25650303pm--รู้จักวางจึงว่างจากทุกข์

3 มี.ค. 65 - รู้จักวางจึงว่างจากทุกข์ : ความว่างมันเกิดขึ้นได้เพราะการวาง จิตเราว่างจากความคิดได้เพราะการวางความคิด หรือไม่ยึดความคิดเอาไว้ และที่วางความคิดได้เพราะมีความรู้สึกตัว แต่ที่ไม่วางเพราะความหลง ความไม่รู้สึกตัว ถ้าเราอยากให้ใจเราว่างจากความคิดหรือว่างจากความทุกข์ ก็ต้องรู้จักวางความทุกข์หรือว่าความคิดและอารมณ์ที่ทำให้จิตใจเป็นทุกข์ขึ้นมา และจะวางความคิดและอารมณ์เหล่านั้นได้ ต้องมีความรู้สึกตัว เพราะถ้าไม่รู้สึกตัว ก็จะยึดอย่างแน่นหนา เรียกว่ายึดมั่นถือมั่น

เพราะฉะนั้นว่างกับวาง สัมพันธ์กันมากเลย เป็นเพราะรู้จักวาง จิตจึงว่าง ว่างจากความคิด ว่างจากอารมณ์ ว่างจากความทุกข์ และในเวลาเดียวกันเพราะรู้จักวาง จึงเห็นความว่างด้วย ไม่ใช่ทำให้จิตว่างจากความคิด แต่ยังเห็นความว่าง เห็นความว่างหรือความไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตนของความคิดและอารมณ์

 

ถ้าจิตนี่มันหลง มันก็เข้าไปยึด มันก็จะสำคัญมั่นหมายความคิดและอารมณ์เป็นตัวกูของกู อันนี้เป็นธรรมดาเลย เวลามีความคิดมีอารมณ์อะไรเกิดขึ้น ถ้าไม่มีสติไม่มีความรู้สึกตัวเมื่อไหร่ ก็จะเข้าไปยึดว่านี่คือกูคือของกู กูเป็นผู้คิด กูเป็นผู้โศก กูเป็นผู้เศร้า หรือความคิดของกู ความสุขของกู ความเศร้าของกู เกิดตัวกูผู้โศกผู้เศร้าผู้ทุกข์ขึ้นมา

 

แต่พอวางสิ่งเหล่านี้ลงไป ก็จะเห็นว่าสิ่งเหล่านี้ไม่ใช่เราไม่ใช่ของเรา เพราะตอนที่วาง มันเป็นการวางด้วยสติ และสติทำให้เห็นสิ่งเหล่านั้นตามที่เป็นจริง ไม่เข้าไปเป็น ถ้าเห็นเมื่อไรมันก็ไม่เข้าไปเป็น ไม่เข้าไปยึด และถ้าเห็นจริงๆ ก็จะรู้ว่า ความคิดและอารมณ์เหล่านั้น มันไม่ใช่เราไม่ใช่ของเรา แต่เพราะความหลง เพราะความไม่มีสติ เพราะความไม่รู้สึกตัว เราถึงเข้าไปยึดว่าเป็นเราเป็นของเรา