30 - Freakshow

Levenslang met Dwang, The Undateables, Je zal het maar hebben en Bizarre Etters: een kleine greep uit een groot aanbod van reality programma’s waarin het overkomen van psychologische problemen centraal staat. In deze aflevering buigen de Mediadoctoren zich over stoornissen in de media en dan specifiek op TV. Wat brengen dit soort programma’s op voor de kijkers, de makers en de deelnemers? Het aan een groot publiek tonen van afwijkingen en stoornissen is geen nieuw fenomeen. In vorige eeuwen bekeken we vrouwen met baarden en mensen met drie armen. Onze mediastudent Iris Verhulsdonk maakte een item over deze freakshows. We praten over het verschil tussen de vroegere freakshows en programma’s zoals Bizarre Eters. Draait het om het tentoonstellen van de afwijking of weegt het kweken van begrip toch zwaarder? En welke economische redenen hebben programmamakers? Vincent concludeert dat er sprake is van ruilhandel waarin de deelnemer eerst zijn stoornis of afwijking moet tonen en in ruil daarvoor krijgt hij hulp. Folkert Coehoorn, onze andere mediastudent, interviewde Jasper van der Schalie. Hij is producent bij Stepping Stone Producties, het productiebedrijf achter het programma Bizarre Eters. Jasper schets een beeld van de deelnemers en legt uit waarom zij dit programma als een laatste redmiddel zien om geholpen te worden. Hij laat zich uit over de vergelijking met de vroegere freakshows en de ethische kant van het programma. Jasper benadrukt tot slot dat Bizarre Eters vooral datgene in de maatschappij laat zien wat wij niet weten. Linda verwondert zich over deze ongelijke onderhandeling van extra kwetsbare mensen en we vragen ons af of deze vorm van reality TV normaliserend is. Wat levert het voor de kijkers op? Kijken we alleen vanwege het leedvermaak van anderen of willen we uiteindelijk toch de overwinning zien? We concluderen dat de deelnemers zich, gedurende de opnames en uitzending, geweldig zullen voelen door alle aandacht. Deze ruilhandel staat alleen niet in verhouding met de aangeboden hulp. Programmamakers zeggen de deelnemers te helpen, maar zij houden uiteindelijk toch de lange traditie van het tonen van afwijkingen in stand. Daarbij is het fijn om te kijken naar wat je zelf niet hebt, maar wanneer iemand heeft leren om te gaan met zijn stoornis, wekt dat ook begrip bij de kijker. U kunt zich ook via iTunes op deze podcasts abonneren.