Fyrir síðustu kosningar spurðu nokkrir framhaldsskólanemar mig: „Hvað ætlar þú að gera fyrir okkur?“ Nemarnir höfðu gengið á milli frambjóðenda flokkanna og krafið þá svara. Og fengið loforð – sum stór. „Ég ætla að láta ykkur í friði,“ svaraði ég, „en leita allra leiða til að tryggja að þið hafið aðgengi að öflugu menntakerfi, þar sem þið getið ræktað hæfileika ykkar, fundið farveg fyrir það sem hugurinn þráir, – menntakerfi sem býr ykkur undir lífið og gefur ykkur tækifæri í framtíðinni. Og ég mun standa við bakið á ykkur þannig að þið fáið að njóta hæfileika ykkar og dugnaðar.“
Unga fólkið var undrandi yfir svarinu, enda bjóst það við einhverju allt öðru; fyrirheitum um hækkun námslána, aukin framlög ríkisins til framhaldsskóla og háskóla eða kannski enn stærri loforð. Í mörgu lýsir svar mitt grunnhugsjónum mínum ágætlega.
Slaufun og bergmálshellar samfélagsmiðla
„Kerfið” vs. nýsköpun
Hræðsla og lýðhyggja ná undirtökum
Gildir jafnræði bara þegar hentar?
Sundrung og félagafrelsi
Barnaleg stefna Evrópu í orkumálum
Ekkert breytist í Reykjavík
Sérstakt og ekki alltaf áferðafallegt
Hugmyndafræði skiptir máli í sveitarstjórnum
Sundraðar þjóðir sameinast
Frá hungurmörkum til bjargálna, arðsemi og sjálfbærni
Löngunin að öðlast stundarfrægð
Tálsýn
Frelsið á ekki samleið með óttanum
Stjórnlyndi á vaktinni
Loftlagskvíði og barneignir
Innleiðum samkeppni í grunnskólann
Gegn eigendum lítilla fyrirtækja
Sjálfstæðir fjölmiðlar í súrefnisvél
Erfið og flókin brúarsmíði
Create your
podcast in
minutes
It is Free