit gekund.

 

Cor

Toen je begon, Tony, hoe reageerde jouw vrienden en het thuisfront erop, was het voor hun zoiets van: logisch, logisch dat hij dat gaat doen, of was het zoiets van: nou, Tony, waar begin je aan?

 

Tony

Op zich een hele leuke vraag, want dat is me ook heel erg bijgebleven. Ik had eigenlijk, ik denk een jaar voor de overname de promotie gemaakt dat ik die commerciële eindverantwoordelijkheid kreeg, dus ik had een mooie Audi onder mijn kont, ik deed NIMA-C, ik was bezig met die opleiding, alles werd betaald, dus ik had een vreselijk goed leven, dus op een gegeven moment in familiekringen en ook in mijn vriendenkring zei: Crown gaat stock boxes verkopen, zei iedereen: o wat jammer en je zat net zo mooi op je plek! Zei ik: nee, ik ga het kopen! Toen werd ik inderdaad even aangekeken van: ben je wel goed bij je hoofd? Dus wat anderen als een soort van bedreiging zagen, zag ik op dat moment als een gigantische kans. Dus ik had zoiets van: ik weet de financiële resultaten waren redelijk, maar die moesten gewoon beter, dat was gewoon duidelijk, maar ik zag ook de kansen, ik zag waar ik tegenaan liep, hoe ik dingen anders zou kunnen doen, maar dat was heel erg leuk. Dus dat inderdaad mensen om mij heen zoiets hadden van: wat jammer. Dat ik dacht: dit gaan we aanpakken.

 

Cor

Heb je wel eens buikpijn gehad?

 

Tony

Tuurlijk, ja, de eerste drie jaren waren loodzwaar. Negentig tot honderd uur per week gewerkt, van ’s morgens tot etenstijd, na het eten weer terug, in het eerste jaar draaiden we een papieren break even en 2000 hadden we de golfoorlog, was dat, Irak, toen heb ik enorm de dollar om mijn oren gekregen, dat heeft mij toen honderdduizend gulden verlies opgeleverd, dus ik ben vanaf dat moment ook heel scherp geworden op valuta, ik wil niet zeggen dat ik een valutaspecialist ben, maar daar ben ik echt goed in geworden, met behulp van mijn bank overigens. Een hele goede treasury afdeling. Dus dat heeft zeker wel eens buikpijn opgeleverd en ik kan me ook nog herinneren dat we in het eerste jaar, ik had alles net helemaal gefinancierd en de eerste private label-klant die ik binnenhaalde was Wasa, toen moest ik weer naar de ABN omdat ik honderdduizend knäckebrödblikken moest financieren, dus toen dacht ik ook van: ze zien mij aankomen, komt hij weer aan. Maar over het algemeen kan ik problemen heel goed handelen en slaap ik daar niet minder van. Op het moment dat ik van mijn werk naar huis rijd, focus ik wat er op dat moment gaat komen en denk ik weinig aan de zaak, of in ieder geval erg overzichtelijk en op het moment dat ik ’s morgens naar het werk rijd dan ben ik me op dat moment aan het focussen van: wat staat er vandaag op de agenda. Dus als ondernemer is dat niet altijd even makkelijk -

 

Cor

Is dat nu, of had je dat twintig jaar geleden ook al, die hele duidelijke focus?

 

Tony

Dat is wel een leerproces. Dus als je zeg maar om en nabij de dertig bent, dan kun je dat minder goed dan als je bijna vijftig bent, dus daar groei je in hoor, natuurlijk groei je daarin. En ik heb echt wel eens gedacht van: waarom ben ik ondernemer geworden? Het is zeker niet voor iedereen weggelegd, denk ik. Als je geen incasseringsvermogen hebt, moet je het gewoon niet doen. En als je onvoldoende ambitie hebt, vind ik, moet je het gewoon ook niet doen. Er moet een soort van brandend vuur in je zitten en als je dat hebt, dan kun je denk ik, de dingen tot een goed einde brengen en ja, ik denk dat dat hele belangrijke eigenschappen zijn die ik heb, maar tuurlijk heb ik wel eens buikpijn gehad en ik heb klanten gehad die failliet gingen waar ik nog een aanzienlijk bedrag van kreeg, nou, daar baal ik echt wel van, maar buikpijn is over het algemeen van korte duur.

 

Cor

En je zegt: negentig tot honderd uur, dat is fors. Hoe zorgde je in die tijd dat je wel fit bleef? Of bleef je fit doordat er zoveel adrenaline door je heen ging, dat je dat gewoon redde?

 

Tony

Nee, sporten ging gewoon door, dat wel. Ja hoor, dus fitnessen en tennissen, beetje hardlopen, dus dat gebeurde allemaal wel, ja.

