Lífið sjálft felur í sér áhættu. Sá sem vill enga áhættu taka hreyfir sig aldrei, gerir eins lítið og hægt er, heldur sig heima við, fer ekki út úr húsi, skapar ekkert, takmarkar samskipti við aðra eins og mögulegt er. Hægt en örugglega veslast viðkomandi upp andlega og líkamlega – verður lifandi dauður. Dauðinn einn tryggir að hægt sé að koma í veg fyrir áhættu lífsins.
Hið sama á við um samfélög og einstaklinga. Samfélag sem lokar á eða takmarkar til lengri tíma mannleg samskipti, slekkur ljósin og stöðvar hjól atvinnulífsins, molnar með tímanum að innan – hættir að vera samfélag frjálsra borgara.
Tímabundnar aðgerðir sem skerða borgaraleg réttindi kunna að vera réttlætanlegar í nafni almannaöryggis. Slíkar ráðstafanir eru neyðaraðgerðir á tímum mikillar óvissu. En þegar stjórnvöld skerða frelsi einstaklinga meira en hálfu ári eftir að óvissustigi var lýst yfir hér á landi vegna kórónuveirunnar, þá dugar ekki lengur einföld tilvísun í lög um sóttvarnir. Heimildin verður að vera skýr og afdráttarlaus í lögum og hún fæst ekki án aðkomu löggjafans, jafnvel þótt ætlunin sé að slaka á klónni hægt og bítandi. Ákvarðanir stjórnvalda þurfa að styðjast við skýran bókstafa laga og þær mega ekki ráðast af hræðslu og ótta við að takast á við áhættur lífsins.
Ný ríkisstjórn - áskoranir og tækifæri
Sundrung og skautun ógna frelsinu
Eldar í húsi Samfylkingarinnar
Púkinn í fjósinu fitnar og fitnar
Lægri skattar - aukin velferð
Með eina tösku ... Pabbi
Með eina tösku og poka ... IV. hluti
Með eina tösku og poka ... III. hluti
Með eina tösku og poka ... II. hluti
Með eina tösku og poka með tveimur teppum - I. hluti
Brotið kerfi
Stutt uppgjör 2023
Fjölbreytileika fórnað og valkostum ungs fólks fækkað
„Kerfið er ófreskja“
Ég skal láta ykkur í friði
Þegar lögin verða úrelt
Rætur samfélags
Sjálfstæðisstefnan, málamiðlanir og áhrifaleysi
Upphlaup og stóryrði
Erum við öll dauðadæmd?
Create your
podcast in
minutes
It is Free