Aga Alończyk, Isola: A jeśli moje największe sukcesy to były moje porażki?

Proszę się opatulić i wziąć kubek z ciepłym napojem, bo wjeżdża dziś bardzo poruszający odcinek. Poruszający do tego stopnia, że to prowadząca ma łzy w oczach... chociaż podczas rozmowy niejednokrotnie da się też usłyszeć śmiech. 

W historii mojej dzisiejszej rozmówczyni jest wiele szkół i rozdziałów edukacyjnych, ale dla mnie najważniejsze są te rozdziały, które składają się dziś na szkołę życia. A na ich stronach ludzie, którzy niejednokrotnie pomagali lub przeszkadzali na drodze Agi.

Aga Alończyk. Powiedzieć, że zajmuje się ceramiką, to jak zwrócić uwagę wyłącznie na wisienkę na torcie, która owszem jest interesująca, ale nie bardziej niż cała historia powstawania tortu, aby tę wisienkę móc na nim położyć. Zaczęło się od tego, że Aga miała zostać pianistką, a dziś fortepian kojarzy się jej z opresją. Później chciała zostać kucharką. Jednak mimo wielkiej pasji do gotowania, kucharką nie została, bo, jak pisze, “nie dała sobie rady z presją ze strony rodziny”. Studiowała filologię romańską, ale nie wspomina tego czasu zbyt ciepło. Była nauczycielką, a po godzinach fryzjerką, co często, niestety, nie mieściło się w głowach rodziców jej uczniów. Przez dekadę pracowała w korpo. Dziś mieszka w Belgii i mówi: „Kiedyś musiałam mieć plan na wszystko i wszystko pod kontrolą. Teraz wszystko jest chaosem, nie wiem co dalej i nie muszę. Jest dobrze! A jak będzie źle to zrobię coś z tym, bo w końcu dotarło do mnie, że umiem.”

I właśnie o tym "umieniu" rozmawiamy w Pracowni. Bierzemy na tapetę wymagania dotyczące bycia "najlepszą we wszystkim" i "wygrywanie złotych kalesonów". Mocujemy się z oceną społeczną, porównywaniem się z innymi i definiowaniem siebie przez pryzmat otaczających nas ludzi. Aga opowiada o spotkaniu z Sycylijką, która odkryła przed nią ceramikę, ucieczkach od szufladkowania i córce, która chce zostać sekretarką. I, z całym szacunkiem, ale nie masz pojęcia, jak ważną, według córki Agi, funkcję spełniają sekretarki. 

Polecenia Agi do Kanonu Lektur Pracowni Dziewczyn:

"Genialna przyjaciółka” - Elena Ferrante

“Rozmowy z przyjaciółmi”, “Normalni ludzie” - Sally Rooney

“Powrót z Bambuko” - Katarzyna Nosowska

“Bezmatek” - Mira Marcinów

“Co robić przed końcem świata”, “Ucieczka od bezradności” - Tomasz Stawiszyński

“Bruksela. Zwierzęcość w mieście” - Grażyna Plebanek

"Bruksela Noir" - zbiór opowiadań pod redakcją Michela Dufranne

“Czuła Przewodniczka” - Natalia de Barbaro

"Podróż bohaterki" - Maureen Murdock

"Świat bez kobiet. Płec w polskim życiu publicznym" - Agnieszka Graff

"Niewidzialne kobiety. Jak dane tworzą świat skrojony pod mężczyzn" - Caroline Criado Perez

"Picasso. Biografia" - Henry Gidel

*

Isola na IG: https://www.instagram.com/isolaceramics/?hl=pl

Isola na Meta (Fb): https://www.facebook.com/isolaceramics 

Strona Isoli: https://isola-ceramics.com/ 

Instagram Pracowni Dziewczyn @pracowniadziewczynpod  

Meta (Fb) Pracownia Dziewczyn @pracowniadziewczyn 

Kontakt: pracowniadziewczynpodcast@gmail.com