 

Cor

Had jij momenten in je carrière kun je zeggen, waarvan je zegt van: daar werk ik nu naartoe. Sommige mensen zeggen: als ik die Porsche kan kopen, of als ik maar dat en dat heb bereikt dan ben ik succesvol. Had je voor jezelf zo’n soort mijlpaal?

 

Tony

Nee, nee die had ik niet. Ik heb nog steeds geen mijlpaal, het is niet zoiets van, we hebben natuurlijk intern bepaalde omzetdoelstellingen, daar werken we met een team aan, dus dat zijn kortetermijndoelstellingen, mijlpalen, maar ergens naartoe werken zo van: dat moet ik, of dat wil ik bereiken, dat heb ik niet.

 

Cor

Ook niet voor jezelf als Tony Veer?

 

Tony

Het allerbelangrijkste vind ik gewoon dat ik de fun blijf houden in wat ik doe en dat ik gewoon, we hebben ongelooflijk veel plezier met het bedrijf, met het team, met elkaar, voor elkaar, er worden geintjes gemaakt, ik word bijna dagelijks in de maling genomen, dat vind ik heel erg belangrijk en als ik maar dat plezier in het ondernemen zou verliezen, of als ik het niet meer leuk hier zou vinden, dan verandert dat, maar dat blijven behouden is wel belangrijk. En natuurlijk, ik heb altijd een financiële drive gehad, maar het is niet zo dat ik heb gezegd, ik ken ook mensen die wilden op hun dertigste miljonair zijn, ja, oké. Dat heb ik niet gehad. Nee, gewoon op deze manier blijven doen. Kijk, als ik überhaupt een mijlpaal heb is het gewoon om zo lang mogelijk gezond te blijven en ik had een weddenschap met mijn oude vader, die zei: ik word honderd, dat heeft hij helaas niet gehaald, maar dat was een beetje een onderlinge wedstrijd, helaas is hij zevenenzeventig geworden, dus als ik zoiets zou moeten hebben, nou zo lang mogelijk geestelijk en lichamelijk gezond blijven. En als dat zo is, dan zal het ondernemerschap daar wel lang een rol in blijven spelen. Ik kan me alleen voorstellen dat als ik de zestig nader dat ik gewoon wat minder uurtjes ga maken.

 

Cor

Ik zag in de hal, liet je me zien, een foto van toen jullie hier de nieuwbouw hadden en je moeder stond daar op de administratie. Toen jij hier begon, hoe groot was toen jouw team?

 

Tony

Met zijn drieën, ja.

 

Cor

En hoe is dat gegroeid? We hebben het er al wel over gehad, maar hoe groei jij, hoe pak je dat aan?

 

Tony

Hoe groei jij? Nou ja, ik denk dat dat te maken heeft met sales en kijk, ons bedrijf is echt sales en marketing driven en ik geloof trouwens dat elk bedrijf zo zou moeten zijn, als je dat niet hebt dan ga je ook nooit ergens komen. Je kan technisch misschien wel het beste bedrijf ter wereld zijn, maar als je niet sales en marketing driven bent, aan wie ga jij je techniek dan verkopen? Dus daar zijn wij denk ik heel goed in, dat is denk ik mijn eigen speerpunt, één van mijn sterkste kwaliteiten, dat betekent dat je elke keer bezig moet zijn om je omzet te vergroten. Daar doe je allerlei dingen voor, op een gegeven moment loop je elke keer tegen een soort van nieuwe omzetlijn. Om de drie jaar ben je een nieuwe lijn aan het testen. En dat betekent dat je in je team, op een gegeven moment gaat de rek eruit. En op een gegeven moment als de rek er een beetje uitgaat, ja we moeten nu maar eens iemand erbij aan gaan nemen en dat gaat een paar jaar goed, dan gaat die rek er weer uit en op het moment dat je die persoon aanneemt, gaat er ook weer lucht ontstaan, want die rek vang je op, maar daarnaast ontstaat eigenlijk ook weer een soort extra capaciteit. En ik heb geleerd om die tijd dan vooral ook aan mijzelf te gunnen, zodat ik me weer met de juiste dingen kan bezighouden.

 

Cor

Maar was het dan zo dat je in de loop van de tijd weer allemaal werk naar je toehaalt, waar je eigenlijk niet echt gelukkig van wordt, maar wat wel gewoon moet gebeuren? En dat je dan - dat moment weer is dat je weer gaat delegeren?

