Í 74. grein stjórnarskrárinnar er öllum tryggt félagafrelsi. Allir eiga „rétt til að stofna félög í sérhverjum löglegum tilgangi, þar með talin stjórnmálafélög og stéttarfélög, án þess að sækja um leyfi til þess“. Skýrt er tekið fram að engan megi „skylda til aðildar að félagi“ en þó megi með lögum „kveða á um slíka skyldu ef það er nauðsynlegt til að félag geti sinnt lögmætu hlutverki vegna almannahagsmuna eða réttinda annarra“.
Þrátt fyrir þessi skýru ákvæði stjórnarskrárinnar er félagafrelsið í raun ekki virkt á íslenskum vinnumarkaði.
Slaufun og bergmálshellar samfélagsmiðla
„Kerfið” vs. nýsköpun
Hræðsla og lýðhyggja ná undirtökum
Gildir jafnræði bara þegar hentar?
Sundrung og félagafrelsi
Barnaleg stefna Evrópu í orkumálum
Ekkert breytist í Reykjavík
Sérstakt og ekki alltaf áferðafallegt
Hugmyndafræði skiptir máli í sveitarstjórnum
Sundraðar þjóðir sameinast
Frá hungurmörkum til bjargálna, arðsemi og sjálfbærni
Löngunin að öðlast stundarfrægð
Tálsýn
Frelsið á ekki samleið með óttanum
Stjórnlyndi á vaktinni
Loftlagskvíði og barneignir
Innleiðum samkeppni í grunnskólann
Gegn eigendum lítilla fyrirtækja
Sjálfstæðir fjölmiðlar í súrefnisvél
Erfið og flókin brúarsmíði
Create your
podcast in
minutes
It is Free