Í samfélagi nútímans hefur trúin verið tortryggð. Við sem tökum undir með þjóðskáldinu og trúum á tvennt í heimi; Guð í alheimsgeimi og Guð í okkur sjálfum, erum sögð einfeldningar og af sumum jafnvel hættuleg. Í hraða nútímans er sú hætta fyrir hendi að við tökum upp siði Bakkabræðra sem töldu sig geta bjargað gluggaleysi með því að bera sólarljósið inn í bæinn. Í predikun í Hallgrímskirkju á öðrum degi jóla árið 2002 velti herra Sigurbjörn Einarsson biskup því fyrir sér af hverju kristin trú ætti undir högg að sækja:
„Maður nútímans á erfitt með að skilja að það sé einhvers virði sem ekki þarf að kaupa eða klófesta. Hann getur svo mikið sjálfur. Er það ekki þess vegna sem kristin trú er svo lítils metin af mörgum? Hún er rétt eins og sólin, sem bara gefur geislana sína og heimtar ekkert annað en að fá að lýsa og verma og gefa líf.“
Séra Karl V. Matthíasson fékk mig til að flytja stutta hugvekju á öðrum sunnudegi aðventu í Guðríðarkirkju. Ég sótti í smiðju herra Sigurbjarnar Einarsson en sagði einnig frá afa mínum, Guðjóni bakara, sem 24 ára gamall kom ungri ekkju og fimm börnum hennar til aðstoðar. Og mér er lítil vísa séra Valdimars Briem hugleikinn:
Það engin er dyggð þótt þú elskir þá heitt
sem ástríki mesta þér veita.
Ef sjálfur ei leggur í sölurnar neitt
þá síst má það kærleikur heita.
Kerfið er alltaf á vaktinni
Múr skammarinnar
Öflugt tæki til jöfnuðar
Ríki barnfóstrunnar
Bakari, leikari og íhaldsmaður
Sjálfstæði sveitarfélaga
Leikreglurnar eru skakkar - það er vitlaust gefið
Fábreytni og höft - frelsi og tækifæri
Heilbrigðiskerfið - við erum öll sjúkratryggð
Byggðastefna framtíðarinnar
Stundum þarf að segja hlutina eins og þeir eru
Hófsemd, málamiðlun og samræðustjórnmál
Séreignastefna er frelsisstefna
Náttúruvernd er arðbær
Kjarabarátta
Stjórnarskrá: Ríkisstjórn laga – ekki manna
Klisjur og merkimiðapólitík
Hvað er ríkið alltaf að vasast?
Create your
podcast in
minutes
It is Free