آخرین کلماتی که آدمها پیش از مرگ خود میگویند بسیار رمزآلود و دردناک است: کلماتی که انگار دربارۀ جایی ماورای دنیاست. محتضران از آدمهایی میگویند که ما نمیبینیم یا داستانهایی روایت میکنند که هیچ چفتوبستی ندارند. گاهی میگویند احساس میکنند در فضا معلقاند، با آنکه محکم توی تختشان دراز کشیدهاند، یا میخواهند بروند سفر، وقتی نمیتوانند از جایشان برخیزند. چند پژوهشگر بهدنبال آن بودهاند که این حرفها چه چیزهایی دربارۀ ماهیت زبان بشری میگویند؟