 

Tony

Dat delegeren, delegeren moet je leren. Dat is zeker van toepassing! Het is meer de mentaliteit van ik doe het wel even en niet dat het vervelend is, maar ik pak het gewoon wel even op. Want je hebt gezien, ik zit gewoon tussen mijn team, ik heb niet een apart kamertje, we zitten gewoon met zijn allen bij elkaar in een ruimte, het is meer zoiets van: ik doe het gewoon wel even, ik pak het wel op. Maar het is gewoon belangrijk dat je zo nu en dan in de helikopter stapt en dan even in de lucht gaat en kijkt van wat gebeurt er in het bedrijf en daar moet je echt tijd voor vrijmaken en je moet echt tijd vrijmaken om te kijken van: hoe is onze marketing, hoe presenteren wij ons, wat doet mijn concurrentie, wat gebeurt er in de markt. Ik ben constant bezig dat te monitoren en op een gegeven moment was het gewoon nodig dat wij, ik noem maar wat, in onze communicatie een soort van update nodig hadden, logo was verouderd, de huisstijl, dan moet je dat gewoon aan gaan pakken, de websites, en op het moment dat je constant bezig bent om zelf ook monsters en brochures te versturen, ja, weet je, dat is gewoon zonde van je tijd. Ook al is het best wel even leuk om achter je bureau weg te gaan, dus daar specifiek tijd voor vrijmaken, dat heb ik geleerd, hoe belangrijk dat is, inderdaad.

 

Cor

Heb je een marketing dingetje die je het afgelopen jaar hebt gedaan waarvan je zegt: ja, dat was echt heel leuk, daar hebben we echt mee gescoord, dat was een hit? Ik zag bijvoorbeeld LED-verlichting boxen langs de snelweg? Ik weet niet wat het was, maar?

 

Tony

Ik houd eigenlijk wel een beetje van guerrilla-marketing, dan ga je je misschien afvragen wat is guerrilla-marketing? Dat ga ik je lekker niet vertellen, Cor, want dat is iets wat ik bij me heb gehouden, maar ik hou wel een beetje van kleine acties en die kunnen, zeg maar, beursgerelateerd zijn. Wat wel heel leuk is, wat je noemt, is dat hele grote blok, ik meen dat het langs de A1 is, daar staat gewoon in - het font van ons logo staat daar The Box op, maar die verhuren dat als reclame, maar vrienden hebben dat ooit op mijn Facebook gezet van: gave reclame Tony, dus ik heb dat een beetje ingekopt van: maar dat is niet van ons, daar kun je gewoon reclame voor jezelf maken als je dat zou willen en iedereen die langs de A1 rijd, die ziet jou. Nee, dat is niet van ons bedrijf, maar het was wel een hele leuke gimmick om dat in social media te gebruiken. Ik denk dat één van de belangrijkste marketingbeslissingen die wij genomen hebben is om in aluminium te stappen afgelopen jaren, zeg maar. Ik denk dat dat een hele wezenlijke is en wij kunnen nu de markt voor watergedragen producten, cosmetica, heel goed bedienen en dat is in blik bijna niet te doen, althans niet het blik zoals wij het leveren en produceren. Daar heb je een ander soort fabriek voor nodig, dus dat is in marketingopzicht, als je het hebt over een nieuwe markt, een nieuwe doelgroep, een hele belangrijke beslissing geweest.

 

Cor

Heb je wel fouten gemaakt, kun je eens een lekkere DGA-fout oprakelen dat je zegt: dat is nu echt, dat zou een andere DGA niet moeten doen, want die fout heb ik al gemaakt.

 

Tony

Ja. Natuurlijk heb ik die, ik denk dat één van de allerbelangrijkste lessen is geweest voor mij, is dat ik naar mijn onderbuik, mijn intuitie ben gaan luisteren. Ik denk een jaar of tien geleden ging ik naar een nieuwe prospect in België en daar hadden wij een aanvraag voor, we gingen die aanvraag bespreken en daar zou een hele mooie order aan kunnen komen en ik zit met die mensen om de tafel en mijn onderbuik zegt: Tony, je moet hier geen zaken mee gaan doen, dit gaat gewoon gedonder opleveren. Maar mijn hoofd zei: ik wil die order. Dus, ik heb naar mijn hoofd geluisterd, ik heb die order geleverd, nooit geld gekregen en toen ik in de markt ging vragen van: hoe zit dat daar?

Bleken ze zelfs vuurwapen gevaarlijk te zijn. En ik heb dat soort waarschuwingen wel vaker gehad en dan luisterde ik te weinig naar mijn gevoel, naar mijn onderbuik en dan wonnen de hersens, ik weet niet of dat de linkerhelft of de rechterhelft is die dat dan is, maar die wonnen het en dat moment is ongelooflijk bepalend geweest en heb ik gewoon gezegd: en nu is gewoon het klaar. Dus ik ben heel erg gaan luisteren naar mijn intuitie en ik heb mijn personeel gewoon puur op intuitie aangenomen, helemaal niet op het beste cv, heel veel beslissingen in mijn leven ben ik daarop gaan baseren en dat is gewoon heel erg goed gelopen en ik denk dat wij misschien wel als westerse mens, ik ga nu filosoferen hoor, maar wat wij als westerse mens nog wel eens vergeten om daar naar te luisteren. En ik heb nog even een hele interessante coach gehad die zei: dat is geen intuitie, dat is voortschrijdend inzicht, het maakt niet uit hoe je het noemt, maar ik zou DGA willen leren van: luister daarnaar. En op het moment dat je onderbuik zegt: nee, en je hoofd zegt: ja, denk dan nog een keer goed na over wat je gaat doen.

