Það hefur verið gæfa okkar Íslendinga að eiga fjölbreyttan hóp heilbrigðisstarfsmanna sem sótt hefur sérfræðimenntun, reynslu og þekkingu til annarra landa, en snúið aftur heim til starfa. En það er langt í frá sjálfgefið að ungt fólk sem leggur slíkt á sig ákveði að koma aftur og veita okkur þá þjónustu sem við þurfum á að halda. Hér ráða launakjör ekki öllu, heldur starfsaðstaðan sem er í boði en einnig valfrelsi um starfsvettvang. Það er ekki sérlega heillandi tilhugsun eftir margra ára nám og starfsmenntun að eiga þann eina kost að koma til starfa innan veggja ríkisrekstrar.
Læknar, hjúkrunarfræðingar og aðrir hæfileikaríkir heilbrigðisstarfsmenn vilja eiga sömu möguleika og allir aðrir til að stofna eigið fyrirtæki – verða sjálfstæðir atvinnurekendur. En andstaðan við einkaframtakið er djúpstæð meðal stjórnmálamanna stjórnlyndis.
Fræðimaður og stjórnmálamaður: Ólafur Björnsson
„Gildi og beiting samtakamáttarins"
Hvað á ríkið að gera?
Baráttan gegn hugmyndum Davíðs um dreift eignarhald
Þumalputtaregla á kosningaári
Það „besta sem við geymum í okkur; gjafmildi, ástúð og kærleika“
Gegn valdboði og miðstýringu
Spurning sem forðast er að svara
Tug milljarða árleg sóun
Á bjargbrún hins lögmæta
Grafið undan hornsteinum lýðræðis
Hollywood í klóm ritskoðunar
Hagsmunabandalög og sundraðir skattgreiðendur, neytendur og kjósendur
Stjórnmálamaður „á að vera hugrakkur, vinnusamur og hafa hjartað á réttum stað"
Lífið sjálft felur í sér áhættu
Heimboð og vegtyllur - Forseti MDE gagnrýndur
Gölluð lagasetning - aukin áhætta launafólks
Brostnar forsendur?
Aukum súrefnið
Create your
podcast in
minutes
It is Free