Það er aldrei einfalt að koma saman fjármálaáætlun til fimm ára en líklega sjaldan flóknara en við ríkjandi aðstæður. Verðbólga er mikil, vextir hafa hækkað verulega, þensla er á flestum sviðum. Við slíkar aðstæður er farið úr öskunni í eldinn ef útgjöld eru aukin umfram vöxt efnahagslífsins. Vandi fjármálaráðherra er sá að þrýstingurinn á aukningu útgjalda er mikill og eru fáir saklausir í kröfugerð um aukna fjármuni til flestra málaflokka. Staðreyndin er að minnsta kosti sú að fjármálaráðherra á ekki marga bandamenn. Þróun síðustu ára, en ekki síst staða í efnahagsmálum um þessar mundir, hefur sannfært mig um nauðsyn þess að lögfesta útgjaldareglu og hafa hana sem meginreglu við stjórn opinberra fjármála. Með slíkri reglu fær fjármálaráðherra beittara verkfæri en áður til að stuðla að ábyrgri stjórn ríkisfjármála sem styður við aukið jafnvægi í þjóðarbúskapnum.
Af bílslysi og gölluðu frumvarpi
Skattheimtuflokkarnir
Hugmyndafræði öfundar og átaka
Þolgæði, úthald, kraftur
Háðsádeilur í þjóðfélögum skortsins
Áskoranir og niðurstaða kosninga
Merkingarlausar heitstrengingar
Með vind í seglum og langan verkefnalista
Ástríðan, sannfæringin og löngunin
Samkeppni, einföldun regluverks og skilvirkt eftirlit
„Stóra-lausnin"
Fábreytileiki eða samvinna í heilbrigðisþjónustu
Baktjaldamakk og hreinsanir
Ólöf Nordal - ástríðustjórnmálamaður
Eldhuginn Eykon
Staðnað stjórnmálalíf
Þegar þjóð er í höftum
Flatur tekjuskattur og saga af tíu vinum
Ríkishyggja og fjárhagslegt sjálfstæði
Að meitla hugsjónir og móta stefnu
Create your
podcast in
minutes
It is Free