Cor

Had je, naast je onderbuik, nog andere raadgevers, kan een coach zijn, maar zijn er mensen in jouw leven altijd om je heen geweest die jou, die je toeliet om, die je echt toeliet om advies te geven? Of heb je het altijd in eenzaamheid gedaan. Bijvoorbeeld: heb je je vader gevraagd of, je moeder werkte natuurlijk in het bedrijf, was je vader degene die je om advies vroeg of had je andere mensen om je heen?

 

Tony

Überhaupt bij de management buy out, de allereerste die ik daarover aansprak was mijn vader. Dus, op jongere leeftijd was mijn vader al mijn sparringpartner, maar na een paar jaar hield dat wel op, moet ik zeggen. Op een gegeven moment toen ik een jaar of zeven, acht onderweg was ben ik een accountant, fiscus, eigenlijk fiscalist tegengekomen, die heeft altijd wel een grote rol gespeeld, dus op het moment dat ik bepaalde financiële beslissingen wilde nemen dan ging ik dat met hem overleggen, daar ging een soort van vriendschap ontstaan, die heeft een belangrijke rol gespeeld. Ja en ik ben eigenlijk wel leergierig en open en op het moment dat, of dat nu om mijn medewerkers gaat, of klanten, of mijn concurrenten, of ja, als ik ergens iets tegenkom waarvan ik denk: dat doen ze goed dan ga ik wel in de spiegel kijken en nadenken van: kan ik daar wel of kan ik daar niet wat mee. Dus op die manier probeer ik daar wel mee om te gaan. We hadden het even over lezen in het begin, dus, dat boek arme pa, rijke pa, best wel geinig. Zo nu en dan prikkelt mij dat en dan ga ik erover nadenken en dan denk ik: ja, kan ik daar wat mee, of kan ik daar niet wat mee. Dus ik denk dat kritisch in de spiegel kijken, dat kan ik wel, ik heb niet de voorletters J.C., er zijn een aantal bekende mensen met de voorletters J.C. die daardoor de waarheid in pacht denken te hebben, dus een stukje zelfkritiek is denk ik wel heel wezenlijk. En dan inderdaad, ik heb inderdaad concurrenten gehad dat ik dacht van: dat doen ze goed! Moeten we gewoon kijken hoe we dat kunnen verbeteren. Maar die fiscalist waar ik het over had, ja die heeft mij bijvoorbeeld op de BOF regeling en op andere dingen gewezen dat ik dacht: weet je, daar moeten we gewoon wat mee doen.

 

Cor

Je zei het net ook in de gang: ik laat me omringen door hele goede mensen met hele goede adviseurs.

 

Tony

Ja.

 

Cor

Dat was goed, had je die basis ook thuis? Je zei je vader, je vrouw was ook een sparringpartner waar je mee kon sparren?

 

Tony

Die zat in de zorg, dus ja, dat was een andere wereld, hoewel een stukje vrouwelijkheid ook goed, het is natuurlijk een mannenbedrijf, dus een beetje vrouwelijke invloed is op zich wel goed.

 

Cor

Dus nadat je moeder het bedrijf verliet, zal ik maar zeggen, is daar niet een nieuwe voor aangenomen?

 

Tony

Ik heb gewoon de mannen hier en mezelf de opdracht gegeven om wat meer naar ons vrouwelijke ik te kijken. Nee, nee, nee.

 

Cor

Je hoort wel vaker: achter een sterke man, staat een sterke vrouw. Voor de één is dat misschien wel zo, ik heb ook nooit vrouwen gehad, zal ik maar zeggen, die echt ondernemer waren. Dus daar miste ik misschien ook wel een stukje in, niet dat het erg is, maar het was gewoon wel een gegeven. Dus dan zeg je van: waar spar je mee? En heb je vaak momenten gehad dat je je eenzaam voelde als DGA?

 

Tony

Nee, nee. Dat zeer zeker niet. Ik voel me niet snel eenzaam, sparren doe ik ook heel veel met mezelf, dus gewoon met mezelf in gesprek of in discussie gaan. Ik denk dat als je dat kan, heb je een enorm winstpunt, door inderdaad letterlijk tegen jezelf te zeggen van: hoe gaan we dat aanpakken of waarom moet je dat wel of waarom moet je dat niet doen? Over die sterke vrouw gesproken, ik denk dat vrouwen sowieso sterkerk zijn in de meeste gevallen dan mannen.

