25630916am--ฟังธรรมแล้วต้องทำด้วย

16 ก.ย. 63 - ฟังธรรมแล้วต้องทำด้วย : ที่จริงไม่ใช่แต่ผู้ฟัง ผู้พูดก็เหมือนกัน ผู้ที่แสดงธรรม การแสดงธรรมก็เป็นประโยชน์กับผู้พูดเหมือนกัน มีประโยชน์ในแง่ที่ว่า เมื่อถึงเวลาที่ต้องพูด ก็ต้องเตรียม ก็ต้องคิด ก็ต้องใคร่ครวญ แล้วก็ต้องทบทวนสิ่งที่ได้เรียนรู้มา เพื่อที่จะนำมาแสดง นำมาแจกแจงให้คนฟังเข้าใจ ในการตระเตรียม ก็เป็นการทบทวนธรรมะด้วยเหมือนกัน

หรือถึงแม้ไม่ได้เตรียมเลย พูดสดๆ มันก็เป็นการฝึกใจสอนใจจากผู้แสดงธรรมเหมือนกัน เพราะว่าจะวางใจอย่างไรจึงจะพูดได้ดี หรือพูดให้คนอื่นรู้เรื่องเลยโดยไม่เกร็ง โดยไม่รู้สึกเครียด ซึ่งส่วนหนึ่งก็ต้องอาศัยการปล่อยวาง ปล่อยวางผล มันจะเป็นอย่างไร ก็ช่างมัน แต่ว่าก็พยายามพูดให้ดีที่สุดในเวลานั้นๆ เอาใจไปอยู่กับปัจจุบัน เพราะบางที บางคนก็พูดคุยกัน บางคนก็นั่งหลับ บางคนก็ก้มดูโทรศัพท์ อาจจะไม่ได้เกิดขึ้นที่นี่ แต่ที่อื่นเกิดขึ้นบ่อย ผู้พูดหลายคนก็เกิดความหงุดหงิดขึ้นมา เกิดความขุ่นมัวขึ้นมา บางทีก็โมโห ดุคนที่ทำอย่างนั้นในที่สาธารณะหรือตรงนั้นเลย ถ้าทำด้วยอารมณ์นี้ถือว่าขาดสติ แต่ถึงแม้ไม่ทำ แต่ว่าถ้าไม่มีสติ มีความขุ่นมัว ตรงนั้นแหละจะถือว่าเป็นการปฏิบัติเหมือนกัน จะเป็นการปฏิบัติของผู้พูด

 

หรือไม่ใช่แค่พูดให้มันดี แต่ว่าต้องรักษาใจให้เป็นปกติมั่นคงด้วย คนข้างหน้าจะคุย จะไม่สนใจอย่างไร ก็เป็นเรื่องของเขา เรามาดูใจของเรา แล้วเราก็ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด ไม่ใช่ไปขุ่นมัว ไม่ใช่ไปหวั่นไหวใจกระเพื่อม กับคนที่อยู่ข้างหน้า คนที่กำลังฟังการแสดงธรรมของเรา เราก็ต้องทำให้ธรรมะนั้นปรากฏกับใจของเราด้วย เขาไม่ฟังก็เป็นเรื่องของเขา เขาก็ไม่ได้รับประโยชน์จากการแสดงธรรมของเรา ยังมีคนอีกมากมายที่เขายังตั้งใจฟัง เอาใจมาใส่ตรงนั้นดีกว่า แล้วก็สื่อธรรมคือทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด

 

ที่จริงพอพูดไปแล้ว มันก็มีประโยชน์ต่อผู้พูดเหมือนกัน คือมันเป็นการเตือนใจเราว่าเราพูดอะไรไปแล้วก็ต้องทำอย่างนั้น เราสอนคนอื่นได้เราก็ต้องไม่ลืมที่จะสอนตัวเราเอง เราสอนคนอื่นว่าให้รู้จักรักษาใจให้เป็นปกติ ไม่โกรธเวลามีคนมาต่อว่าด่าทอเรา ต้องทำอย่างนั้นได้ ไม่ใช่สอนเขาแต่พอถึงตัวเองเจออะไรกระทบขึ้นมา โกรธโมโห อันนี้ก็ไม่ถูก แต่ว่าก็เป็นธรรมดา ปุถุชน มันก็จะมีอาการแบบนั้นได้ แต่ถ้าเตือนตัวเองอยู่เสมอ นี่เราเพิ่งสอนเขาหยกๆ เราจะไปโกรธ จะไปโมโหเขาได้อย่างไร หรือจะปล่อยอารมณ์ให้มาเล่นงานจิตใจเราได้อย่างไร

 

หลายอย่างที่พูดไปๆ มันก็เป็นการเตือนตัวเองด้วย ทำอย่างที่พูดให้ได้ สอนให้เขารู้จักปล่อยวาง ตัวเองก็ต้องทำให้ได้ หรือว่าทำตามที่ตัวเองสอนนี่แหละมาเตือนตัวเอง มาสอนตัวเองว่า ให้รู้จักปล่อยรู้จักวางให้ถูกต้อง อันนี้เป็นประโยชน์ต่อผู้พูด