Á fyrstu árum sjötta áratug tuttugustu aldarinnar voru fá tækifæri fyrir unga menn á Sauðárkróki. Það er því skiljanlegt að tveir æskuvinir - Kári Jónsson og Haukur Stefánsson - freistuðu gæfunnar í öðru landi; Kanada.
Æskuvinirnir voru fullir tilhlökkunar og bjartsýni þegar þeir héldu utan í júní 1954. Kári segir í bréfi til vinar síns að þeir séu loksins komnir „til fyrirheitna landsins og ég get tekið það strax fram að okkur líkar dvölin vel“:
„Fólkið er hér frjálslegt og allir virðast ánægðir. Hirði ég ekki um að lísa því nánar en skal segja þér frá því þegar maður kinnist lífinu nánar. Við lifum hér hinu bezta lífi og V. Íslendingar vilja allt fyrir okkur gera...“
Ekki voru þeir eins hrifnir af New York en þar gistu félagarnir á leið sinni til Kanada og breytti engu þótt þar hafi þeir í „fyrsta sinn séð sjónvarp og fundið bragð af góðum bjór“:
„Ekki geðjast okkur af borginni, hún er ekki annað en steinn og stál og efnishyggjan virðist vera að kæfa þann litla vott sem nefna mætti líf.“
Þetta er II. hluti frásagnar af tveimur æskuvinum sem lögðust í víking til Kanada.
Fræðimaður og stjórnmálamaður: Ólafur Björnsson
„Gildi og beiting samtakamáttarins"
Hvað á ríkið að gera?
Baráttan gegn hugmyndum Davíðs um dreift eignarhald
Þumalputtaregla á kosningaári
Það „besta sem við geymum í okkur; gjafmildi, ástúð og kærleika“
Starfsmenn án landamæra - heilbrigðisstarfsmenn
Gegn valdboði og miðstýringu
Spurning sem forðast er að svara
Tug milljarða árleg sóun
Á bjargbrún hins lögmæta
Grafið undan hornsteinum lýðræðis
Hollywood í klóm ritskoðunar
Hagsmunabandalög og sundraðir skattgreiðendur, neytendur og kjósendur
Stjórnmálamaður „á að vera hugrakkur, vinnusamur og hafa hjartað á réttum stað"
Lífið sjálft felur í sér áhættu
Heimboð og vegtyllur - Forseti MDE gagnrýndur
Gölluð lagasetning - aukin áhætta launafólks
Brostnar forsendur?
Aukum súrefnið
Create your
podcast in
minutes
It is Free