 

Cor

Daar gaan we het nu niet over hebben.

 

Tony

Het zwakke geslacht is misschien gedefinieerd. Nee, maar mijn vrouw heeft daar altijd een positieve rol in gespeeld, natuurlijk is het voor een ondernemersvrouw wel eens een keertje lastig, aan de andere kant ik ken ook ondernemende vrouwen, is het voor de man dan niet eens lastig? Misschien wel, misschien niet, ze kunnen er ook de vruchten van plukken, dus als het gaat om comfort. Eenzaamheid heb ik in dat opzicht, daar ben ik niet zo vatbaar voor, nee. Echt sparren met mensen die in een soortgelijke situatie zitten, dat vind ik wel erg leuk. En dat komt namelijk omdat de problemen waar jij als ondernemer tegenaan loopt die kun je niet met iedereen bespreken. Je weet pas wat het is om kinderen te hebben, als je ze zelf hebt. Dus toen ik nog geen dochters had en mensen hadden het over hun kinderen dan zei ik: oké, ik kan me er iets bij voorstellen. Totdat je ze zelf hebt, dan verandert je hele wereld. Dan snap je het. En datzelfde is eigenlijk, ook met het bedrijf. Je loopt als ondernemer, loop je tegen situaties aan, uitdagingen, problemen, hoe je het ook wilt noemen en alleen iemand die dat zelf ook heeft meegemaakt kan je echt mee sparren. En dat ben ik in de afgelopen vijf a tien jaar gaan doen, dat je ondernemers krijgt waarmee je een wat vertrouwelijke band hebt, hier in de regio Apeldoorn en waar je eens op die manier mee kan praten. Dat is wel heel prettig en ook dat zijn weer leermomenten of dat zijn momenten dat je denkt: ik doe het eigenlijk nog niet zo heel erg verkeerd, ja.

 

Cor

Toen vorig jaar met de sterkste schakel, de finale, je won dat en je had een, ik vond het heel mooi hoe jij ook je team positioneerde. Ik zie je hier ook op kantoor, dan zit je tussen je team, maar jij bent wel de eigenaar. Ben jij bevriend met je personeel? Zijn het ook je vrienden, of zou je het zo niet willen noemen?

 

Tony

Het is natuurlijk ongelooflijk glad ijs, als je dat gaat krijgen. Maar ik vrees dat het toch wel een beetje het geval is, inderdaad. In de privétijd is het niet zo dat wij afspreken, dus dat niet, maar we ondernemen wel allemaal dingen, dus ja, dit bedrijf heeft jarenlang meegedaan aan, dit jaar kon het even niet, aan de Apeldoornse drakenboot races en dan stappen we samen met mensen buiten het bedrijf in de boten en gaan we een dag roeien. We gaan met het team naar het Oktoberfest in Keulen, gezellig een biertje in lederhosen drinken. Toen ik vijftig was hebben de mannen mij een ongelooflijk gaaf verjaardagscadeau gegeven, tank rijden in Duitsland. Daar maken we een dag van, lasergamen, eten, dus dat soort uitstapjes buiten het bedrijf, kerstetentje met partners, die doen we zeker. Er worden ook regelmatig privé dingen besproken. Of op kantoor of even apart in de showroom, de banden zijn wel heel close. En onderling zijn ook wel wat vriendschappen ontstaan. Eén van de heren is bij een andere voetbalclub gaan spelen omdat een collega daar in die club leefde, dus die is van club veranderd en daar zijn vriendschappen ontstaan, dus ik denk dat één van de sterke punten zeker is: vriendschap tussen mij en het team, maar ook dat tussen de personeelsleden onderling.

Cor

Maakt het dat ook kwetsbaar in jouw beleving? Of wil je die kant niet zien, of is die er niet?

 

Tony

Hoe bedoel je kwetsbaar?

 

Cor

Stel je dat je bijvoorbeeld wel een probleem zou krijgen met één van de mensen, dat er dan automatisch misschien een groep mee zou kunnen trekken? Dat is de negatieve versie, iemand gaat ergens anders werken en die zegt van: dat is leuk en er gaan in een keer drie van je goede krachten, zouden weggaan.

 

Tony

Op zich wel grappig, want toen mijn ouders nog wat meer bij het bedrijf betrokken waren, nu door de leeftijd en overlijden niet meer, maar die zeiden: ze gaan nooit meer bij jou weg. Ze hebben een veel te goed leven bij jou samen. Ik heb wel meegemaakt dat op een gegeven moment één van mijn mannen is benaderd, tot twee of drie keer aan toe en die zegt van: ik kan daar gewoon niet van slapen en ik wil dat met jou bespreken. Nou, dan gaan we gewoon om de tafel zitten en kijken we naar jouw taken en verantwoordelijkheden en beloning en dan maken we daar stappen in. Ik denk niet dat daar een sneeuwbaleffect in zal zijn. Kijk, op het moment dat er eens een keer wat gebeurt zou het soms wat emotioneler kunnen zijn, omdat de band emotioneler is en niet strikt zakelijk. Maar goed, als dat gebeurt vind ik dat niet zo’n probleem, dat is ook wel eens een keer gebeurd, andere kant, in coronatijd mag het niet, maar elkaar een keer een goede hug of omhelzing geven, ja weet je, dat gebeurt hier ook.

