แม้ผลการแข่งขันในหลาย ๆ นัดที่ผ่านมานั้นจะใช้คำว่าย่ำแย่ก็เรียกได้ไม่เต็มปาก แต่เรื่องของทิศทางการทำทีม หรือในภาษาบ้าน ๆ ที่เขาเรียกกันว่า"ทรงบอล"นั้น ถ้าไม่อวยทีมตัวเองจนเกินไป คำว่า "หมาไม่แดก" ก็คงจะไม่ผิดอะไร
ในเกม เลสเตอร์ ซิตี้ 4-1 แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด สะท้อนอะไรบางอย่างให้เห็นชัดเจนมากขึ้นเรื่อย ๆ ความขี้ขลาดของโอเล่ที่ไม่กล้าส่งกองหลังตัวอื่นลงแทนแม็คไกวที่ไม่ฟิตจนเป็นสาเหตุให้เกมรับเละเป็นขี้ การไม่มีแบบแผนการเล่นที่พร้อมจะยืดหยุ่นกรณีนักเตะตัวหลักบางคนไม่สามารถลงเล่นได้ จิตวิทยาที่ทำให้นักเตะกระหายชัยชนะต่อทีม BIG6 ด้วยกันแทบจะไม่มี
สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้จะใช้เวลาอีกทศวรรษก็คงไม่มีอะไรดีขึ้น เพราะสัจธรรมข้อนึงของโลกคือ ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนมีขีดจำกัด ความสามารถของนักเตะมีขีดจำกัด ความสามารถของผู้จัดการทีมก็มีขีดจำกัด และ.. ความอดทนของแฟนบอลก็มีขีดจำกัดเช่นเดียวกัน
Create your
podcast in
minutes
It is Free