حبیب نفیسی_ مصاحبه کننده : حبیب لاجوردی_نوار اول - بخش اول

مهندس حبیب نفیسی زادهٔ ۱۲۸۷ در رشت درگذشت ۲۲ مرداد ۱۳۶۳ در تهران بنیان‌گذار دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی تکنیک تهران) و مؤلف نخستین قانون کار در ایران بود.

حبیب نفیسی در سال ۱۳۰۸ در تهران دیپلم گرفت و برای ادامه تحصیل با هزینهٔ ارتش به اروپا رفت. پس از اخذ درجهٔ مهندسی فنی به ایران بازگشت و با درجهٔ افسری وارد ارتش شد. بعد از شهریور ۱۳۲۰به مدیرکلی وزارت پیشه و هنر رسید. در سال ۱۳۲۵ به معاونت وزارت کار رسید. در دوران نخست وزیری ابراهیم حکیمی به رهبری هیأت ایران در کنفرانس سازمان بین‌المللی کار در پاریس شرکت کرد. در کابینه ۳۸ روزه حسین علاء (در سال ۱۳۲۹ ) کفالت وزارت کار را عهده‌دار شد. پس از روی کار آمدن محمد مصدق به سمت وزیر مختاری ایران به آمریکا رفت.نفیسی پس از انجام ماموریت و بازگشت به ایران، ریاست سازمان "فنی حرفه‌ ای" و معاونت فنی وزارت "فرهنگ" را عهده دار شد. او در دوران تصدی این مسئولیت شمار هنرستان ‌ها و مراکز فنی حرفه‌ را که انگشت شمار بودند به 110 یا به روایتی 150 واحد افزایش داد .مهندس نفیسی بلافاصله پس از ورود به وزارت آموزش و پرورش ایده تاسیس "پلی تکنیک" را دنبال کرد. شکل گیری اولیه دانشگاه "امیر کبیر" در آبان ماه 1335 بود که در آن زمان، هسته اولیه دانشگاه، به عنوان "پلی تکنیک تهران" به منظور توسعه فعالیت های دو موسسه فنی وقت "انستیتو مهندسی راه و ساختمان" و "هنرسرای عالی" شکل گرفتاو پس از بازنشستگی اجازه تأسیس یک دانشگاه فنی را گرفت و به نام «مدرسه عالی تکنیکوم نفیسی » نامگذاری کرد و از این راه مداخل زیادی عایدش گشت

با توجه به آنکه بعدها دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی از ادغام چندین دانشکده از جمله «مدرسه عالی تکنیکوم نفیسی » ایجاد شد، و اصلی‌ترین بخش این دانشگاه نیز همین مؤسسه بوده است، مهندس حبیب نفیسی را می‌توان مؤسس دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی نیز دانست

نفیسی علاوه بر تأسیس پلی تکنیک بنیانگذار دانشگاه‌های علم و صنعت و مازندران نیز بود

پدر حبیب نفیسی دکتر علی‌اصغر مودب نفیسی (مؤدب‌الدوله) نخستین وزیر بهداری ایران بود. همسر اول نفیسی زرین ملک دختر حسین حکیمی و نواده میرزامحمود خان حکیم الملک (عموی ابراهیم حکیمی حکیم الملک دوم) بود و در جوانی درگذشت. همسر دوم او عظمی عدل دختر یوسف‌خان مکرم‌الملک و خواهر یحیی عدل بود. نفیسی از طریق ازدواج دوم خود با محمدولی فرمانفرمائیان باجناغ شد. وی در مردادماه ۱۳۶۳ در گذشت و در بهشت زهرای تهران آرامگاه شماره ۴۳۷۷ به خاک سپرده شد