 

Cor

Is er bij jullie bedrijf ook totale financiële transparantie? Of gaat het bij jou tot een bepaalde -

 

Tony

Ja, dat gaat wel tot een bepaalde hoogte. Kijk, we werken aan omzetdoelstellingen dus dat is duidelijk en als het gaat om de resultaten dan deel ik die niet actief, nee.

 

Cor

Want?

 

Tony

Ik weet niet, dat is gewoon een gevoelskwestie. Dan kom je weer bij die onderbuik uit, nee kijk, we hebben gewoon onze doelstellingen. We zeggen elk jaar: dit willen we aan het eind van het jaar aan omzet draaien en dit is ongeveer de verdeling per maand en we kijken natuurlijk ook wat doen we in custom made en in stock en tegenwoordig in aluminium, dus dat zeker en op het moment dat het aan de kostenkant gaat, als we kunnen besparen op transport, ik noem maar wat, dan wordt ook daar openlijk over gesproken, maar wat het eindresultaat op jaarbasis is, dat houd ik eigenlijk een beetje bij me.

 

Cor

Als je het hebt over in hoeverre wil je je personeel beinvloeden, stel, er komt straks een vaccin voor Corona, zeg jij dan tegen je personeel: ik hoop wel dat jullie die allemaal nemen? Of is dat een punt waarvan je zegt: mag ieder voor zichzelf weten?

 

Tony

O, dat wordt zeker openlijk besproken in het team. Kijk toen de Corona echt uitbrak toen hebben we eigenlijk meteen de maandag erop een teamoverleg gehad van: hoe gaan we hier als bedrijf mee om? We hebben allemaal wel kwetsbare mensen in onze omgeving, één van de jongens was net oom geworden, dus daar lag een baby, sommigen hebben ouders die wat ouder en of zwakker zijn, hoe gaan we hier samen mee om, dus dat wordt meteen besproken. En we maken ook wel een soort van afspraken van risicobeheersing. Je kan nooit alles uitsluiten in je leven en op het moment dat dat zou komen, dan gaan we dat gewoon weer open bespreken en dan zou ik ook nog wel in staat zijn om dat vaccin zelf voor de club aan te schaffen en gewoon hier uit te delen. Kijk, ik ga het niet verplichten, dat moet een ieder voor zich weten, maar daarin speel ik wel een actieve rol.

 

Cor

En stel een werknemer van jou doet een heel gevaarlijke sport? Heb je dan zoiets van: dat is oké, of heb je zoiets van: dat is ook mijn risico? Is het ook jouw risico als iemand parachute springt of iets doet wat invloed kan hebben op het bedrijf?

 

Tony

Dat vind ik een lastige, bij mijn allereerste baan had ik twee collega’s die deden aan parachutespringen, die konden zich maar bij, dat was nog bij het oude Thomas en Drijver, maar bij één verzekeraar verzekeren. Eentje is daarvan ooit ook in prikkeldraad gevlogen. Ik zal daar denk ik weinig over zeggen en wat is risicovol? Ik heb wel eens gelezen dat voetbal voor het meeste ziekteverzuim in Nederland zorgt, ik denk niet dat dat als gevaarlijke sport wordt gezien, maar elke maandag zijn er mensen die allemaal pijntjes en blessures hebben, dat ga ik zeker niet verbieden, ik heb wel eens een keer meegemaakt dat iemand een paar keer full speed de bocht om kwam crossen, toen heb ik gezegd: het lijkt me verstandig om dat iets zachter te doen, maar nee, ik ga op een gegeven moment wel van een stukje eigen verantwoordelijkheid uit.

 

Cor

Ik heb nog wel misschien duizend dingen die ik met je wil bespreken, Tony, maar nog een paar dingen. Je had het net even over voorzitter van de tennis, dat heb je een paar jaar gedaan zag ik, is dat iets wat volgens jou wat bij DGA’s hoort, dat ze overal naast een bedrijf nog leiding geven en inspireren en ertoe doen, of ertoe willen doen?

