ใครเป็นอย่างนี้ (หรือรู้จักคนแบบนี้) บ้าง... “เรายังไม่ได้เต็มร้อยคะแนน ได้แค่ 99 แบบนี้ยังเรียกว่าเก่งไม่ได้หรอก” หรือ “เรายังไม่รอบรู้เรื่องนี้ทุกซอกทุกมุมซะหน่อย เรายังไม่เก่งจริง” หรือ “เรายังต้องให้คนอื่นช่วยอยู่เลย ทำคนเดียวทั้งหมดไม่ได้ยังงี้จะถือว่าเก่งได้ยังไง” หรือ “โอย เรื่องนี้ยากจะตายสำหรับเรา กว่าจะสำเร็จก็ทำตั้งนาน ต้องประเภทเก่งมาตั้งแต่เกิดอย่างคนโน้นที่เขาทำแป๊บเดียวเสร็จแบบนั้นต่างหากถึงจะเรียกว่าเก่งจริงๆ” ...คือคนเราเนี่ยนะ ช่างมีข้อแม้ให้กับการสร้างความภูมิใจในตัวเองมากมายเหลือเกินพ่อคุณแม่คุณเอ๊ย
Create your
podcast in
minutes
It is Free