25640421am--หาตัวช่วยให้ใจปล่อยวาง

21 เม.ย. 64 - หาตัวช่วยให้ใจปล่อยวาง : ตัวช่วยทำให้จิตมันวางความทุกข์ เพื่อมาจดจ่อใส่ใจอยู่กับสิ่งอื่นแทน ซึ่งถ้าสิ่งนั้นมันทำให้จิตเป็นสมาธิหรือว่าทำให้จิตเป็นกุศลก็ยิ่งดี เช่น การสวดมนต์ หรือว่าทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ เช่น การปลูกต้นไม้ หรือว่าการวาดรูป จริงๆแม้กระทั่งเราเดินจงกรมแล้วเรารู้สึกเผลอ เกิดความทุกข์ขึ้นมาเพราะใจไปนึกถึงเรื่องราวในอดีต หรือไปพะวงกับเรื่องราวในอนาคต เกิดความเศร้า เกิดความวิตกกังวลขึ้นมา แล้วใจก็เผลอไปยึดไปแบกอารมณ์เหล่านั้น เราก็รู้ แต่ว่าใจมันไม่ยอมวาง ทำอย่างไรให้ใจยอมวางได้ ก็อาจจะเปลี่ยนความสนใจของจิต ไปมองท้องฟ้า ฟังเสียงนกร้อง หรือว่ามองต้นไม้ มองดอกไม้ที่ขึ้นอยู่ตามข้างทาง

จิตพอไปสนใจสิ่งอื่น มันก็ต้องวางอารมณ์ที่กำลังเกาะกุม หรือที่กำลังแบกไว้ก่อน จิตเหมือนคนมือเดียว มันจะจับอะไร ก็จับได้มือหรือแขนข้างเดียว จะไปจับสิ่งอื่นแทน มันต้องวางสิ่งที่กำลังจับกำลังถือไว้ก่อน มันจะถือ 2 อย่างไม่ได้ อันนี้เป็นธรรมชาติของจิต คือมันรับได้อารมณ์เดียว

เมื่อจิตไปรับรู้เสียงนกร้อง หรือไปรับรู้เมฆ ท้องฟ้า หรือว่าไปรับรู้ดอกไม้ มันก็ต้องวางเรื่องราว วางความคิด วางอารมณ์ต่างๆที่ถือที่แบกเอาไว้ลงชั่วคราว ตรงนั้นแหละที่ทำให้จิตเริ่มจะเป็นปกติขึ้นมาได้ อันนี้เรียกว่ามีตัวช่วย หรือรู้จักหาตัวช่วยเพื่อให้จิตมันวาง โดยเฉพาะถ้าตัวช่วยทำให้จิตเป็นสมาธิ แล้วมันก็ไม่มีโทษ ทำให้เกิดความยึดติดมากมายตามมา มันก็ยิ่งดีเข้าไปใหญ่ อันนี้ก็เป็นสิ่งที่พวกเราซึ่งเป็นนักปฏิบัติหรือแม้แต่คนทั่วไปต้องรู้จักขวนขวายในการหาตัวช่วย ช่วยให้สติทำงานได้ไว ช่วยให้จิตปล่อยวางได้เร็ว

 

เพราะฉะนั้น ถ้าเรารู้จักเฝ้ามองพิจารณาจิต หาการทำงานของจิต เราก็รู้ว่าจะใช้อุบายอะไรในการที่จะทำให้จิตมันวางความทุกข์เหมือนอย่างที่อ้อมสังเกตจากการที่ใจมันเบา มันสบายมากขึ้น หายเครียดหายเศร้าขณะที่กำลังทำไข่เจียวหรือขณะที่ทำครัว ให้เราสังเกตใจของเราหรืออาการของใจ เวลาทำนั่นทำนี่ หรือเจอนั่นเจอนี่ เราจะรู้ว่า มันมีอุบายอย่างไรในการที่จะทำให้ใจ