Við getum ekki notað sömu baráttuaðferðir og í upphafi þegar óvinurinn var lítið þekktur. Við getum ekki gripið til harkalegri sóttvarna en þegar við vorum lítt varin og sent tugi þúsunda í einangrun eða sóttkví þegar langstærsti hluti landsmanna er bólusettur og alvarleg veikindi fátíð.
Við sem eldri erum getum ekki krafist þess að börn og unglingar sæti þvingunum til að verja heilsu okkar. Skylda okkar er að tryggja að ungt fólk fái að lifa og þroskast í samneyti við jafnaldra sína, geti stundað nám og félagsstörf, farið á böll og komið saman á góðri stundu. Sóttvarnaaðgerðir verða að taka mið af þessari skyldu.
Og sóttvarnaraðgerðir verða að taka mið af því að hægt sé að tryggja gangverk samfélagsins – að það stöðvist ekki. Stjórnvöld og þá ekki síst yfirvöld heilbrigðismála verða að hafa andlegt þrek til að hlusta á gagnrýni og svara áleitnum spurningum, án hroka eða kynda undir ótta almennings. Í lýðfrjálsu landi geta borgararnir aldrei sætt sig við að stjórnvöld nýti sér óttann til að réttlæta takmarkanir á mannlegum samskiptum.
Slaufun og bergmálshellar samfélagsmiðla
„Kerfið” vs. nýsköpun
Hræðsla og lýðhyggja ná undirtökum
Gildir jafnræði bara þegar hentar?
Sundrung og félagafrelsi
Barnaleg stefna Evrópu í orkumálum
Ekkert breytist í Reykjavík
Sérstakt og ekki alltaf áferðafallegt
Hugmyndafræði skiptir máli í sveitarstjórnum
Sundraðar þjóðir sameinast
Frá hungurmörkum til bjargálna, arðsemi og sjálfbærni
Löngunin að öðlast stundarfrægð
Tálsýn
Stjórnlyndi á vaktinni
Loftlagskvíði og barneignir
Innleiðum samkeppni í grunnskólann
Gegn eigendum lítilla fyrirtækja
Sjálfstæðir fjölmiðlar í súrefnisvél
Erfið og flókin brúarsmíði
Create your
podcast in
minutes
It is Free