 

Tony

Ja. Ik moet zeggen dat leidinggeven was bij mij niet een issue, ik denk dat dat gewoon ook weer met, we hadden het over een brandend vuurtje, dat heeft denk ik een beetje met passie te maken. En soms stink je er ook gewoon in, want toen ik destijds werd gevraagd van: wil je voorzitter van de ATF worden toen zei ik: nou ja, ik weet niet of ik daar wel tijd voor heb. En toen werd tegen mij gezegd: dat valt wel mee. Dat kost niet zoveel tijd, maar jij bent een verbinder en weet je, die tennisclubs moeten gewoon iemand hebben waar iedereen zich fijn bij voelt en wij vinden jou daar een type voor, toen dacht ik: ik vind verbinden leuk en als het niet teveel tijd kost, nou weet je, dan gaan we dat proberen. Natuurlijk kostte dat wel weer heel veel tijd, dus op dat moment stink je er een beetje in, maar ik denk gewoon dat dat ook wel een beetje met hard voor de zaak te maken heeft en dat ze het gewend zijn om te doen, dat ze misschien gewend zijn om risico’s te calculeren, natuurlijk heb je mensen die overal de baas willen spelen, maar ja, ik ken veel ondernemers waar ik dat wel een beetje vind meevallen. Ik denk dat als je dertig of vijftig jaar terug in de tijd gaat, daar had je natuurlijk de dominante leider, die zei: ik wil dat het zo gebeurt en zo gaan we het doen. Maar dominant leiderschap is al jaren passé. Ik denk dat coachend leiderschap heel erg van deze tijd is, er wordt zelfs al dienend leiderschap, ik vrees dat ik allebei doe hierzo. Tony, kun je even bij me komen zitten en dan bespreken we samen dingen achter een pc. Dus ik geloof heel erg in coachend en dienend leiderschap.

 

Cor

Je zei net ook al, dat vond ik ook mooi, maar ik wil wel winnen. Op een gegeven moment zie ik je hardlopen, misschien omdat je ook iets wilde bewijzen of zo, maar is dat in je werk: ik wil winnen? Dan zou je ook kunnen zeggen: je wil coachen, maar het doel heiligt de middelen, of ga je er dan nog eens een keer over?

 

Tony

Wat op zich wel grappig is, is dat, ik heb jaren geleden een keer zo’n bedrijfsachtige coach gehad met een beetje sparren en die zei: willen winnen zit in het DNA van jouw bedrijf, want elke dag laat jij zien dat jij dat wil, dus jouw hele team wil de concurrentie verslaan. Dus ik denk dat dat inderdaad een hele bepalende factor is, ja en misschien het willen winnen dat dat bij veel ondernemers van toepassing is, van DGA’s. Je doet het niet omdat je wilt verliezen natuurlijk, je wil een mooi bedrijf opbouwen, je wil iets bereiken, ik denk dat veel ondernemers er ook wel een beetje in rollen. Je hebt natuurlijk familiebedrijven die overgaan, maar ik denk dat dingen ook door toeval ontstaan en ik denk ook wel wat een verschil maakt tussen succesvolle en niet-succesvolle ondernemers is kansen zien. Ik zal nooit meer een les vergeten, volgens mij zat in in de eerste of tweede van de HEAO, dat een directeur van een grote schoenenfabrikant over Afrika nadacht, zijn boekhouder naar Afrika stuurt en zegt van: kijk eens of dat een markt is. En die man die komt terug en zegt: geen markt. Hoezo? Want niemand loopt op schoenen.

Waarop die directeur begint te glimlachen en denkt: nu stuur ik mijn commercieel directeur daarheen. En die komt met een fles champagne terug. En die zegt: hoe zit het? De allermooiste markt die er is, we kunnen aan iedereen schoenen verkopen! Dus: hoe zie je het. En ik heb inderdaad ondernemers gezien die mij dan ook weer een stukje inspireren omdat ze dus ook dat hebben en dat vind ik mooi. Dus ja, ik denk dat dat gewoon een bepalende factor is.

 

Cor

Waar wil Tony Veer, of waar wil The Box de komende vijf jaar nog in groeien, hoe wil je groeien?

 

Tony

Eigenlijk met de producten die wij nu doen, kijk, we zijn op een gegeven moment aluminium gaan testen, dus daar zijn we nog lang niet klaar mee, het is geen explosieve groei, maar wel een gewoon stap voor stap een hele gezonde groei. In blik, standaard en custom made, ja geldt dat eigenlijk ook wel een beetje. Wat ik misschien voor kan stellen in de toekomst is een strategisch partnership, wij produceren natuurlijk nu alles in China, misschien is het wel een idee om met een Europese fabrikant een soort van samenwerking aan te gaan, dat is iets wat wel een beetje in mijn achterhoofd speelt.

Cor

Maar dan kun je niet meer reizen, Tony. Je wilt reizen, je wilt juist dat internationale zo -

 

Tony

Maar waarom zou het reizen op moeten houden, Cor?

 

Cor

Ja, oké, maar dan -

 

Tony

Dat gaat gewoon door natuurlijk. Ik ga echt wel naar China om daar een fabriek te bezoeken en stel dat die partner in Polen zit, nou ja, dat maakt toch niet uit? Nee, kijk, wij exporteren zeventig procent van de omzet, dat blijft gewoon altijd gebeuren. Kijk, ik heb daar, wat ik al zei, niet een vast omlijnde doelstelling, gewoon kijk maar wat er gebeurt en daarmee omgaan. Het leven is continu aan verandering onderhevig. Als wij hier een half jaar geleden hadden gezeten hadden we toch nooit kunnen denken dat we dit onder coronaomstandigheden zouden doen?

 

Cor

Nee, nee. Ik voel toch die afstand.

 

Tony

Ja, die anderhalve meter houden wij zeker aan, Cor.

 

Cor

Ik heb nog een paar vragen. Als je het niet wilt zeggen, hoeft het niet, je wil misschien geen onderscheid maken, maar op welke leverancier ben je echt trots op en waarom? Heb je een leverancier waarvan je zegt: dat is nu lekker, daar hou ik van?

 

Tony

Leverancier of klant?

 

Cor

Een leverancier.

 

Tony

Iemand die aan ons levert?

 

Cor

Ja. Die jou echt als een klant behandelt waarvan je denkt daar word ik nou gelukkig van.

 

Tony

Een leverancier die ons dusdanig behandelt dat ik daar blij van word? Als gezegd, mijn fiscalist speelt daar wel een belangrijke rol in en ik moet zeggen ook mijn accountant is gewoon goed. Degene die ons containertransport verzorgt, daar zit ook een enorm betrokken accountmanager. Wil je namen horen, of niet?

 

Cor

Ik zou bijna zeggen ik hoor kortingen aankomen van alle kanten, maar ik vroeg er om één. Als je er één vandaag in het zonnetje wilt zetten?

 

Tony

Eentje die ik vandaag in het zonnetje wil zetten. Nou René Boon, dat ben jij.

 

Cor

Nou, René Boon, voor de eer. En een hele leuke opdrachtgever? Waarvan je zegt dat is in het afgelopen jaar, dat vonden we leuk om daar aan te werken, zeg maar?

 

Tony

Wat een hele leuke klus was, waarmee we nu ook genomineerd zijn voor de packaging awards waarvan volgend jaar de prijsuitreiking is, maar we zitten in de top vijf. We schijnen een goede kans te maken in de top twee, dat is Klepper en Klepper, en dat is vader en zoon die de lekkerste drop van Nederland maken, daar hebben we een heel leuk blik voor gemaakt, die vind je ook op social media terug, dat was wel een hele leuke klus om te doen en helemaal niet een mega groot bedrijf, maar een blik met een aantal uitdagingen en een blik wat ook karakter heeft, vader en zoon hebben overigens ook karakter, dus ja. Dat was een hele leuke klus om te doen.

 

Cor

Moest je daar een tandje bijzetten om dat ook binnen te halen?

 

Tony

Nou, we moesten wel een tandje bijzetten om de wensen die op tafel lagen te kunnen realiseren. Want het moest zowel verpakking zijn als display, dus dat betekent dat het blik moest wel op de bodem kunnen liggen, maar ook op de zijkant kunnen blijven staan, zonder vulling. En in dat proces is dat blik ook wel een beetje veranderd en samen met onze Chinese partner, de klant en wij, met zijn drieën is dat blik tot stand gekomen, dus ja, wat mij betreft de ideale manier om tot een mooie verpakking te komen.

 

Cor

Dan de laatste, niet ultieme vraag, want ik heb echt, Tony, je weet, ik geniet echt van hoe je het doet en hoe je bent, dat allereerst en hoe je bent, ik wil eigenlijk afsluiten, ik weet niet of het een goede afsluiting is, maar heb jij een ultieme tip voor DGA’s waarvan je zegt: beste DGA, denk hier en hier aan, of wees daarop bedacht, of jouw -

 

Tony

Jazeker, ik noemde natuurlijk al luister naar je gevoel, luister naar je onderbuik, maar ik denk wat bij mij ook heel erg van toepassing is en dat heb ik ooit in mijn allereerste baan al te horen gekregen: blijf kritisch naar jezelf kijken. En op het moment dat het je goed gaat, of dat je succesvol bent, ga dan niet zoals wat ik nu even in mijn stoel doe achterover leunen, maar kijk tijdens het tandenpoetsen in de spiegel, wees kritisch, oké, dit gaat nu goed, maar wat kunnen we nu nog verbeteren. En op een gegeven moment, als wij op de beurs staan, dan zijn er momenten dat het rustig is. We bezoeken internationale beurzen, dan vraag ik gewoon aan de jongens: jongens, wat kunnen we volgend jaar aan deze stand verbeteren? Zeg het maar. Dus blijf kritisch naar jezelf.